“Delfine Persoon is nu geen sportvrouw van het jaar, dan wordt ze het nooit meer”

© BELGA
Wouter Vander Stricht

Delfine Persoon verbeet gisteravond zichtbaar de ontgoocheling nadat ze naast de titel van Sportvrouw van het Jaar greep. Begrijpelijk. Want dit jaar won ze alles wat er te winnen viel in haar sport. Als ze het nu niet is, dan nooit meer. Die gedachte moet ook bij haar geleefd hebben en misschien ook wel de wens om niet in De Panne, maar in Amerika bij bokslegendes als Klitschko, Ali en Mayweather Jr. getafeld te zijn.

Op het Sportgala werd dus niet zij maar dus Nafi Thiam verkozen tot Sportvrouw van het Jaar 2014. De twee dames zijn dan ook in heel wat opzichten elkaars tegenovergestelde. Persoon is al 29 jaar, werkte hard om aan de top te raken. Thiam, pas 20, loopt over van het talent. Genetisch bepaald, want ook mama was atlete.

Kennen ze in Wallonië Persoon wel ?

Delfine Persoon, dochter uit een landbouwersgezin, knokte zich letterlijk een weg naar de top. In haar eigen streek geniet ze veel bewondering, haar titelkampen lokken volle zalen. Delfine blijft er altijd haar bescheiden zelve bij. Maar boksen – zeker bij de vrouwen – wordt door sommigen nog wat meewarig bekeken, niet als vol aanschouwd. De stemgerechtigden zouden beter moeten weten. Boksen blijft een mondiale sport, Persoon is op dit moment ‘s werelds beste bokster.

Thiam komt pas piepen. Tonnen talent, dat wel. Brons op een EK weegt dus blijkbaar zwaarder dan vier wereldtitels. Maar het gaat om een verkiezing en dan zijn niet enkel de pure prestaties van tel. Thiam is ook Waalse en aan die kant van de taalgrens kunnen wij ons wel voorstellen dat er sommigen nog niet van Persoon hebben gehoord. Of wilden horen.

Michèle George Paralympiër van het Jaar

Een andere West-Vlaamse viel wel in de prijzen. Michèle George, die nu wel niet meer binnen de provinciegrenzen woont, huisde 30 jaar in Oostende en keert er misschien ooit nog terug. Bij de verkiezing van Paralympiër van het Jaar stuitte ze twee jaar geleden op Marieke Vervoort. Nu haalde ze het wel, voor een andere West-Vlaming : Florian Van Acker. En met Divock Origi, de LOSC-speler die nu in Kortrijk huist, is er nog een andere winnaar met West-Vlaamse links.

Maar de opperkroon ontbreekt, Delfine Persoon had het zeker verdiend. Thiam zou later wel nog haar ‘moment de gloire’ gekend hebben, voor Delfine is de kans nu haast onbestaande dat ze ooit nog op de erelijst komt. Jammer ! En dat vond men ook op sociale media, al waren de bewoordingen daar wat heviger. En Delfine Persoon, die trok ontgoocheld huiswaarts. Een illusie rijker en een trofee armer.