Schoonheidsprijzen zul je niet vinden op de schouw ten huize Wilmots

Roeland Gunst kruipt voor KW.be met de regelmaat van een Kompany in zijn pen in aanloop naar en tijdens het WK Voetbal.

Hij is er opnieuw bij op een wereldkampioenschap. Het wordt het vijfde WK waar hij aan deelneemt. Bij de eerste twee bleef het bij sfeersnuiven vanop de bank en een terloopse invalbeurt. Op de volgende twee eindrondes was hij een patron op het veld met een neus voor doelpunten. Nu schrijft hij aan de volgende episode, ditmaal langs de zijlijn. Natuurlijk heb ik het over Marc Wilmots.

Tu quoque

Ook al staat hij niet meer tussen de lijnen, Wilmots weet nog steeds hoe hij moet acteren in de arena. Vaak ademt zijn houding stijlvolle nonchalance uit, maar de bondscoach is een heel zelfbewust man. Een van de beelden die van hem is blijven hangen tijdens de kwalificatiematchen, is hoe hij in zijn doorregende, spierwitte hemd de troepen aanschouwt. Het goot de hele match die avond, maar Wilmots bedankte vriendelijk voor het afdakje van de dug-out, als wou hij de onverzettelijkheid van zijn elftal belichamen. In zijn pas vernieuwde contract bij de KBVB moet ongetwijfeld een paragraafje opgenomen zijn over zijn onkostennota bij de droogkuis.

Ook in de laatste oefenmatch voor de aftocht naar Brazilië, toen er geen druppels maar bevroren pingpongballen uit de lucht gekeild werden, verzorgde Wilmots het showelement. Terwijl de elftallen al in de spelerstunnel stonden te trappelen om de stilgelegde match te hervatten, trad Wilmots eerst nog eens alleen voor het voetlicht. Hij liep het veld op, monsterde de grassprieten en bezegelde met een opgestoken duim, als een Romeinse keizer, het lot van de match. Het afgekoelde publiek reageerde laaiend en had de boodschap begrepen: Wilmots beslist. (Tu quoque, Willy mi.)

Harley

De speler Wilmots maakte dan weer opvallend veel WK-doelpunten – Belgisch topscorer op WK-eindrondes trouwens, alstubliefdankuwel. Echte pareltjes – volgens de regels van de kunst – zaten daar niet bij. Zijn WK-goals blonken eigenlijk meer uit in potige dadendrang. Schoonheidsprijzen zul je niet vinden op de schouw ten huize Wilmots.

Zo bracht hij op het WK van 1998 de Belgen letterlijk met lijf en leden op een 0-2-voorsprong tegen Mexico. Bij de eerste goal verschalkte hij de Mexicaanse keeper door de bal tussen diens benen te, eum, frommelen met borstkas en knie. Zijn tweede doelpunt belichaamt het failliet van de dribbelactie en doet denken aan de slalom in het skiën. Waar je oorspronkelijk sierlijk langs de poortjes zou moeten zoeven, torpederen skiërs de paaltjes om toch maar zo weinig mogelijk tijd te verliezen. Wilmots moet hetzelfde gedacht hebben. Die laatste Mexicaanse verdediger loop ik anders gewoon tegen de mat, niks te kapbeweging.

Op het volgende WK in 2002 bereikte Marc Wilmots echter het summum van lelijke schoonheid. Tegen thuisland Japan tartte hij de wetten van de zwaartekracht met de minst sierlijke omhaal ooit uitgevoerd. Een ‘bicycle kick’, maar dan met een Harley Davidson.

Knikkers

Vanavond kijkt ons land reikhalzend uit naar de eerste WK-match in 12 jaar. Het krediet dat de Duivels opgebouwd hebben de voorbije 2 jaar, zal vanaf vandaag verdampen in de Braziliaanse hitte. Nu moeten er resultaten geboekt worden. Waar de Rode Duivels nog voor hagelbollen speelden tegen de Tunesiërs, gaat het nu om de knikkers tegen de Algerijnen. Eindelijk. Come on Belgium!