De coronacrisis betekent voor programmator Isabelle Verstraete van Het Perron vooral zoeken naar manieren om cultuur alsnog bij de mensen te krijgen. Met de theaterwandeling ‘De Vos in het bos’ bijvoorbeeld, al kijkt ze er vooral naar uit om het cultuurcentrum weer te voelen bruisen.
Als programmator in Het Perron staat Isabelle Verstraete in voor het kiezen, plannen en praktisch organiseren van de school- en familievoorstellingen en de dansvoorstellingen. “Samen met mijn collega en directeur Els Verlinde geef ik ook vorm aan de programmatie van theater”, vertelt Isabelle. “Twee jaar geleden is daar ook het luik klassieke muziek bijgekomen. We bouwen samen met heel wat culturele partners uit Heuvelland, Poperinge en Zonnebeke en in navolging van WestClassic vzw, aan een bovenlokale programmatie klassieke muziek. Door corona is de opstart van Klassiek!Beleven wat in de verdrukking gekomen, maar mijn motivatie blijft onverminderd aanwezig.”
Hoe ga je te werk als je iets programmeert?
“Programmeren is niet zomaar een boek openslaan en uitpikken wat je het interessantst lijkt. Het gaat om voelen en beleven, aftasten waar je het Ieperse publiek mee kunt boeien, raken of beroeren, hoe je nieuwe kunst- en cultuurvormen kan integreren zonder te choqueren of afbreuk te doen aan de bekende paden. Ik mag een beetje een ‘goudzoeker’ zijn, waarbij mijn eigen voorkeur niet centraal staat, maar waar ik vooral op zoek ga naar de betekenis en impact van een voorstelling. In de hoop dit ook aan ons publiek te kunnen overbrengen.”
Welke impact heeft corona gehad op jouw beroepsleven?
“Corona zorgde ervoor dat ik letterlijk moest stilvallen. Plots werd het stil en ga je detoxen van de dagelijkse race. Maar het hoofd staat niet stil. De dagelijkse beweeglijkheid verplaatst zich naar een diep zoeken: hoe kunnen we toch nog cultuur bieden in tijden dat alles op slot gaat, in tijden dat er zoveel onzekerheden heersen? Hoe kunnen we de mensen nog bereiken met schoonheid? Al is het maar heel even, heel kortstondig.”
“Ik ga vooral op zoek naar de betekenis en impact van een voorstelling”
“De wandeling ‘De vos in het bos’ is zo’n project dat ontstond om een laagdrempelige cultuurbeleving aan te bieden aan gezinnen. We realiseerden ook een livestream van de familievoorstelling ‘Moenieworrienie’ naar de afdeling pediatrie van het Jan Ypermanziekenhuis. Ik ben volop bezig met de planning en organisatie van een cultuuraanbod voor kleuter- en lagere scholen dat wél kan toegelaten worden in de huidige coronatijden en binnenkort komen we naar buiten met een kleinschalig project voor de woonzorgcentra in Ieper en deelgemeenten. Stilzitten doen we allerminst, ondertussen werken we ook verder aan een programmatie voor volgend seizoen.”
Heb je iets met de Menenpoort?
“Ik heb mooie herinneringen aan de tijd voor de start van de 100-jarige herdenking. Op een koude winteravond hier samen met een handvol mensen staan terwijl de Last Post gespeeld werd: kippenvel! Ook hier is het voor mij de muziek die de beleving een nog diepere dimensie schenkt. We passeren hier bijna elke morgen als ik met mijn zoon naar school fiets. Telkens zie je de kleur veranderen, in de zomer, in de winter, en elke keer probeer ik in gedachten toch even stil te staan bij die schoonheid.”
Is het een goeie plaats voor cultuurbeleving?
“De Menenpoort is en blijft een prachtig, monumentaal herdenkingsmonument. Die functie aan de kant schuiven en hier cultuurbeleving organiseren die losstaat van de herdenking, dat zou ik niet correct vinden.”
Hoe beleef je zelf graag cultuur? Dancefestivals of opera?
“Cultuur beleven is voor mij heel vaak jobgerelateerd: ik woon zoveel voorstellingen bij in functie van de programmatie voor Het Perron dat de job verweven geraakt in mijn persoonlijke cultuurbeleving en vice versa. Als ik uit het brede spectrum van cultuur voor mezelf een beleving mag kiezen, dan zal dit sowieso iets uit het groot-orkestrale repertoire zijn of een dansvoorstelling met veel dansers op scène waar de energie van afspat.”
Heb je naast cultuur nog tijd voor andere hobby’s?
“Als ik niet ergens in een of ander cultuurhuis of in Het Perron te vinden ben, dan is er een grote kans dat ik me aan of op zee bevind. Mijn levensvriend Yvan Buysschaert heeft me de liefde voor het zeilen bijgebracht. Ik hou ook enorm van fotograferen, om ook na een reis nog even te kunnen teruggrijpen naar de schoonheid die we er mochten beleven. Thuis zijn we graag met muziek bezig: zoon Leonard speelt viool en piano en zo ontstaat er wel eens een huisorkestje tijdens het repeteren.”
Wat brengt de toekomst voor jou?
“Ik zou zo graag terug les volgen in Dé Academie, maar die droom hou ik nog even vast voor de toekomst. Als programmator wil ik graag blijven groeien, blijven zoeken, het mooie blijven zien en paden ontdekken om kinderen, jongeren en zoveel mogelijk verschillende groepen mensen te betrekken bij cultuurbeleving.”
Privé: Isabelle werd geboren op 15 januari 1983 in Brugge. Ze is de dochter van Pol Verstraete en Hilde Vandenberghe en heeft nog een zus: Charlotte Verstraete. Ze woont in Ieper, heeft een zoon Leonard (12) en deelt haar leven met Yvan Buysschaert, leerkracht piano aan Dé Academie Ieper.
Opleiding: Kleuter, lager en middelbaar volgde ze in Wervik, waar ze in Instituut Mater Amabilis eindigde in de richting wetenschappen-wiskunde. Tussen 2001 en 2004 volgde ze de opleiding bachelor in het secundair onderwijs, muzikale opvoeding en Nederlands in de Arteveldehogeschool Gent. In 2014-2015 volgde ze de voortgezette opleiding cultuurmanagement aan de Antwerp Management School.
Loopbaan: Tot 2009 was Isabelle leerkracht in verschillende scholen en academies in de regio. In de zomer 2009 begon ze aan een nieuwe uitdaging en werd ze productieleider bij Symfonieorkest Vlaanderen en Het Kamerorkest Brugge. In 2013 werd ze cultuurfunctionaris-programmator binnen cultuurcentrum Ieper.
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
