In een open brief roepen meer dan duizend kinderbegeleiders op om ook tot het zorgpersoneel gerekend te worden en voorrang te krijgen bij het vaccineren. Ze pleiten ook voor een beter loon. “Wij drogen traantjes en snottebellen en geven kusjes op kapotte knieën, maar de kinderzorg wordt telkens opnieuw vergeten. Als wij geen zorg zijn, wat zijn we dan wel?”
Geachte heren De Croo en Beke,
Geachte politici,
Geachte medewerkers van Kind en Gezin, organisators, verenigingen, (groot)ouders, en iedereen die belang heeft bij de kinderopvang.
Kinderzorg is geen aprilgrap, de kinderbegeleiders zijn het beu! Vlaanderen telt ruim 20.000 kinderbegeleiders in voor- en buitenschoolse opvang, onder wie een kleine 5.000 onthaalouders. Al sinds het begin van de pandemie blijven wij op post. Wij doen ons werk met hart en ziel, want voor de verloning moet je deze job niet kiezen. Wij drogen traantjes en snottebellen, geven kusjes op kapotte knieën en knutselen naar hartenlust. Na de laatste persconferentie is voor ons echter de maat meer dan vol. Alweer werd de kinderopvang niet genoemd en niet betrokken. Wij moeten maar ‘gewoon’ paraat blijven staan.
Vanuit pedagogisch oogpunt wordt aangeraden om bij kinderen onder de 6 jaar niet met een mondmasker te werken. Wij staan dagelijks in het snot, de onthaalouders werken in eigen huis. Wij zijn bang voor onze gezondheid en die van ons gezin. Begeleiders in de buitenschoolse kinderopvang doorbreken de bubbels uit diverse scholen en klassen. Wij willen werken, graag, maar dan ook graag veilig. De vaccinatielijst voor zorgpersoneel telt ruim 80 beroepen, van conciërge tot rookstopbegeleider, maar de kinderzorg werd vergeten. Als wij geen zorg zijn, wat zijn we dan wel?
Wij willen werken, graag, maar dan ook graag veilig
Men beweert dat kinderen onder de 6 jaar niet of nauwelijks besmettelijk zouden zijn, maar hoe kan je dat weten als deze kinderen zelden worden getest? De besmettingscijfers van kinderbegeleiders en ouders van jonge kinderen stijgen nochtans even hard als elders in de maatschappij.
Minister Beke, met uw ‘begrip’ zijn wij niets. We hebben lang genoeg gezwegen. Wij eisen erkenning, een stem rond de tafel. Erkenning als zorgberoep, als essentieel beroep, met voorrang bij de vaccinaties. Wij eisen een degelijk loon voor onze 50-urige werkweek, een gelijkschakeling van de subsidies en voor de onthaalouders eindelijk de aanpak van het non-statuut. Wij eisen respect!
De Vlaamse en federale regering spelen deze zwartepiet al jarenlang aan elkaar door. Als u niet voor ons opkomt, dan gaan we het zelf moeten doen. Kunt u zich voorstellen wat er zou gebeuren als alle kinderbegeleiders in Vlaanderen en/of België gedurende zelfs maar één dag het werk zouden neerleggen? Het is 5 over 12!
Wij zorgen verder, maar wie zorgt er voor ons?
Met vriendelijke groeten,
De KinderZORG
Coronavirus
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier