Nick Vandenberghe is, puur qua resultaten, één van de meest bescheiden elite zonder contract. In 2018 behaalde hij begin juli zijn enige twee toptienplaatsen: hij werd zevende in het ‘open’ kampioenschap van West-Vlaanderen in Ruddervoorde-Baliebrugge en vijf dagen later negende in Gistel. Zijn beste uitslag behaalde hij op 11 juni 2016 met de dichtste ereplaats in het criterium van Oudenburg.
“De lachende tweede?”, jennen we Nick. “Het was wel na de veel snellere thuisrenner Lorenzo Blomme”, lacht hij. Twee weken later werd hij vierde in Kortemark. 2016 was trouwens zijn beste seizoen, waarin hij nog twee andere toptienplaatsen behaalde. “Op termijn wil ik minstens één overwinning behalen”, beklemtoont Nick. “Het is geen illusie want elk jaar voel ik mij een respectabel aantal procenten sterker worden. Hoewel ik op 4 juli al 28 jaar word, zit er nog aardig wat rek op.”
Ik heb een goede en kabbelende winter achter de rug
Nick koerst nochtans al van bij de miniemen. “Ik kende slechts één teleurstellend seizoen. Dat was in 2005 toen ik als 14-jarige aspirant keer op keer na luttele ronden de rol moest lossen. De oorzaak werd veel te laat achterhaald: klierkoorts, die zelfs nog in 2006 bleef nazinderen.”
“Ik begin al aan mijn zesde seizoen bij de elite zonder contract”, blikt Nick vooruit. “Ik heb een goede en kabbelende winter achter de rug. Met de Corporate Beachrace in Bredene was ik pas aan mijn derde competitiedag toe en die werd gewonnen door zes renners van Vind! Cycling Project, die gold als een sorbet tijdens de voorbereiding op het wegseizoen. Eerder reed ik een andere strandrace in Bredene, waar ik 27ste werd, en een crossduatlon in Brugge begin december, waar ik als 15de finishte. Het was mijn debuut in deze discipline na een korte voorbereiding, die vooral in het teken stond van de voorbereiding op mijn wegseizoen.”
Seizoensstart in Ichtegem
“Ik begin eraan in Ichtegem”, meldt Nick. “Wat ik ervan mag verwachten is koffiedik kijken. Ik heb er alles voor gedaan om er van meet af aan het beste van te maken. Het begin kan alvast enkel maar beter zijn dan dat van 2018 toen ik meteen een blessure opliep die mij een maand aan de kant hield. Daarvoor doen we het niet en toch werd het een onderhoudend seizoen. Ik ben niet van de traagsten en dat is een wapen dat vroeg of iets later een voltreffer kan opleveren. Ja, ik ben bijzonder tuk op een overwinning, maar het is geen obsessie. Ik ben nog maar 27, weet je. Mijn oogstjaren moeten nog beginnen.”
Nick is beroepshalve magazijnier bij De Bruycker-Kemt. Nicks ouders staan pal achter hun coureur, maar maken zich ook nuttig voor de andere coureurs van Vind!, waar Nick het helemaal naar zijn zin heeft zoals tijdens zijn eerste seizoen bij Douchy. De koersgenen kreeg hij mee langs mama’s kant. Haar vader Roland en haar broer Gino koersten ook. Gino behaalde als junior meerdere overwinningen. (Bernard Callens)
Elite zonder contract
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier