Tegenpolen Syl en Johan kopen samen huis in ‘Blind Gekocht’: “We konden niet meer terug, het contract was getekend”

Zij is de zaakvoerder van fietsenzaak ‘Madame Vélo’ aan de Brugse Gentpoort, hij is al twintig jaar boswachter in De Panne. Twee tegenpolen ! En toch waagden Syl De Baets en Johan Lamaire het om via het tv-programma ‘Blind Gekocht’ samen een huis te kopen.

“Het waren mijn dochters Sam (16) en Bes (14) die ons op het idee brachten om deel te nemen aan ‘Blind Gekocht”, bekent de Brugse Syl De Baets (42).

Geen consensus

“Ik ken Johan nu al vijf jaar, de tijd was rijp om samen een huis te kopen. Mijn woning op Sint-Pieters was wat te klein voor ons beiden, met de kinderen. We waren al maanden op zoek naar een nieuw huis. Maar we kwamen qua stijl moeilijk tot een consensus. Daarom drong vooral dochter Sam aan om ons in te schrijven voor dat televisieprogramma. We hadden nooit gedacht dat we zouden geselecteerd worden”, lacht Syl.

Blokhut

Johan Lamaire (49) uit De Panne beaamt: “Ik woonde op de hoek van het reservaat van de Westhoek en droomde van een boerderij of Zweedse blokhut. Maar dat was niet zo evident. Ik wou alleszins een woning met veel hout die je deels zelf kunt opbouwen. Eerlijk gezegd, ik vond Syls huis in Sint-Pieters veel te modern en te strak. Ik wou op de buiten blijven wonen, in de natuur. Genieten van die rust leek mij een ideale combinatie met het levendige karakter van Syl!”

Tweedehands

“Johan maakt er een punt van om alles tweedehands aan te kopen. Hij had een gezellig huis in De Panne, op den buiten. Maar sommige meubeltjes mocht je gerust als vierde- of vijfdehands bestempelen. Ik heb niks tegen tweedehands, maar trop is teveel! Mijn partner knutselt veel zaken zelf in elkaar. Hij doet dat goed, maar je moet erg veel geduld hebben met Johan”, schatert Syl, die droomde van een afgewerkt herenhuis in de stad Brugge.

“In om het even welke Brugse deelgemeente, maar niet in Koolkerke, hadden mijn dochters op voorhand gezegd” – Syl

Het team van ‘Blind Gekocht’ polste naar de wensen van het geselecteerde West-Vlaams koppel, vooraleer de drie experten – makelaar Kinga Kantorska en interieurarchitecten Bart Appeltans en Kelly Claesssens – op zoek gingen naar het droomhuis voor Syl en Johan.

Herenhuis

“Ik wou een huis op maximaal vijf kilometer van mijn fietsenwinkel. Mijn dochters waren vragende partij om dicht bij ’t stad te wonen, want hun sociaal leven is gericht naar de Brugse binnenstad. Dus bij voorkeur een woning die 2 km buiten de ring zit. In de Brugse binnenstad zijn herenhuizen onbetaalbaar. Sam en Bes hadden mij voordien gezegd: in om het even welke Brugse deelgemeente, maar niet in Koolkerke”, zegt Syl.

“Hier word ik niet gelukkig van, was mijn eerste gedacht toen ik die blinddoek afzette in het huis dat we blind gekocht hadden” – Johan

“Groot was onze verbazing toen we enkele weken later geblinddoekt naar een woning geleid werden in de Gemene Weidestraat… in Koolkerke! We wisten aanvankelijk niet waar we waren, het was er zo stil in de buurt”, vervolgt de fietsenmaker.

Veranda

“Hier word ik niet gelukkig van, was de eerste zin die ik uitsprak, toen ik die blinddoek mocht afdoen”, bekent Johan. “We hadden het contract getekend, het huis was gekocht. We konden niet meer terug. En we stonden daar, in een donkere keuken, de wc was buiten in een apart hokje. Het was de woning geweest van een bejaarde dame. Ik vreesde meteen dat ons budget van 480.000 euro nooit zou voldoende zijn om er iets treffelijk van te maken.”

Kopzorgen

“Er was veel werk aan: de veranda moest afgebroken worden. Je moet weten dat die woning aangekocht werd in september, toen de immobiliënprijzen piekten. En ik wou een duurzame woning, die beantwoordde aan de strengste ecologische normen. De economische crisis, de torenhoge prijzen van bouwmaterialen, de stijgende rentevoeten en de energieprijzen die de pan uit swingen zorgden ons en het team van ‘Blind Gekocht’ extra kopzorgen. We moesten onze verwachtingen extra bijstellen.”

Duivenkot

“En toch was er een lichtpuntje, toen ik de grote tuin zag, met achteraan een duivenkot. Meteen dacht ik: dat kot kan ik omtoveren tot mijn man cave, waar ik mijn houtateliertje kan in onderbrengen en bij de houtkachel met maten en pintjes kan luisteren naar mijn favoriete reggaeliedjes”, aldus Johan Lamaire.

Mankement

Voor Syl De Baets vertoonde de woning één groot mankement: “Ik wou drie slaapkamers, waarvan twee gelijkwaardige slaapkamers voor mijn dochters. Maar het aangekochte huis telde twee grote en twee kleine slaapkamers. Dat was voor mij het grootste mankement. Er moest een oplossing gevonden worden….”