Onze man zag al vier afleveringen van Chantal én stond ook mee op de set: “Schot in de roos”

Vanaf vandaag start het derde seizoen van Chantal met een dubbelaflevering op Streamz. Onze man zag al de eerste vier afleveringen én mocht ook even op de set opdraven als figurant.

“Het derde seizoen is mijn lievelingsseizoen”, verklapt scenarist Mathias Sercu deze week in een dubbelinterview met Maaike Cafmeyer, die vanaf vandaag weer in de rol van hoofdinspecteur Chantal kruipt. Wij zagen de eerste vier afleveringen in preview en we begrijpen waarom.

In het allereerste seizoen zagen we nog hoe de komst van Chantal voor beroering zorgde in het fictieve en slaperige Loveringem. Iedereen, inclusief de kijker, moest de ambitieuze en eigenwijze hoofdinspecteur nog écht leren kennen. In het tweede – en met zes afleveringen een heel kort – seizoen zagen we hoe Chantal haar plek had veroverd en tegelijkertijd haar avonturen persoonlijker werden: zo belandde haar dochter even in de miserie – en niet alleen in het gelijknamige café – en werd een romance met haar buurman steeds waarschijnlijker. Ook de fantastische nevenpersonages werden netjes verder uitgediept.

“Hoeven we nog te zeggen hoe straf Maaike Cafmeyer eigenlijk is? Nee, toch?”

In dit derde seizoen voel je nu hard dat je – dankzij de heel goed geschreven personages – echt alle kanten uit kan. Zo ontstaat een compleet nieuwe en grappige dynamiek als Els de schoolboeken inruilt voor de administratie binnen het commissariaat. Als vanouds zorgt Sercu er voor dat niet alleen de hoofdpersonages maar ook de bij- én gastrollen uitblinken. Zo gaf hij vorig seizoen een doorgewinterde acteur als Peter Bulckaen de kans om een geheel nieuwe kant van zich te laten zien, en dat deed die met verve. In dit seizoen zien we onder meer een verrassende rol voor regisseur Lieven Debrauwer.

Nog straffer is dat de verhaallijnen bijzonder verfrissend blijven, waarbij de humor niet zit in voorspelbare billenkletsers, maar in de absurditeit. De ene keer zit die in de situatie zelf, dan weer in de subtiele smoelentrekkerij. Dries Heyneman beheerst dat als geen ander, en zet alweer een heerlijk beminnelijke schlemiel neer. Diezelfde plaatsvervangende schaamte, overgoten met een flinke scheut charme en medeleven, staat ook op het lijf geschreven van acteurs als Steven Mahieu, Yves Degryse en Kurt Defrancq. En hoeven we het nog te zeggen hoe straf Maaike Cafmeyer eigenlijk is? Nee, toch?

En we kunnen er niet naast kijken: deze reeks is simpelweg ook technisch heel goed gemaakt. Er zit een fijne flow in en een paar hele mooie doordachte shots. Hoewel zo’n productie de som der delen is, mogen we daarvoor toch ook specifiek in één richting kijken. Regisseur Jeroen Dumoulein houdt de teugels stevig in handen, maar zijn onmiskenbare grijns en enthousiasme zorgden mee voor een geweldige sfeer op de set. Ik mocht het aan den lijve ondervinden, toen ik me opgaf als figurant. Oorspronkelijk was ik gevraagd om de rol van reporter voor mijn rekening te nemen, maar die twee draaidagen zat ik net in het buitenland. Als figurant mocht ik in de bezoekersruimte van de gevangenis zitten, maar niet veel later mocht ik onverwacht ook opdraven in een scène in de hal.

Ik had bovendien het geluk dat ik die scène mocht delen met iemand die ik een heel warm hart toedraag. De scène in kwestie werd gedraaid op het einde van een al lange dag in het tweede deel van de draaiperiode, maar het enthousiasme die Jeroen en de crew aan de dag legden, heb ik nog maar zelden gezien op een set. Het zorgt er ongetwijfeld mee voor dat de liefde en goesting van het eindresultaat druipt. Hoe dan ook, als de tweede helft van dit seizoen minstens even goed is als het eerste, dan wordt kijkend Vlaanderen de komende weken opnieuw serieus verwend. Het is nu al zonder meer een schot in de roos!

‘Chantal’ is vanaf vandaag te zien op Streamz, en eind dit jaar – wellicht september – op VRT 1.