Vijf jaar geleden kroonde Jeroen Lepla zich met een knaltijd tot West-Vlaams kampioen tegen de klok. Een profcarrière wenkte, maar dat werd het uiteindelijk niet. Samen met KW blikt Jeroen terug op zijn wielerjaren.
Jeroen Lepla, toen in Ieper woonachtig, bewaart de beste herinneringen aan Ruddervoorde, waar hij tweemaal als kampioen van West-Vlaanderen tijdrijden gehuldigd werd. Het viel hem een eerste keer te beurt als tweedejaarsjunior op 3 juli 2008, wanneer hij vooral Ruben De Marez (+ 21″) en Jens Demonie (+ 32″) afhield. Zes weken eerder had hij een nog straffere overwinning behaald in het wegkampioenschap van West-Vlaanderen in Mesen, waar hij (in één van de mooiste koersen die ondergetekende ooit zag) met een voorsprong de maat nam van onder andere Louis Verhelst, Martijn Debaene, Zico Waeytens, Thomas Debrabandere, Guillaume Van keirsbulck, Eliot Lietaer, Alphonse Vermote, Arthur Vanoverberghe… Weinigen die er op die kille winderige zondagavond van 18 mei aan twijfelden dat Jeroen naar de beroepscategorie zou doorstoten.
“Ik ben blij dat ik het allemaal meegemaakt heb, al had het best nog wat langer mogen duren”
TWEEDE TITEL
Jeroen hernieuwde zijn West-Vlaamse titel tijdrijden vijf jaar later als elite zonder contract. Jo Maes (+ 1’07”) en Gianni Marchand (+ 1’11”) waren op die 9 april zijn gezellen op het podium. Opmerkelijk: Jeroen deed over de 24 km 50 seconden minder dan de beste belofte, Matthias Legley, waarbij hij een moyenne van ruim 48 km per uur haalde. “Beide titels waren beklijvende momentopnamen die ik bijna had gemist”, herinnert Jeroen zich. “Als junior mocht ik van baancoach Michel Vaarten wegens een stage op de baan eerst niet meedoen, maar ik kon hem overtuigen van het belang dat dit voor mij had. Als elite zonder contract moest ik met Bert Van Lerberghe de anderen van Jong Vlaanderen nareizen naar de Tour de Loir et Cher, maar het bleek verantwoord.”
“Sterke momenten werden al te zeer overwoekerd door mindere perioden. Geen tijd meer voor en minder interesse”
En toch werd Jeroen Lepla uiteindelijk geen prof. Het zette hem in zak en as, want het was zijn mooiste droom die uiteenspatte. Hij kon het op langere termijn plaatsen en nu kijkt hij daar veel milder tegenaan: er is nog leven na de koers die slechts een kortstondige of een langduriger passage in een mensenleven is. “Na 2013 zette ik er inderdaad met veel pijn in het hart een volledig punt achter”, mijmert Jeroen. “Mijn sterke momenten werden al te zeer overwoekerd door mindere perioden die mijn mentaal front aantastten. Een volledige verklaring waarom het zo liep, heb ik nog steeds niet, maar dat is niet langer aan de orde. Ik ben blij dat ik het allemaal meegemaakt heb, al had het best nog wat langer mogen duren. De tijd heelt evenwel alle wonden en momenteel ben ik gelukkig met mijn boeiende job als verantwoordelijke van het Atelier Herstel Plaats in Decathlon Kortrijk.”
MET EX-WIELRENSTER
“Ik kan niet beweren dat ik de koers nog nauwlettend opvolg”, bekent Jeroen. “Geen tijd meer voor en minder interesse, want zoveel kennissen van weleer zie of hoor ik nog amper, zij mij ook niet trouwens. Momenteel heb ik andere prioriteiten: privéverbouwingen aan onze woning in Avelgem. Ik ben bijna zes jaar samen met Delphine Decock, die in 2007 op haar beurt kampioene van West-Vlaanderen tijdrijden werd in Ruddervoorde. De wielrennerij zal ik evenwel nooit een koud hart toedragen, daar ben ik te dankbaar voor.”
Beloften
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier