Acht frituren telt Bredene vandaag en de oudste daarvan vind je terug langs de Fritz Vinckelaan. Achter het uithangbord ‘Marie Claire’ schuilt niet alleen een frietzaak maar ook een stukje lokale geschiedenis, waarvan het eerste hoofdstuk geschreven werd door Marie Claire De Bourderé en Robert Van Vlaenderen. “Hier kwamen ooit BV’s als Jean-Marie Pfaff en Wendy Van Wanten over de vloer”, herinneren huidige uitbaters Veerle en Timothy zich trots.
Timothy Tyberghien (42) en Veerle Helsmoortel (49) namen frituur ‘Marie Claire’ bijna 15 jaar geleden over. “De naam van de zaak herinnert aan de eerste uitbaatster, die hier 25 jaar frietjes bakte, samen met manlief Robert. Na hen waren er nog twee uitbaters tot wij in oktober van 2009 de zaak overnamen. Ik was ooit jobstudent en studeerde tuinarchitectuur, jawel in frituur Alaska en heb daar de stiel geleerd. Deze mooie frituur, met zijn 51 jaar de oudste van Bredene, overnemen, was een mooie opportuniteit”, zet Timothy zijn verhaal in.
Bodyguard van BV’s
“Dit was dan ook een frituur met een opmerkelijke geschiedenis, die ooit startte in een ietwat gammele caravan op de plek waar vandaag het Italiaans restaurant Angolo terug te vinden is. Marie Claire en Robert verhuisden na verloop van tijd hun frietkot naar een pand, enkele huizen verderop in de Fritz Vinckelaan, waar de zaak vandaag nog altijd is.”
“Robert was tussen het vele ‘patatten jassen’ door als bij toeval ook deeltijds bodyguard geworden van de vele BV’s die Bredene en omstreken toen aandeden. Rode Duivel Jean-Marie Pfaff, zangeres en pin up Wendy Van Wanten, Nicole en Hugo, enz. werden zowat vriend aan huis in de frituur”, aldus Timothy.
“Roberto (voor de vrienden) had een neus voor publiciteit en schafte zich ooit enkele honderden voetballen, basketballen en volleybalballen aan om er elke week een lokale club gelukkig mee te maken. Volley Bredene, Jezebel, KSV, … waren jarenlang vaste klant in de kleine frituur, die toen vaak uit zijn voegen barstte.”
Autootjes
Ook vandaag is het bij Veerle en Timothy nog altijd alle hens aan dek. “Al zeker op vrijdag en zondag, wanneer we letterlijk handen te kort komen”, pikt Veerle in. “Alleen is de manier om aan die frietjes te raken fel veranderd bij een halve eeuw geleden. Vandaag bestelt zowat iedereen zijn frietjes online bij ons, zelfs onze overbuur. Ofwel worden die dan afgehaald, of de bestelling wordt thuisgeleverd. We hebben hiervoor intussen ook vier autootjes rondrijden.”
“We zijn met die extra service een tiental jaar geleden begonnen, in het spoor van mijn oude werkgever Frituur Alaska. Vooral tijdens de coronaperiode bleek dit een voordeel. Heel wat horeacazaken moesten toen snel snel thuisbestellen opstarten, wij waren het al gewoon”, legt Timothy uit. “80 procent procent van onze bestellingen wordt vandaag thuis afgezet. Jonge klanten laten hun frietjes zelfs leveren op het strand, waar ze het einde van de examens vieren en ook kampeerders maken van onze service gebruik.”
Veerle en Timothy gaan er prat op dat ze nog heel wat verse producten in het gamma zitten hebben. “Verse hamburgers, verse goulash, onze ribbetjes bakken we zelf, vispannetjes, ja zelfs steaks. Want vergis u niet: de tijd dat mensen naar de frituur kwamen voor een ‘frietje-vleesje-sausje’ is lang voorbij. Ons aanbod is ongelooflijk uitgebreid. En ja, wij snijden nog zelf onze aardappelen tot frietjes. Ik denk dat we daarin stilaan uniek zijn.”
Vanzelfsprekend
Dat er de afgelopen jaren op loopafstand een Italiaan, pittazaak en sushibar bijgekomen zijn, vindt Timothy allerminst een nadeel. “We noemen dit hier de ‘food hub’ van Bredene (Sas). We versterken elkaar eigenlijk meer dan dat we concurrenten zijn. Niet zelden komt hier iemand een frietje halen om vervolgens bij Eray een pitta te bestellen.”
“Trouwens, een zakje friet blijft voor de Belg een vanzelfsprekendheid. Hoe vaak we hier in de zomer Bredenaars over de vloer krijgen, die net terug zijn van reis en hunkeren naar een goeie zak frieten…”
“Onlangs is oprichtster Marie Claire voor het eerst in jaren nog eens ‘haar’ frituur binnengelopen”, vertelt Veerle. “Na haar afscheid wilde ze vooral genieten van de dingen die ze 25 jaar lang niet had kunnen doen. Begrijpelijk, want een friturist werkt als andere mensen genieten. Familiefeestjes gaan meestal aan ons voorbij. Maar deze zaak betekent voor ons intussen ook zoveel…”
Het frietkot
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
