Het zat Nick Van de Kerckhove de laatste jaren niet mee. Bij de jeugd één van de betere West-Vlamingen in het veld, sinds zijn overstap naar de beloften iemand die het ongeluk lijkt aan te trekken. De laatste (en misschien wel zwaarste) klap kreeg hij dit voorjaar te verwerken: hemochromatosis, een erfelijke ijzerstapelingsziekte.
Dat Nick Van de Kerckhove talent heeft, staat buiten kijf. Tot en met de juniores behoorde hij tot de betere veldrijders van ons land. De Beernemnaar boekte een aantal mooie overwinningen en speelde regelmatig mee voor de podiumplaatsen. Een mooie carrière leek in het verschiet, maar de laatste twee, drie jaar haalde hij niet meer zijn gebruikelijke niveau. En het was daarbij lang zoeken naar de oorzaak.
“Ik voelde me al een hele periode heel moe en ‘s nachts begon ik steeds vaker last te krijgen van mijn nieren. Ik liet daarvoor geregeld bloed trekken, maar nooit werd er iets gevonden. Tot ik in april dit jaar eens naar een nierspecialist ging…. Toen bleek dat mijn ijzerwaarden veel te hoog lagen. Ik leed blijkbaar aan hemochromatosis, een ijzerstapelingsziekte. Een erfelijke aandoening, want ook mijn mama had er last van, zelfs in ergere mate dan ik. Ondertussen is ze wel weer aan de betere hand, gelukkig maar.”
Rustig herbeginnen
En ook met Nick zelf gaat het weer de goede kant op. Al heeft hij nog een lange weg te gaan vooraleer hij weer op topniveau komt. Het verdict was namelijk behoorlijk hard voor de 23-jarige veldrijder. “Je kan de ziekte een beetje vergelijken met klierkoorts”, vertelt Van de Kerckhove. “Het is iets dat lang in het lichaam blijft hangen en je bent vooral extreem vermoeid. De enige remedie voor mij was rusten. Zowat vijf maanden mocht ik niks van sport doen. Mentaal een heel zware periode, want ik was het gewoon om bijna dagelijks te trainen en kon me geen leven zonder koers voorstellen.”
Ik heb een lange weg te gaan, maar het zou mooi zijn mocht ik weer kunnen meestrijden voor de top tien in de B-crossen
Gelukkig is er stilaan licht aan het einde van de tunnel. Sinds september zit de renner van KVC Deinze opnieuw op de fiets. Al is het nog niet zoals vroeger. “Mijn seizoen was eigenlijk al om zeep nog voor het begonnen was”, grijnst Nick. “Het is sowieso ontzettend moeilijk om na vijf maanden stil liggen weer in vorm te komen, maar ik moet dan nog eens extra voorzichtig zijn en op tijd de nodige rust inbouwen. Ik denk dat ik momenteel amper aan acht trainingsuren per week kom. Dat is niet veel en daarmee zal je geen top tien rijden, maar ik mag tenminste fietsen en dat is voor mij een hele opluchting. Ik ga met veel plezier trainen en als ik in de cross iemand achter mij kan laten, ben ik al tevreden.”
Negatieve evolutie
Of Van de Kerckhove ooit nog zijn oude niveau zal halen, is hoogst onzeker. Al hoopt de ex-Belgische kampioen bij de aspiranten daar wel op. “Ik heb nog een lange weg te gaan, maar het zou mooi zijn mocht ik weer kunnen meestrijden voor een toptienplaats in de B-crossen. Al zal dat allesbehalve evident worden. Door de hervorming van de Wereldbeker zou het wel eens kunnen dat een groot aantal beloften naar de B-crossen zal afzakken. Dat wordt dan eigenlijk een ongelijke strijd. Zij kunnen leven als prof en een hele dag trainen en rusten, terwijl wij fulltime moeten werken en na onze uren nog op de fiets moeten springen. Hopelijk wordt daar iets op gevonden”, toont de arbeider bij de groendienst van Wingene zich kritisch. (BVS)
Elite zonder contract
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier