Opa Frans (90) was 16 jaar schepen, nu ambieert ook kleindochter Eva (23) zetel in gemeenteraad: “Politiek is niet voor juffertjes”

In 1970 raakte Frans Mispelaere (90) verkozen in de Wevelgemse gemeenteraad, daarna zou hij nog 30 jaar zetelen. 16 jaar zelfs als schepen. Ruim 50 jaar later doet zijn kleindochter Eva Parmentier (23) ook een gooi naar een mandaat. “In het zesde leerjaar was mijn droomjob al die van burgemeester.”

“Het zit nu eenmaal in de familie. Ook op familiefeesten gaat het steevast over politiek. Hoe later, hoe meer we de wereld willen verbeteren”, lacht Eva Parmentier. Dat ze Politieke Wetenschappen studeerde zal ook wel meegespeeld hebben. En dat haar papa Kurt als algemeen directeur van de gemeente hele dagen met politici in de weer is evenzeer.

30 jaar in gemeenteraad

Maar zeker het DNA. Eva staat op de 23ste plaats van de lijst van CD&V 8560 de komende gemeenteraadsverkiezingen. 54 jaar geleden stond ook haar opa Frans Mispelaere op de lijst van de toenmalige CVP. Het leverde hem prompt een gemeenteraadszitje op. Het begin van een lang lokale politieke carrière. “Uiteindelijk zetelde ik 30 jaar in de gemeenteraad. Zestien jaar lang was dat als schepen”, blikt hij terug.

Grote schoenen om te vullen, maar Eva is ambitieus. “Al in het zesde leerjaar mocht ik iemand interviewen rond mijn droomjob. Het werd de burgemeester. Al zal ik nu gewoon blij zijn dat ik de kans krijg om in de gemeenteraad te komen. Hopelijk kan ik van daaruit groeien”, vertelt ze.

“Humor is belangrijk. Vroeger zei ik dat ik geen tijd had om te discussiëren. Ik moest mijn zakken gaan vullen” – opa Frans Mispelaere

Dat groeien is belangrijk. “Ik heb het ook allemaal moeten leren. Je moet eerst ervaring opdoen”, weet opa Frans. En met zijn ervaring kan hij intussen goede raad geven. “Humor is belangrijk. Ook in mijn tijd klonk het al dat de politici zakkenvullers zijn. Wel, dan zei ik dat ik geen tijd had om te discussiëren. Ik moest mijn zakken gaan vullen.”

Eva, die werkt als diensthoofd Jeugd bij de stad Ieper, was de enige die zelf vroeg of ze op de lijst mocht staan. Niet om in opa’s voetsporen te treden, wel om iets te betekenen. “Ik word vaak aangekondigd als de jongste kandidaat, maar mijn 15 jaar in de Chiro en dat ik vanaf mijn veertiende training gaf in het basketbal vind ik belangrijker. Mijn engagement zal er altijd zijn, mijn leeftijd zal veranderen.”

Veel geloof

Frans luistert met pretoogjes. De affiche van kandidaat 23 voor CD&V 8560 prijkt prominent aan de vensterruit. Opa Frans en oma Dina zijn duidelijk trotse supporters van Eva Parmentier. Toch is het ook met een bang hartje. “De politiek is een harde wereld. De gemeenteraad is geen vakantiepatronaat, het is niet voor juffertjes”, weet Frans. “Maar ik geloof in haar. Ik hoop dat ik nog mag beleven dat ze burgemeester wordt.”

Frans weet dus al welk bolletje hij kleurt komende zondag. Uiteraard gaat hij stemmen, ook al is dat niet meer verplicht. Tijdens de campagne probeert Eva alvast iedereen aan te sporen om effectief te gaan stemmen. “Want het kan op één stem aankomen”, meent ze. Opa Frans pleit alvast voor stemplicht. “Er zijn landen waar mensen een gat in de lucht zouden springen als ze mochten stemmen. Wij moeten onze verantwoordelijk nemen.”