Els De Frene leidt advocatenkantoor met enkel vrouwen: “Pitbull in een rokje? Dat is een geuzennaam”

De internationale vrouwendag op 8 maart moet duidelijk maken dat we er nog niet zijn als het over gelijke rechten gaat tussen beide seksen. Het is de insteek van een gesprek met Els De Frene, advocate en onderneemster die een Kortrijks kantoor runt met enkel vrouwen. “Dat is toevallig gegroeid, maar ik vermoed dat het moeilijk zou zijn voor een man om hier nog te aarden.”

Els De Frene (50) kan je niet meteen omschrijven als een doorsnee juriste. Een advocatenkantoor leiden met enkel en alleen vrouwen is op zich al een unicum in de regio en een zeldzaamheid in de rest van het land. Dat ze als kind is opgegroeid in een eenvoudig arbeidersgezin is ook al niet de regel in het wereldje van de advocatuur. Het heeft haar niet verhinderd om uit te groeien tot een gereputeerd pleiter die meer dan haar mannetje staat. Dat Els De Frene, gespecialiseerd in echtscheidings- en jeugdrecht, het goed kan uitleggen is dan wel weer iets wat je verwacht van een dienaar van het recht. We spreken af in haar kantoor waar de ernst snel terugkeert na een geanimeerde fotosessie met het jong geweld erbij.

Binnenkort is het Internationale Vrouwendag. Moeten we blijven hameren op gelijke rechten voor mannen en vrouwen?

“Meer nog, het is van het grootste belang dat dit blijft gebeuren. Vrouwen hebben evenveel capaciteiten als mannen en krijgen daar niet altijd de erkenning voor die nodig is. Wellicht kunnen we zelfs meer dan mannen, want we zijn beter in multitasken. Toen mijn man en ik tijdens de lockdown noodgedwongen van thuis uit werkten was mijn man overdag met zijn werk bezig. Ik deed hetzelfde in mijn job, maar ondertussen zorgde ik er ook voor dat de was en de plas gedaan werden. Ik hoor wel vaker vergelijkbare verhalen bij andere vrouwen.”

Zie je jezelf als feministe?

“Toch in die zin dat ik het van het grootste belang vind dat ik ten allen tijde mijn eigen boontjes kan doppen en financieel van niemand afhankelijk ben. Vrijheid en onafhankelijkheid zijn een belangrijk goed voor mij. Ik begrijp dat ik in een bevoorrechte positie zit, maar dat neemt niet weg dat ik deze positie op eigen kracht heb weten te bereiken. Ik kom niet uit een milieu waarbij ik het allemaal in de schoot kreeg geworpen. Ik heb er hard voor moeten knokken.”

Omring je je om principiële redenen alleen met vrouwen in je praktijk?

“Neen dat is allemaal vrij spontaan gegroeid. Wat zeker ook meespeelt, is dat het beroep al een tijd aan het vervrouwelijken is. Zo is het normaal dat er ook bij mij meer vrouwen zijn komen aankloppen. Ik hou van dit team van jonge vrouwen en ze zorgen er met zijn allen voor dat ik me jong blijf voelen. Al ben ik voor hen toch wel een beetjeLa Mamma.”

Je bent geen doetje als advocaat, heb ik begrepen. Een klant van je noemde je ooit ‘een pitbull in een rokje’. Wat moeten we daaruit leren?

“Dat ik niet snel loslaat als ik me als advocaat ergens in vastbijt. Zeker als er kinderen mee gemoeid zijn bij een echtscheiding ben ik extra alert. Ik beschouw het inmiddels zo’n beetje als een geuzennaam waarop ik toch wel trots ben, ook al draag ik zelden rokjes. (lacht) Voor de rest probeer ik waar mogelijk tot compromissen te komen. Dat is voor alle partijen meestal het beste.”

Je bent advocaat maar ook ondernemer. Wanneer neemt die laatste het over van de eerste?

“Als ik het werk verdeel op kantoor, word ik de manager die er op toeziet dat alles goed verloopt. Zo stuur ik mijn vrouwelijke collega’s en bediendes aan om tot een zo goed mogelijk resultaat in elk dossier te komen. Verder ondersteun ik hen graag in hun professionele ontplooiing.”

Je schuwt geen werk en bent ook nog lesgever aan een hogeschool in Brussel. Wordt het je nooit eens allemaal te veel?

“Ik moet daar inderdaad goed voor oppassen en daarom heb ik verschillende coaches die mijn leven in balans helpen houden. Een professionele coach helpt me om mijn professionele doelen te bewaken, een schoonheidsspecialiste zorgt dat ik eens helemaal tot rust kan komen en een welzijnscoach ziet er op toe dat ik mezelf niet voorbij loop. Het zou zonder hen wellicht ook gaan, maar ik zou die sessies alleszins niet graag missen.”

Waar ga je tot slot in je eigen stad Kortrijk graag naar toe voor extra plezier en vertier?

“Ik ga graag lekker eten. In Kortrijk doe ik dat het liefst in restaurant Nata en hotel Damier op de Grote Markt. Ik vermeld ook graag café-restaurant De Menenpoort rechtover mijn kantoor. Ik ga er in de week graag lunchen en de uitbaatster weet dat ze me dan nooit kroketten of frieten mag geven. Ik hou graag mijn lijn en ze is daar mee verantwoordelijk voor. (lacht) En het moet gezegd: ze neemt die opdracht zeer ter harte.”