Op 17 juli 2013 werd de 20-jarige Daisy Depoorter, een beloftevolle wielrenster uit Oostende, tijdens een trainingsrit in Duitsland door een vrachtwagen aangereden. Resultaat: beide schouders gebroken,een dubbele bekkenbreuk en schade aan de wervelkolom. Depoorter vocht terug, maar kwam niet meer in competitie uit. Tot juli van dit jaar. Op het BK mountainbiken op de Rodeberg werd ze verrassend zesde. “Ik ben trots op mezelf.”
Daisy Depoorter hoorde bij de betere rensters van haar generatie. 2010, haar tweede campagne bij de juniores, stak erbovenuit. De Oostendse kroonde zich in Habay-la-Neuve op imponerende wijze tot Belgisch kampioene in het tijdrijden en werd geselecteerd voor het WK op de weg in het Italiaanse Offida. Daar behaalde ze een 18de plaats, op drie minuten van Pauline Ferrand Prévot. “Mooie herinneringen blijven het”, aldus Depoorter, die het seizoen van haar zwaar ongeluk uitkwam voor CyclelivePlus-Zannata Ladies Team en er ploegmate was van Lieselot Decroix, Annelies Dom en Grace Verbeke.
Vijf jaar niet gekoerst
“Of 17 juli 2013 mij veranderd heeft?” riposteert Depoorter. “Neen, ik ben nog altijd dezelfde. Het enige wat toen veranderde, is dat ik nadien vijf jaar niet meer gekoerst heb. Maar vorige winter heb ik een mountainbike gekocht en ben ik met vrienden in de duinen gaan trainen. Zij zeiden: amai, jij rijdt goed, zou jij niet beter weer beginnen te koersen? Daarna heb ik dit voorjaar eens met Ivo Mijngheer en mijn vriend, ex-wielrenner Maarten D’Hondt, samengezeten. Toen is het BK mountainbike, dat dit jaar op de Rodeberg plaatsvond, ter sprake gekomen. Dat heeft de doorslag gegeven om de uitdaging aan te gaan.”
Voor de Rodeberg
Via haar vriend kwam Depoorter vervolgens in contact met Frederik Decaesteker en zijn ploeg, het Laeremans Ednine Beachraceteam. “Ik ben voor dat BK in eigen streek teruggekomen. Als het in de Ardennen was geweest, ik was waarschijnlijk nooit op dat idee gekomen. En zo stond ik voor het eerst in vijf jaar nog eens aan de start van een wedstrijd.”
“Komende winter wil ik me amuseren in de strandraces. Die wedstrijden worden voor mij een nieuwe uitdaging”
Niet zonder succes, want Depoorter finishte knap als zesde. “Dat had ik niet verwacht, zeker niet na wat ik maar getraind had. In de winter één keer per week in de duinen en pas de laatste drie maanden serieuzer, onder meer bij kinesist Vandenabeele en zijn Mind Your Body in Oostende, zodat ik mijn zwakke punten door het ongeval kon verbeteren. (lacht) En ik moet zeggen: ik was onder de indruk van mezelf, net als veel andere mensen. De hele race lag ik in vijfde positie, alleen jammer dat ik door een val nog een plaats moest prijsgeven. Ik liep daarbij zelfs een sleutelbeenbreuk op, maar dankzij de adrenaline kon ik nog recht kruipen en het laatste stuk afwerken.”
Strandraces
Ambities om weer op de weg te koersen, heeft Depoorter niet. Komende winter wil ze zichzelf wel eens testen in enkele strandraces. “Mijn ploeg, die zich daarop toespitst, heeft mij de voorbije maanden enorm geholpen. Met kledij, met het verkennen van het BK-parcours, met het aanleren van nieuwe dingen… De strandraces worden een nieuwe uitdaging voor mij. Het is aan de kust en dus niet ver. (grijnst) En het is volgens mij minder gevaarlijk dan mountainbikewedstrijden. Daarin wil ik me deze winter amuseren. De ploeg legt me alleszins geen enkele prestatiedruk op”, besluit Depoorter, die al zes jaar in een advocatenbureau werkt. “Het is een bureaujob, dus fietsen vormt de ideale uitlaatklep en daarin amuseer ik me enorm.”
Dames Elite
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier