Een slopende ondergrond van stenen en zand, een brandende zon en zelfs… gietende regen. Niets kon Jelle Hanseeuw en Frederik Decaesteker van de zege houden in de Roc du Maroc, de grootste Belgische mountainbikemarathon op buitenlandse bodem. Van de 85 koppels die deelnamen aan deze woestijnrace over 666 kilometer en 8.500 hoogtemeters was het West-Vlaamse duo met voorsprong het sterkst.
Een trofee, leiderstrui, mountainbike en verblijf van één week in Spanje. Dat is wat het duo op zak stak met hun winst in deze epische mountainbiketocht. “Frederik en ik hadden vorig jaar iets zien passeren over deze Roc du Maroc en na wat opzoekwerk hebben we beslist om ons in dit avontuur te storten”, opent de 35-jarige Jelle Hanseeuw.
“Na al die jaren op de weg en in de beachraces stonden we wel open voor een nieuwe, avontuurlijke uitdaging. Als voorbereiding op deze tocht van 666 kilometer hebben we vooral kilometers gemalen om onze basis zo groot mogelijk te maken. We hebben niets aan het toeval overgelaten. Zo hebben we speciale truitjes laten maken om de hitte in Marokko te trotseren en Frederik hield zich als fietsenmaker bezig met het uitzoeken en op punt zetten van het materiaal.”
Kamer onder water
“Met de 180 deelnemers – onder wie ex-veldrijder Erwin Vervecken, topchef Luc Bellings en acteur Andy Peelman – zijn we op zaterdag 12 oktober met een chartervliegtuig naar daar vertrokken. Op zondag was er een kort ritje om te acclimatiseren en op maandag stond de eerste etappe op het programma. We hadden ons voorbereid op extreme hitte, maar de eerste twee dagen was het daar aan het gieten… Onze kamer heeft twee keer onder water gestaan… Daarnaast hadden we ook last van onze maag na een maaltijd in het hotel. We stonden dus niet in optimale omstandigheden aan de start. Maar het ging goed in die eerste rit en we geraakten met vier duo’s voorop. Uiteindelijk maakten we in de slotfase fysiek het verschil en kwamen we – volledig in krampen – binnen met een minuut voorsprong op de eerste achtervolgers.”
Het duo moest iedere keer ter plaatse overnachten. “Het was niet echt overleven, maar toch… We sliepen in tenten die telkens door de organisatie opgebouwd werden. De hygiëne was ondermaats met primitief sanitair, maar dat hoort erbij. Met een beklimming van 2.400 meter in het Atlasgebergte wachtte ons een zware tweede etappe. Maar blijkbaar hadden onze concurrenten de dag ervoor nog zwaarder afgezien en wonnen we met maar liefst 20 minuten voorsprong. We zaten dus in een zetel voor het verdere verloop van de wedstrijd, al kan je natuurlijk altijd nog ziek worden of pech kennen. Maar de zege kwam niet meer in gevaar.”
We hebben de smaak alvast te pakken en zoeken al naar een nieuwe uitdaging
“We wonnen uiteindelijk vijf van de zes etappes en werden een keer tweede. De laatste twee ritten in de open woestijnvlakte waren in ons voordeel, al was de hitte extreem. Ik moet zeggen dat het een prachtige omgeving is. Die ruimte en rust… (lacht) We kwamen er meer kamelen dan mensen tegen. Maar het was een prachtige ervaring. De voorlaatste dag lag de finish in een soort krater (de Gara Medouar, red.), waar onder meer gefilmd werd voor The Mummy, The Mummy Returns en de James Bond-film Spectre. En de start werd ook eens gegeven aan de Atlas Studios.”
“We hebben de smaak alvast te pakken en zijn al aan het zoeken naar een nieuwe uitdaging. De Crocodile Trophy in Australië, de Cape Epic in Zuid-Afrika of de Brasil Ride die momenteel plaatsvindt? De kans is groot dat we ons weer aan zo’n avontuur wagen”, besluit Jelle, die samen met Frederik lid is van Laeremans Ednine Cyclingteam.
Elite zonder contract
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier