Bij Jasmira Nobus (16) is het geen cliché als we zeggen dat de passie voor de koers in het bloed zit. De juniore uit Hertsberge traint elke woensdag samen met tante Anja Nobus (45), ex-Belgisch kampioen in het veld én op de weg. “En mijn opa Georges Vandenberghe heeft elf dagen de gele trui gedragen in de Tour de France”, voegt Jasmira er fier aan toe.
Anja Nobus was in het begin van dit millennium één van de absolute uitblinkers in het Belgische vrouwenpeloton. De Waardamse veroverde in 2002 en 2004 de driekleur in het veldrijden. Enkele maanden voor die tweede titel werd ze ook Belgisch kampioene op de weg. “Mijn mooiste herinnering is dat ik tegelijk beide titels had. Daar ben ik echt trots op. Het is voorlopig ook nog niet geëvenaard. Het is iedereen gegund, maar ik hoop eigenlijk wel de enige te blijven.” (lacht) Jammer genoeg voor Anja kreeg het vrouwenwielrennen pas een dikke tien jaar later een serieuze boost. “Je mag daar niet te veel aan denken, maar ik ben op dat vlak inderdaad vijftien jaar te vroeg geboren.”
Opa Georges in de Tour
Haar nicht Jasmira ging enkele jaren geleden vaak mee naar de crossen. Het is dus niet verwonderlijk dat ze de microbe zelf snel te pakken had. “Mijn ouders hebben ook gekoerst en mijn opa heeft zelfs de Tour de France gereden. Het is voor mij een motivatie om hem te eren. Mijn mama praat er veel over en er zijn op Facebook ook soms mensen die dingen over hem delen.”
Je mag er niet te veel aan denken, maar ik ben 15 jaar te vroeg geboren
Met ereplaatsen in alle klassiekers, drie Tourritten en een Girorit zette Georges Vandenberghe een prachtig palmares neer. Toch wordt de ex-renner – in 1983 veel te vroeg overleden – vooral herinnerd om zijn elf dagen als leider in de Tour van 1968. “Hij heeft al zijn gele truien helaas weggegeven. We hebben wel andere truien van hem, maar naar een gele trui zijn we al heel lang op zoek. Hopelijk kan iemand ons hierbij helpen. Het zou ons echt enorm veel plezier doen.”
Kopstart
Elke woensdagnamiddag lassen Anja en Jasmira in Beernem samen een crosstraining in. “Mijn tante rijdt dan meestal achter mij, zodat ze tips kan geven. Ik onthoud echt wel wat ze zegt. Zo zijn mijn bochten al veel beter geworden. Vroeger durfde ik ook niet op- en afspringen, maar dankzij haar tips lukt het wel.” Zelfs tijdens de wedstrijden kan de jongste Nobus rekenen op wat coaching. “Als ik haar kruis of tegenkom, probeer ik altijd iets te roepen. Meestal om haar aan te moedigen. Als het tegenslaat, durft ze haar oren te laten hangen. Op dat vlak heeft ze niet mijn karakter.”
Jasmira kan heel rap starten. Ze is rapper weg dan ik op mijn leeftijd. Dat is heel handig voor mij, want ik doe daar zeker mijn voordeel mee
Bij de start van de wedstrijd durven meester en leerling de rollen al eens om te draaien. Daar profiteert Anja Nobus regelmatig van de kwaliteiten van haar nichtje. “Ze kan heel rap starten. Ze is rapper weg dan ik op mijn leeftijd. Dat is heel handig voor mij, want ik doe daar zeker mijn voordeel mee.” Jasmira legt dat voordeel iets meer in detail uit. “Na een tijdje val ik natuurlijk wat stil. Het is niet bewust, maar zo houd ik de anderen wat op. Onlangs ben ik een keer gevallen kort na de start, dan was mijn tante zeker alleen weg. (lacht). Het is echt leuk om eens iets voor haar te kunnen doen.”
Ondanks haar 45 lentes blijft Anja Nobus heel gemotiveerd leven voor haar sport. De prestaties zijn dan ook navenant. “Mijn conditie kan niet beter, hopelijk kan ik het aanhouden. Bij de LRC heb ik tien crossen gereden en ze alle tien gewonnen. Bij de bond reed ik ook enkele keren, maar daar moet ik natuurlijk achteraan starten. In Ruddervoorde lag ik daardoor op de eerste hindernis al anderhalve minuut achter. Dan is het kalf natuurlijk verdronken.”
Uitrijden bij de bond
Toch staat de Waardamse daar ook nog steeds haar mannetje. “Uitrijden is dan het doel en dat is al elke keer gelukt. Ik doe enkel mee als het parcours me ligt. In de eindejaarsperiode heb ik er nog een paar in het vooruitzicht, zoals Bredene en Loenhout. Ik zou graag eens vooraan kunnen starten. Met mijn huidige vorm zou ik in Bredene wel tussen plaats tien en vijftien kunnen finishen, denk ik.”
Het gaat nog veel te goed, ik ga dus zeker nog niet stoppen
Ook Jasmira kan alleen maar tevreden zijn over haar veldritwinter bij de LRC. “Mijn conditie is heel goed, alles gaat beter dan vorig jaar. Dat komt vooral door de trainingen, denk ik. Mijn tante ziet in ieder geval ook veel vooruitgang. Ik merk ook dat ik enorm stijg in het klassement. Ik kan nu mensen volgen die ik vorig jaar niet kon volgen. Dankzij mijn tante word ik ook vaak herkend en aangemoedigd door de supporters. Dat werkt natuurlijk heel motiverend.” Anja zou haar nicht maar wat graag een zege gunnen, maar dat zit er voorlopig wellicht nog niet in. “Tegen haar kan ik niet op. Ik zou wel graag eens op het podium eindigen, al is dat nogal moeilijk. Ik eindig nu vaak als negende of achtste. Misschien moet de top vijf wel eens lukken.”
Nog niet stoppen
De Nobus-tandem zal zo goed als zeker nog enkele jaren te bewonderen zijn. Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan, dus kan Jasmira nog een tijdje stelen met de ogen. “Het gaat nog veel te goed, ik ga dus zeker nog niet stoppen”, verzekert Anja. “Ik moet ook toegeven dat ik er meer voor doe dan vroeger. Werken, slapen, trainen, dat zijn mijn dagen. De resultaten zijn er dan ook naar. De nevenbonden staan nu ook hoger aangeschreven dan vroeger. Met het niveau moet zeker niet meer gelachen worden.”
Dames Elite
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier