Beschuldigde weigert naar moordwapen te kijken: “Ik kan het niet meer zien”

Op het assisenproces tegen Alexander Dean, de 29-jarige man uit Varsenare die beschuldigd wordt van viervoudige moord en foltering, hebben de laatste politieagenten hun getuigenis afgelegd. Alexander Dean kreeg opnieuw het woord maar blonk uit in onverschilligheid. “Tja, wat moet ik daar nog op zeggen?”, klonk het.

De eerste getuigen deze namiddag waren drie leden van het afstappingsteam van de federale politie van West-Vlaanderen. Zij kwamen op 25 juli het sporenonderzoek doen in Moere. De foto’s die ze mee hadden, toonden de gruwel die Alexander Dean er enkele uren eerder had aangericht. De man was op dat moment nog op de vlucht. Op de foto’s was te zien hoe Maïlys Descamps onderuitgezakt lag in een rotan stoel, met een grote bloedvlek op de borst.

Even verderop, op het parket van de verhoogde zithoek, lagen haar grootouders. Gerry Cappon lag op zijn buik, badend in een plas bloed. Marie-José Vanleene lag even verder op haar rug, eveneens in een poel van bloed. Ook tijdens het tonen van deze beelden gaf Alexander Dean geen krimp. De man zat aldoor voorover gebogen, ogen naar de grond.

Foto 136

“Keer eens terug naar foto 136 aub”, vroeg procureur Serge Malefason aan het team, doelend op de foto van een dolk die teruggevonden werd in de rugzak van Alexander Dean. “Is dit het wapen waarmee u de feiten heeft gepleegd, meneer Dean? Wilt u even kijken alstublieft?”, vroeg voorzitter De Pauw aan de beschuldigde. Die ging traag recht staan, zuchtte diep en schudde met zijn hoofd. “Ik kan dat niet meer zien”, klonk het stil. Voorzitter De Pauw greep zijn kans. “Het is gewoon een foto van een mes. Dat is niet iets waar iemand ondersteboven van is. Ik ga het u maar één keer vragen: is dit het mes waarmee de feiten gepleegd zijn?”, vroeg hij. Maar Alexander Dean ging zitten en zweeg.

Ook Jef Vermassen, advocaat van Maïlys’ vader, had een vraag. “Blijft hij volhouden dat hij Maïlys vermoordde om haar te beschermen of geeft hij nu toe dat hij het deed om te vermijden dat Maïlys haar eigen leven uitbouwde zonder hem?”, wou hij weten. “Uit bescherming”, antwoordde Dean kort. “U kan het hier niet aan om naar het mes te kijken, maar op die dag hebben twee grootouders op een paar meter van zich hun kleindochter zien doodsteken. Hebt u er dan nooit aan gedacht wat dit voor hen moet geweest zijn?”, ging Vermassen verder. “Tja, wat moet ik daar op zeggen?”, antwoordde Alexander Dean stilletjes, voor hij opnieuw ging zitten.

Vier agenten van de politiezones Kouter en Damme/Knokke-Heist schetsten vervolgens de eerste onderzoeksdaden en de zoektocht naar Alexander Dean. Zo volgden er huiszoekingen bij zijn moeder, bij vrienden en in de flat in Brugge waar Alexander Dean nog gewoond had met Maïlys Descamps. Na de arrestatie van Alexander Dean namen ze ook het eerste verhoor af van de beschuldigde. “Hij vertelde dat hij dag naar Gistel was gegaan, er afscheid had genomen van Maïlys en dan vertrokken was. Hij zei dat er tijdens het gesprek met Maïlys iemand aan de deur had aangebeld en dat die wellicht de feiten zal gepleegd hebben. Hij begreep wel dat we hem verdachten”, klonk het.

Niet verward

Hoe Alexander Dean zich gedroeg, wou de voorzitter weten. “Ik vond hem toen heel rustig, er kwamen weinig emoties uit. Niet triest of geagiteerd. Hij deed alles wat we vroegen. Verward was hij zeker niet. Hij antwoordde vlot”, klonk het. “Tijdens de huiszoeking heeft de politie aan de moeder gevraagd om hen te verwittigen mocht hij naar huis komen. Weet u nog wat ze antwoordde?”, vroeg de procureur. De agent moest het antwoord schuldig blijven. “Ze antwoordde van niet”, vulde de procureur aan.

“Zat hij er tijdens dat verhoor bij zoals hij er nu bij zit”, wou de aanklager nog weten. “Neen, meer zoals mezelf. Vlot antwoorden op de vragen. Hij zat op zijn gemak”, antwoordde de politieman. Alexander Dean legde de oorzaak van de breuk met Maïlys bij zijn plannen om een winkel op te starten in Nederland. “En dus niet bij Maïlys, die weg wilde”, stelde de procureur vast.

Zelfmoordplannen

Jef Vermassen stelde zich vragen bij de allusies die Alexander Dean tijdens dat eerste verhoor deed naar zijn vermeende zelfmoordplannen. “Hij zegt dat hij een mooie plaats wou zoeken om zelfmoord te plegen. Maar heeft hij ooit gezegd hoe hij het concreet wou doen?”, vroeg advocaat Vermassen. De agenten knikten van neen. “Er zit geen enkel concreet element in dat hij dit effectief wou doen”, klonk het. “Heeft hij ooit met een woord gerept over Jeroen Verstraete?”, wou advocate Natalie Aernoudts weten. De agenten waren formeel: “Neen, die naam is niet gevallen”, klonk het.

De volgende getuige in de rij was de veiligheidsagent van de Oostendse Delhaize die op 26 juli 2017 plots Alexander Dean herkende in het warenhuis. “Ik legde hem uit hoe hij zijn rugzak in een kluisje moest steken en toen herkende ik hem. Ik had hem nog gezien in een fitness in Gistel. Ik heb dan de directeur van de Delhaize en vervolgens de politie ingelicht. Alexander Dean was rustig”, klonk het. Daags na de arrestatie herinnerde de man zich de rugzak, haalde hij die uit de locker en zag het mes. “Ik zou het mes omschrijven als een Rambo-mes”, vertelde hij nog.

“Ik heb zijn arm genomen en hem gevraagd om mee te komen”, vertelde de agent die Alexander Dean uiteindelijk arresteerde. “Hij vroeg twee keer waarom hij gearresteerd werd. Hij gaf ook twee keer een valse naam op. Toen we naar het commissariaat reden, vroeg hij waarom het nodig was om de sirene en zwaailichten aan te leggen. ‘Er was toch niemand dood’, zei hij. In de cel was hij rustig”, vertelde een inspecteur van de politiezone Oostende.

Morgen komen onder andere de experts van het Nationaal Instituut voor Criminaliteit en Criminalistiek (NICC) getuigen, net als de wetsdokters, de toxicoloog, de onderzoeksrechter en de speurders van de Brugse federale politie.