Niels Nachtergaele zegt koers vaarwel

Elite zonder contract Niels Nachtergaele (33) reed vorige week zaterdag in Hooglede zijn allerlaatste wedstrijd. Na een carrière van 20 jaar vindt de naar Roeselare uitgeweken Dentergemnaar dat het genoeg is geweest. “Mijn afscheid is er één zonder wrok. Ik blik tevreden terug.”

Als jonge gast wou ik ook doorstoten naar de profs. Maar ik besefte al snel dat het heel moeilijk zou worden

Vorige week zaterdag won Meulebekenaar Jo Maes de regionale wedstrijd van Hooglede. Ondanks zijn overwinning ging die dag de meeste aandacht naar Niels Nachtergaele. Voor hem was het namelijk zijn laatste wedstrijd na een lange carrière. “Dit jaar was ik wat op de sukkel met mijn gezondheid. De prestaties waren wisselvallig waardoor het mentaal ook moeilijker werd. Ik ga ook verbouwen en heb mijn job bij Europort in Pittem. Dat blijven combineren met de koers zou ook moeilijk gaan. Dus daarom besloot ik om te stoppen.” De kermiskoers van Hooglede vormde het decor van zijn afscheid. De uitgeweken Dentergemnaar woont nu in Roeselare, dus veel supporters waren op post. Ook heeft deze wedstrijd een speciale betekenis voor hem. “Ik won er in 2017. Vorig jaar werd ik er drie keer tweede. Dus de omloop ligt me perfect.” Toch finishte Niels pas als 39ste. Al vroeg reed er een grote groep weg. Zonder de Roeselarenaar. “In het slot deed ik dan nog een alles of niets poging, maar met de meet in zicht werd ik ingelopen. Toch ben ik niet ontgoocheld. Erna ben ik met familie, vrienden en een aantal ex-ploegmaten nog iets gaan drinken.”

Belofte bij EFC

Niels begon 20 jaar geleden met fietsen. Hij komt uit een echte wielerfamilie en kreeg al snel de microbe te pakken. “Ik ging altijd mee naar de koers. Ik mocht van mijn pa normaal pas beginnen als nieuweling, maar ik was gewoon niet te stoppen. Dus als 13-jarige reed ik al mijn eerste wedstrijden.” Als belofte reed hij vier jaar voor de EFC-troepen van Michel Pollentier en Wim Feys. Daar was hij ploegmaat van Yves Lampaert en Florian Sénéchal, die nu prof zijn. “Als jonge gast wou ik ook doorstoten naar de profs. Maar ik besefte al snel dat het heel moeilijk zou worden. Ik kon van alles wat, maar blonk in niets uit.” Toch waren die vier jaar bij EFC en de drie daaropvolgende jaren in Franse loondienst bij ESEG Douai de mooiste uit zijn carrière. “Bij EFC gingen we als vrienden door het vuur voor elkaar. In 2012 reden we alles in stukken en waren we bij momenten gewoon onoverwinnelijk. Zalig om zo te kunnen koersen.” Ook op zijn Frans avontuur blikt hij tevreden terug. “Een fantastische ervaring. Je ervaart daar ook veel respect. In België word je na de beloftenperiode onmiddellijk afgeschreven, daar niet.”

Nieuwe doelen?

Niels is nu officieel renner af. Toch is het nog niet volledig doorgedrongen “Ik ga het pas beseffen als iedereen na zijn rustperiode opnieuw begint te trainen. Mijn afscheid is er één zonder wrok. Ik blik tevreden terug en hou nog heel veel van de sport. Ik blijf sowieso fietsen.”

Doorheen de jaren heeft Niels de wielersport zien veranderen. Er zijn minder renners en wedstrijden, maar een andere tendens vindt hij veel belangrijker. “Er wordt nu te afwachtend gekoerst. In plaats van er vol voor te gaan, focussen sommige renners liever op een verre ereplaats. Dat frustreert mij enorm, want ik ben zo niet. Ik heb mij tot mijn laatste wedstrijd volledig gesmeten.” Niels gaat misschien nu een aantal nieuwe sportieve uitdagingen aan. “Ik wil meer lopen, maar dat zie ik later wel. Nu wil ik eerst wat genieten van de rust, maar sowieso ga ik niet kunnen stilzitten. De aard van het beestje, hé.”