Robin Keyaert maakt zich klaar voor De Warmste Week: “Dit is zowat het zotste dat je kunt doen op de radio”

Amper drie jaar nadat hij voor het eerst kwam piepen, verwezenlijkt Robin Keyaert (29) de droom van zowat elke radiomaker: het presenteren van De Warmste Week, de jaarlijkse solidariteitsactie van de VRT. Voor de MNM-stem is het bovendien thuiskomen in Brugge straks en ook het thema – opgroeien zonder zorgen – ligt hem na aan het hart. Zeker sinds hij zelf vader is geworden. “Hoe alleenstaande ouders het soms doen, is mij een raadsel.”

Zo vlot hij op de radio klinkt, zo bevlogen spreekt Robin Keyaert (29) ook zonder microfoon. Kan ook moeilijk anders, want met De Warmste Week vallen alle puzzelstukjes straks samen: zijn liefde voor een goed gesprek, muziek, radio én zijn geboortestad Brugge, waar hij als zoon van tv-gezicht Ingeborg Sergeant en manager Roland Keyaert opgroeide. Vanaf maandag maakt Robin er zeven dagen lang live radio vanop ‘t Zand in Brugge, samen met Sam De Bruyn, Sander Gillis en Eva De Roo.

“Ik vind het vooral fantastisch omdat je met een project als De Warmste Week een verschil kan maken. Dat je iets kan betekenen voor de mensen, heel concreet en tastbaar. Dat is ook waarom ik ochtendradio maak. Om mensen goedgezind wakker te maken, hen inzichten te geven, hen te laten lachen en te luisteren naar hun verhaal. Nu kan dat allemaal én we zamelen ook nog eens geld in voor een megabelangrijk thema. Echt wel cool.”

Dat klinkt alsof je stond te springen om dit te doen…

“Ik vind het doorgaans moeilijk om te benoemen wat ik echt graag wil doen, maar dit heb ik wel altijd uitgesproken. Er komt zoveel in samen, dit is zowat het zotste dat je kan doen op de radio. Vorig jaar was ik reporter voor De Warmste Week en ging ik op bezoek bij allerlei acties. Het was heel tof om te zien hoe hard het leefde en hoe iedereen er zich voor smeet. Een tijd terug had ik naar de grote baas van MNM en Studio Brussel een mail gestuurd met acht puntjes waarom ik gemotiveerd was om dit te doen. Toen ik hem een paar weken later tegenkwam, zei hij mij dat hij die mail met argumenten helemaal niet nodig had en dat hij sowieso van plan was mij te vragen om mee te doen. Oké, let’s go, dacht ik.”

Je hebt een achtergrond in het theater. Qua connectie met het publiek zit dat dus wel snor, denk ik.

“Inderdaad. Radio is iets dat doorgaans heel snel moet gaan, maar ik voel dat ik genoeg ruimte durf nemen om vertraging op te zoeken en mensen zo een podium kan geven om hun verhaal te doen. Dat deed ik met mijn eerste programma, met verzoeknummers op zondagavond. Maar nu is dat van een volledig andere orde en omvang.”

Ben je daarop voorbereid? Of kan je je er überhaupt op voorbereiden?

“Ik maakte al eens 14 dagen non-stop radio met De Blokhut voor MNM, maar dit wordt naar mijn gevoel nog veel intenser. Of dit nu niet te snel komt in mijn carrière? Ik ben blij dat het niet in mijn eerste jaar is dat ik begon en dat ik een aanloop kon nemen. Ik heb ook veel geleerd van Kawtar (Ehlalouch, waarmee hij de ochtendshow bij MNM presenteert, red.). Het zijn ook fijne mensen waarmee ik straks mag samenwerken. Sam (De Bruyn, red.) heeft de ochtendshow mee gecoacht achter de schermen en hij was er ook bij toen ik mijn lief ten huwelijk vroeg op de Gentse Feesten. Sander Gillis ken ik vanop de vloer en ook met Eva De Roo kom ik heel goed overeen.”

Zij hebben alle drie al ervaring in die befaamde buitenstudio. Welke tip gaven ze?

“Laat het gebeuren. Dat was de tip die Eva gaf als ouderdomsdeken. Ze zal dat niet graag horen, dus schrijf het maar zeker op. (lacht) Nee, ze zeiden ook dat je je daar niet op kan voorbereiden en dat je er vooral moet van genieten, want het vliégt voorbij. Sam zei dan weer: laat u dragen. Want wij staan daar voor de microfoon, maar achter de schermen zit een heuse ploeg die alle voorbereidingen en voorgesprekjes doet. Zaken die wij doorgaans in de ochtendshow zelf doen, maar waar nu een heel team voor klaarstaat. Zo kunnen wij ons volledig focussen op de mensen die langskomen en hun verhaal.”

Om in het thema van De Warmste Week te blijven: ben je zelf opgegroeid zonder zorgen?

“Eigenlijk wel. Ik heb een vrij zorgeloze jeugd gehad, waar ik superdankbaar voor ben. Ik besef dat heel veel mensen dat niet hebben en net daarom besef ik hoe belangrijk dat is. Want het zijn niet alleen mijn ouders die mij mee gevormd hebben, maar ook mijn grootmoeder. Ik zie dat nu ook bij onze dochter Ruby. Wij staan er niet alleen voor, we beschikken over een heel netwerk, van onze ouders tot de onthaalouder en later de school. Die hebben allemaal een rol, ze zijn waardevol en precair. Het is de verdienste van heel veel mensen als het kinderen lukt om zorgeloos op te groeien, dat is zeker geen vanzelfsprekendheid. Mijn lief is jongerenpsycholoog en komt met heel wat verhalen, thematieken en personen in contact. Soms vertelt ze erover en denk ik: oh my god, zoveel respect dat ze zoiets doet én zot dat we in een wereld leven waar zoiets gebeurt. Ze is bovendien overbevraagd, omdat die thematiek heel belangrijk is geworden.”

(denkt na) “Ik denk dat ik als kind ook in een veel minder complexe wereld leefde. Misschien is dat niet zo, maar het voélt wel zo. Het lijkt alsof die sociale media alles duizend keer ingewikkelder heeft gemaakt voor jongeren. Zo had mijn lief een verhaal van een meisje dat thuiskomt om daarna op haar kamer wat te scrollen op TikTok, dan naar beneden komt om iets te eten en daarna weer verderscrolt tot ze gaat slapen. Dat is niet gezond. Daar moeten we iets aan doen, of op zijn minst de mensen er bewust van maken. Maar dat opgroeien zonder zorgen gaat veel breder. Dat gaat van kansarmoede tot opgroeien met ouders die ziek of gescheiden zijn. Maar het verwondert me ook hoe positief en strijdvaardig kinderen en jongeren in het leven kunnen staan, ook al maken ze veel shit mee. Ik ben dus wel benieuwd naar de verhalen straks. Een beetje bang ook. Maar ik stel er mij wel voor open, wat de impact ook is. Want je wil dat de mensen luisteren, er zich in herkennen en er troost of hoop in vinden.”

Ben je zelf een strenge vader?

“Ze is twee en ze zegt nee. (lacht) Ik probeer grenzen te stellen, maar niet op die manier dat er een onaangename sfeer ontstaat. Zo vindt ze het fijn om spuitwater te vragen en dat glas dan voorover te kappen op tafel. Ik merk dat ik het durf zeggen dat het niet oké is, maar meteen daarna ben ik alweer bezig met haar af te leiden. Ik vind het moeilijk om enkel maar nee of je mag dat niet doen te zeggen. Dan zeg ik er iets bij zodat ze weet dat ik haar nog altijd graag zie, zonder dat ik het letterlijk zeg.”

Ben je een andere radiomaker sinds je zelf vader bent geworden?

“Ik ben gewoon een andere persoon tout court. Je prioriteiten veranderen. Vroeger keek je eerst vanuit je eigen perspectief en later als koppel. Nu is het eerste wat je denkt: wat is de impact op onze dochter? Voor deze week vereist dat bijvoorbeeld ook wel wat. Nog voor ik mijn mail met acht puntjes had verstuurd, had ik het erover met mijn lief. Hoe gaan we dat doen? Kunnen ze even naar mijn of haar ouders of de onthaalouder, zodat ze ook eens ruimte heeft voor zichzelf? Maar als je een van die dingen niet hebt, dan is het al een ander verhaal. Dan heb ik tijdens mijn gewone werk nog het geluk dat ik vroeg begin en dus ‘s middags mijn dochter kan ophalen bij de crèche. (op dreef) Bovendien nemen die mensen ook al zoveel op hun vork… Ik hoop dat er vanuit de politiek wel aandacht komt, dat ze bekijken wat er beter kan. Want er kan wel wat beter.”

Je hebt dan nog het geluk dat je met twee bent om alles te bolwerken.

“Ja! Toen we net verhuisd waren, zaten we zonder crèche. Da’s de hel, hé. Je moet ineens alles omgooien en een beroep doen op je netwerk. We hebben dan nog het geluk dat we betrokken grootouders hebben en dat mijn lief – ook financieel – de keuze kon maken om iets minder te werken en vaker bij Ruby te zijn. Je voelt direct hoe dat op je gemoed werkt en je moet dan ook nog eens de ruimte hebben om het oké te vinden als ze eens een glas omgooien. Ik ben me heel bewust van mijn privilege. De optelsom is soms al pittig met twee, laat staan als je inderdaad een alleenstaande ouder bent. Van twee of drie kinderen? Hoe combineer je alles? (blaast) Hoe ze dat doen, is mij soms een raadsel.”

Dat alles snel gaat, bewijst ook jouw carrière. Je bent nog geen 30 en speelt al mee op dit niveau.

“Ik ben sowieso jong vader geworden en met die ochtendshow is het inderdaad wel een stevig tempo. Maar ik probeer daar ook voldoende stil bij te staan.”

Heb je daar tijd voor?

“Onderweg naar huis, in de auto. Maar ik doe dat misschien te weinig, ja. Na zo’n ochtendshow ben je eigenlijk al bezig met de volgende. Er is weinig tijd om eens stil te staan bij een leuke babbel die je had of een tof item dat passeerde. Ik ga dat tijdens De Warmste Week wel bewust proberen te doen, ook als het nog bezig is. Ik wil het op dat moment laten binnenkomen, niet het weekend erna of een maand later.”

Jullie mogen jullie tenten opslaan in Brugge. Voelt het straks ook echt aan als thuiskomen?

“Echt wel. Ik ben in de buurt van ‘t Zand opgegroeid, achter het Beursplein. Elke morgen reed ik over ‘t Zand met mijn fietsje naar school. Ik ken nog heel wat volk ginder en er woont ook nog familie. Het leuke is ook dat ik straks kerst vier in Brugge. Elk jaar is er een kerstfeestje voor de familie in de tennisclub van mijn neef. Iedereen brengt dan ook iets mee. Na onze slotshow hoef ik maar twee kilometer te rijden om bij mijn familie te zijn. Heerlijk.”

Let wel: elke presentator is kapot na zo’n week…

“Dat heb ik nog gehoord. Maar anderzijds, als je toch kapot bent, dan is de beste plek wel bij mensen die je graag ziet. Allemaal West-Vlamingen die het zullen hebben over hoe goed die West-Vlaamse avond met Brihang, Het Zesde Metaal en ‘t Hof van Commerce wel was.” (grijnst)

Over muziek gesproken. Doorgaans spreek je het MNM-publiek aan, nu zijn dat ook de luisteraars van Studio Brussel.

“Ik heb daar geen schrik voor, nee. Ik denk dat je het publiek niet kan indelen in kliekjes. Iedereen luistert voor hetzelfde, voor De Warmste Week. Elke song heeft straks een verhaal, of het nu een nummer is van Jimi Hendrix of Camille.”

Tot slot: welk plaatje zou je zelf aanvragen?

(denkt na) “Dan ga ik toch voor De Knuffeldans van Bumba, het favoriete liedje van mijn dochter. Ik weet niet of dat kan, misschien om 4 uur ‘s nachts. En voor mijn lief? Redbone van Childish Gambino. Omdat we elkaar op dat liedje leerden kennen. Dat zou heel misschien wel eens onze openingsdans kunnen worden…”

De Warmste Week, van maandag 18 tot en met zondag 24 december op ’t Zand in Brugge. Naast een live radioshow zijn er gratis optredens van onder meer Camille, Clouseau, Metejoor, Tom Odell en Zwangere Guy. Op woensdag 20 december is er zelfs een West-Vlaamse avond met Het Zesde Metaal, Brihang en ‘t Hof van Commerce. Alle info is te vinden op www.dewarmsteweek.be.