Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer inspireerde de topprestatie van Nina Derwael in Tokio hem. Gouden Nina mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Nina,
1.407.316 keer bedankt. En allicht nog veel meer keer. Dat eerste cijfer is het aantal mensen dat zondagmiddag voor het televisiescherm zat toen jij door het zwerk van het Ariake Gymnastics Centre in Tokio vloog. Op weg naar goud en Belgische sportgeschiedenis. Gymnastiekgoud. Nooit eerder deed een Belg het je voor.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik voor het eerst in mijn leven kotsneigingen had bij het bekijken van een sportevenement, Nina. Nog nooit ben ik zo zenuwachtig geweest als tijdens die finale aan de brug met ongelijke leggers van de Olympische Spelen in Tokio. Ik ging de voorbije dagen in mijn geheugen graven naar gelijkaardige momenten en er passeerden veel sportgebeurtenissen de revue, maar nooit eerder voelde ik mijn maag zo keren en nog nooit kwam de drang om naar een toilet te spurten tijdens het bekijken van sport op televisie zo acuut in me op.
Toen Sunisa Lee naar het toestel stapte, stond ik op om het volgende half uur door de woonkamer te ijsberen. Maar eerlijk, toen Lee haar oefening miste en haar score tevoorschijn kwam, viel er al een pak nervositeit van me af. We wisten toen al dat jij, als je niet van de brug zou vallen, heel dicht bij dat goud zou komen. Ook de tweede gymnaste bleef niet foutloos en toen was het de beurt aan Nina Derwael uit België. Slank, rank en elegant. Klaar om de hoofdrolspeelster in een heldenepos te worden. Je stapte gedecideerd naar het toestel, je glimlachte kamerbreed maar achter die façade schuilde onvermijdelijk ook een stukje twijfel. Het moment waar je jaren naartoe had geleefd was aangebroken.
Een betere ambassadrice van het land kunnen we ons niet indenken, een mooiere sportvrouw ook niet
Het zou een verhaal van opperste geluk of diepste ontgoocheling worden. Iedereen die je de voorbije jaren had begeleid en gesteund, kromp net niet ineen. Minder dan een minuut opperste concentratie. Foutenmarge nul. Bij elk element keken we met ingehouden adem en dichtgeknepen billen. Ook bij jou was het gewicht van het moment zichtbaar, maar je bleef overeind. Een paar kleine foutjes niet te na gesproken turnde je je oefening zoals je ze moest turnen om op het hoogste schavotje te belanden. Je had die oefening de voorbije week vier keer geturnd en de versie van de toestelfinale was lang niet je beste beurt, maar het zeer hoge basisniveau dat je haalt, bleef wel vier keer overeind.
Niemand slaagde erin om de jury vier keer minstens 15.200 te laten optekenen. Discussie kan er niet zijn. Je bent aan de brug de allerbeste turnster van de bijna acht miljard mensen die op de wereld rondlopen. Ingetogen liet je je vijf resterende concurrentes hun oefening nog turnen, maar jij wist het vast ook wel. Het goud kon alleen nog jouw richting uitkomen. Het resultaat van jarenlange zelfkastijding, de martelgang van de vroege ochtend en het proces van vallen en weer opstaan. Letterlijk.
Pas bij je thuiskomst woensdagmorgen moet je hebben gemerkt wat je hebt losgemaakt in dit kleine landje, Nina. Iedereen ligt aan je voeten. Je kan alles bekomen wat je wil. Je slaagde er zelfs in om de tumultueuze turbine die het voorbije jaar door de turnsport blies te laten stilvallen. Je stond als een blok achter de mensen die je al jaren begeleiden om op dit punt uit te komen. Je deed dat zonder het kot op stelten te zetten en zonder andere mensen te schofferen. Zelfs als je kwaad bent en opgefokt bent, lijk je goed in de rationaliteit. Een betere ambassadrice van het land kunnen we ons niet indenken, een mooiere sportvrouw ook niet. Vergeet niet te genieten. Met volle teugen. Je hebt het verdiend.
Warme groet,
Karl
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
