Dinsdag 1 november komt Delphine Lecompte langs in Kortrijk bij de boekenbeurs Boektopia. Delphine is al jaren vrouw en meester in de poëzie. Op de boekenbeurs zal ze vanaf 11 uur voor de literatuurliefhebbers enkele van haar gedichten voordragen en ook signeren. Het is de tweede keer dat Delphine te gast is op een boekenbeurs. “Vorig jaar moest ik helaas afzeggen, maar ik ben benieuwd hoe het dit jaar zal verlopen.”
Delphine Lecompte is een bekende dichteres uit Brugge. Al jarenlang schrijft ze poëzie, afgewisseld met proza. Maar het grote publiek zal haar wellicht kennen van haar deelnames in De Slimste Mens Ter Wereld, waar ze afgelopen weken opnieuw in verscheen. Haar debuutbundel ‘De dieren in mij’, dat werd uitgebracht bij een kleinere uitgeverij wordt nu opnieuw uitgebracht.
Jaren geleden zat ik op de boekenbeurs van Antwerpen in een hoekje samen met wat andere dichters, er zijn toen misschien 5 mensen gepasseerd
Jaren geleden stond Delphine voor het eerst op een boekenbeurs, namelijk die in Antwerpen. “Ik zat toen samen met een paar dichters in een hoekje tussen de chef-koks en de kinderboekenauteurs. Er zijn misschien vijf mensen de revue gepasseerd. Uit nieuwsgierigheid of leedvermaak, wie zal het zeggen. Na dat fiasco hield ik het even voor bekeken. Het signeren op zichzelf is voor mij vreemd. Het lijkt erg onverdiend.”
“Persoonlijk denk ik niet dat dichters veel te zoeken hebben op een boekenbeurs. Ik hoorde ooit van Charles Ducal, een grandioos dichter dat hij op een boekenbeurs amper belangstelling kreeg. Als schrijver ga je daar dan ook niet als een kruidenier staan roepen naar voorbijgangers. Ikzelf reken niet op veel interesse van het publiek. Bij mijn voordrachten wisselt de belangstelling ook af. Soms komen er veel mensen langs en soms zitten er maar 15 geïnteresseerde literatuurliefhebbers. Als het mensen zijn, die echt het dichtwerk appreciëren en zich als persoon herkennen in mijn kwetsbaarheid en gedichten, dan is het de moeite waard.”
BV-schap
Maar zoveel jaar later wordt het misschien anders. “Nu heb ik dat BV-schap door de Slimste Mens Ter Wereld dat ik met mij meesleur. Misschien zullen er daarom wel wat nieuwsgierigen zijn, want een boekenbeurs gaat gepaard met verschillende hypes en bekende namen. Ik kijk er ook wel naar uit om mensen en vooral de literatuurfans te ontmoeten, want de kleurrijke verhalen die zij met zich meedragen, zijn voor mij erg inspirerend. Hoe dan ook, ik heb er wel stress voor.”
Als ik een uitnodiging krijg, zeg ik altijd volmondig ‘ja’, maar als het dan zover is, wil ik liever gewoon thuis blijven en schrijven
“Als ik een aanbieding of een uitnodiging krijg, zeg ik altijd geestdriftig ja”, gaat Delphine verder. “Maar wanneer het moment er bijna is, word ik mopperig en chagrijnig. Dan wil ik liever thuis schrijven en het circus aan mij laten voorbij gaan. Aan de ene kant zit er wel dus een aandachtshoer in mij, die graag mensen en fans ontmoet. Maar anderzijds ben ik ook heel eenzelvig en bedeesd. Het showelement spreekt me aan, daar moet ik niet hypocriet over doen. Maar ik blijf ook graag thuis om te schrijven en te dichten.”
Poëzie is thuiskomen
Onlangs bracht Delphine haar derde prozabundel uit. Maar poëzie zal altijd haar eerste liefde blijven. “Ook al zie je mij in televisieprogramma’s of schrijf ik open brieven en columns, toch blijft poëzie mijn passie. In mijn dagelijkse leven sta ik om 4 uur ’s nachts op om te schrijven. Dan vind ik rust om gewoon aan mijn bureau te zitten met een leeg blad papier of worddocument voor mij. Of die tekst dan lukt of mislukt, is niet van belang. Dat is het enige moment van de dag, waar ik voldoening uit haal. Dat experimenteren met taal is mijn vreugde.”
Poëzie is mijn veilige cocon waar ik anarchistisch kan zijn en amok kan maken zonder criticasters die me constant op de vingers kijken
Dinsdag 1 november vanaf 11 uur zal Delphine enkele van haar gedichten voordragen. “Het zullen enkele gedichten zijn uit mijn bundel ‘Vrolijke verwoesting’. Toen schreef ik nog heel aarzelend, schuchter en sober. Nu is het iets meer vunzig en uitbundig. Dat is ook wel het fijne aan poëzie. Dat ik er venijnig of stout mag zijn, maar dat het mijn aangename, veilige wereld blijft. Wat ik schrijf voor een column of lezersbrief wordt helemaal ontleed en daar krijg ik veel kritiek op”, vertelt Delphine.
“Natuurlijk wens ik ook dat mensen meer aandacht zouden geven aan poëzie. Maar anderzijds is het mijn speelterrein, waar ik anarchistisch kan zijn en amok kan maken zonder criticasters die me constant op de vingers kijken. De poëzie is mijn cocon, gevuld met verdraagzame literaire en grootmoedige mensen, die houden van taal. Ik kan er rauw en wild en emotioneel zijn en experimenteren met taal. Want hoe stout ik dan ook doe, die mensen kunnen dat wel plaatsen. Dan heb je niet de bruutheid en de hardvochtigheid van de wereld daarbuiten, maar een oase of een vorm van troost.”
Boektopia
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
