Eindelijk weekend: het gevoel van ijzer kneden

Robin Lannoo: “Ik doe dit louter voor mezelf, omdat ik me hierin kan uitleven.” (Foto Pieter Clicteur) © Pieter Clicteur;Pieter Clicteur
Nancy Boerjan

Het ijzer smeden terwijl het heet is, dat is waar Robin Lannoo tijdens weekends graag wat tijd aan besteed. Letterlijk dan.

Een hobby die totaal onverwacht groeide uit het aambeeld en arsenaal tangen en hamers waarmee zijn grootvader een leven lang als smid zijn boterham verdiende. “Ik vond het zonde om dat bijna mythische gereedschap – het beroep van smid is een curiosum geworden – weg te gooien en zo belandde het voor jaren in een schuurtje achter ons huis”, blikt de Oostendenaar terug.

Bijna 15 jaar geleden besloot Robin (45) toch iets aan te vangen met grootvaders erfgoed, en volgde hij een opleiding artisanaal smeden aan Syntra West. “Maar noem me geen kunstsmid”, lacht hij. “Ik doe dit louter voor mezelf, omdat ik me hierin kan uitleven. Eigenlijk is het niet eens belangrijk wat ik maak, het is me om de handeling te doen: het vuur aanmaken, het ijzer opwarmen en bewerken, het kneden van een materiaal waar je normaal geen beweging in krijgt.” Robin hamert, plooit, torst en wringt ijzer tot een kandelaar, een sleutelhanger, een roosje… “Heel basic allemaal. En pas onderweg wordt het duidelijk wat het zal worden, ik start nooit vanuit een vooropgesteld idee. Soms valt het tegen, soms valt het mee.”

Vooral tijdens de winter trekt Robin zich graag een paar uurtjes terug in zijn minismidse. “In het donker dat gloeiende vuur opstoken, geeft dan een bijzonder gevoel.” Een ferme streep metal op de achtergrond doet de rest.