Zaterdag vindt in Meulebeke naar jaarlijkse gewoonte de Omloop Mandel-Leie-Schelde plaats. Voor Dieter Bouvry (27) wordt het een speciale koers. Niet alleen omdat het een koers voor eigen volk is, maar ook omdat het de laatste keer is dat hij er aan de start verschijnt. De Meulebekenaar met roots in Sint-Eloois-Winkel hangt zijn koersfiets op het einde van het seizoen immers aan de haak.
“De Omloop Mandel-Leie-Schelde wordt een leuke wedstrijd, want we passeren maar liefst 16 keer aan mijn deur”, opent de 27-jarige Dieter Bouvry uit de Vuilputstraat. “Hopelijk valt mijn conditie nog wat mee, want het draait niet meer zoals vroeger. Ik heb het momenteel te druk, waardoor ik de motivatie wat ben kwijtgespeeld om op mijn fiets te springen. Bovendien zijn er heel wat trainingsmakkers de voorbije jaren gestopt, zoals recent nog Louis Verhelst. Dat en het besef dat ik toch niet meer hogerop zal geraken, hebben ervoor gezorgd dat ik op het einde van het seizoen stop met koersen.” De sympathieke Meulebekenaar blikt voor ons terug op zijn carrière met zijn vijf mooiste momenten.
1. De provinciale titel bij de beloften in 2014
“Ik was er al vaak dicht bij geweest, maar in 2014 was het dan toch prijs. Ik kon mij in Ruddervoorde tot provinciaal kampioen bij de beloften kronen. Een heel mooi moment, want zo’n titel is toch altijd iets speciaals. Zeker omdat ik de weken ervoor heel wat pech gekend had. Ik slaagde er bovendien in om alleen aan te komen. Veel mooier kan niet. Ik had het geluk dat mijn ploegmaat Bert Van Lerberghe mee was in de kopgroep en alle tegenaanvallen afgestopt heeft. Na een solo van twee ronden mocht ik die mooie trui aantrekken op het podium. Genieten.”
2. Zege in profkoers Westrozebeke in 2017
“Misschien niet de grootste wedstrijd van het jaar, maar het is mijn enige profkermiskoerszege uit mijn carrière. Bovendien was het heel spannend, want ik verschalkte mijn medevluchters met een ultieme poging in de slotfase en won met slechts enkele seconden voorsprong. Maar wat het nog specialer maakte, was het feit dat Ivo Myngheer, de vader van de in 2016 veel te vroeg overleden Daan, die dag voor het eerst sinds het overlijden van zijn zoon nog eens naar de koers kwam kijken. Dat ik dan net kan winnen…”
3. Selecties voor het WK in Valkenburg (2012) en Firenze (2013)
“Het is altijd een eer om geselecteerd te worden voor de nationale ploeg en zeker voor een wereldkampioenschap. Het WK in Valkenburg was een van de mooiste koersen die ik ooit gereden heb. Spijtig van mijn valpartij halfweg koers, anders zat er misschien meer in. Maar door een mensenzee de Cauberg omhoog rijden, is en blijft toch een onvergetelijke ervaring. Zeker omdat er heel wat supporters aanwezig waren om mij aan te moedigen. Echt kicken om dan constant je naam te horen. Mijn kamergenoot Tom Van Asbroeck stond die dag zelfs op het podium met brons, na winnaar Alexey Lutsenko en Bryan Coquard.”
Door een mensenzee de Cauberg omhoog rijden, is en blijft toch een onvergetelijke ervaring
“Van Firenze herinner ik mij dan weer dat het enorm lastig was. Ik ben daar een hele week geweest, want ik moest ook de ploegentijdrit afwerken met mijn toenmalige ploeg, Etixx-Ihned. Jammer genoeg was ik daarin ten val gekomen. Blijkbaar rustte er een soort vloek over mijn kampioenschappen. Als je kijkt wie er toen allemaal meereed… Zico Waeytens en Jasper Stuyven waren onze kopmannen, Matej Mohoric kroonde er zich tot wereldkampioen, Julian Alaphilippe werd slechts negende, maar was toen de beste renner van het seizoen… Misschien heb ik de pech gehad om in een van de beste generaties van de afgelopen decennia te moeten rijden. Het probleem was dat ik overal mijn mannetje kon staan, maar dat ik in niets echt absolute top was. Maar ik mag niet klagen. Ik heb dankzij de koers veel van de wereld kunnen zien.”
4. Eindzege in de Ronde van Ivoorkust in 2018
“Het was de eerste keer dat ik in Afrika ging koersen, maar het was fantastisch. Onze ploeg bestond onder meer uit Louis Verhelst, Tom Vandenbussche… Louis en ik verkeerden in topvorm en hebben daar bijna alles gewonnen. Het was een week lang genieten. En dat was trouwens een UCI-koers. Het was misschien maar Afrika, maar het niveau was zeker niet te onderschatten. Het was een heel avontuur. Een beetje overleven ook, want het was iedere keer hopen dat er water zou zijn. Een unieke ervaring om eens mee te maken.”
5. Winst in Gent-Staden in 2011
“Uiteraard was mijn overwinning in de Franse semiklassieker Parijs-Chauny in 2016 ook mooi, maar mijn zege in Gent-Staden zal mij altijd bijblijven. In mijn eerste wedstrijd als belofte meteen winnen… De mensen spreken mij er nog altijd over aan. Bovendien had ik bijna de hele dag in de aanval gereden. Ik denk dat we ergens rond Pittem – het was toen nog de echte Gent-Staden met start in Gent – met een groepje in de aanval getrokken zijn. Dat ik dan in de sprint kon winnen van ervaren rotten als Kevin Maene en de Zweed Lucas Persson… Misschien was het een voordeel dat ze mij niet kenden, maar als binnenkomer kon dat tellen. Zeker ook voor mijn team, het EFC-Quick.Step van Wim Feys dat net opgestart was als opvolger van het succesvolle Beveren 2000. Ah, ik heb een mooie wielercarrière gehad. Alleen spijtig dat ik vaak op de verkeerde momenten met pech te maken had.”
Elite zonder contract
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier