Van Dag van het Naakt Tuinieren tot Knuffel je Kat Dag. Je kan het zo gek niet bedenken, of er is een dag aan gewijd. Journaliste Talitha Dehaene (29) pikt er elke week eentje uit.
Op de eerste dag van de lente gingen mijn verloofde en ik te voet naar de bakker. Onderweg zagen we een klein katje op een dorpel zitten en, crazy cat people die wij ongegeneerd zijn, gingen er meteen naartoe om het te aaien. Pas toen zagen we dat het een zwerfkatje was
De dierenarts van wacht bleek haar diploma ontvangen te hebben bij een pak cornflakes
Onze harten braken in duizend stukken. We wilden het beestje helpen, maar dat bleek nog niet simpel. Eerst belde ik het asiel. Dat was onbereikbaar op zondag. Daarna belde ik de lokale politie, die zei dat ze niet konden helpen. Bovendien zou het asiel volgens hen ook geen zieke kat accepteren. Toen ik stamelde dat ik het dan wel zelf eerst naar de dierenarts zou brengen, herinnerde de vrouw aan de lijn me er nadrukkelijk aan ‘dat ik het dan wel allemaal zelf moest betalen, hé’, op een toon alsof ze zich niet kon voorstellen dat iemand ooit zoiets absurds zou doen. Voor zover dus de hulp van de officiële instanties. (Voor wie zich afvroeg wat het lot van Kortrijkse zwerfdieren is: blijkbaar moeten ze maar gewoon creperen. Zeker op een zondag.)
Daarna belandden we bij een dierenarts van wacht, die achteraf haar diploma bij een pak cornflakes bleek te hebben gekregen. Ze schatte de zesjarige kat in als een kitten, checkte niet of ze gechipt was en gaf het extreem uitgedroogde beestje geen infuus. Gelukkig gingen we daarna naar onze eigen dierenarts, waar ik meer dan ooit besefte dat een goede dierendokter goud waard is. We hebben drie weken lang voor het katje gezorgd en elke dag werd ze een beetje beter. Daarna bracht ze nog een gelukzalige week door bij haar nieuwe baasje, die ons elke dag foto’s stuurde van een tevreden spinnende kat op schoot. Helaas heeft het niet mogen zijn. Na de antibioticakuur stortte ons liefste zwerfkatje toch weer in. Uiteindelijk was het beter om haar te laten inslapen.
Iemand zei me dat ze daarom geen zwerfdieren redt, omdat het pijn doet als ze het niet halen. En ja, het was hard. Maar dat is niet de moraal van dit verhaal. Ik zou het zo weer opnieuw doen. Want het is nog altijd beter om na vier mooie weken vol liefde zachtjes in te slapen dan zomaar te sterven op straat, omdat niemand naar je omkeek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
