Ciske Aneca, de grijze mus die dit jaar een veelwinnaar werd

Ciske Aneca (24) heeft het livrei van grijze mus driftig van zich afgeschud, al zag het er lange tijd naar uit dat de Ruddervoordse eliterenner zonder contract ook in 2018 zou blijven steken op zijn gebruikelijke twee à drie overwinningen. “Naar mijn lichaam luisteren was een uitstekend idee”, lacht Aneca, die 14 keer aan het feest was.

“Mijn lente was allesbehalve oké De voorjaarskilte speelde mij parten”, meent Ciske. “In Bellegem, op mijn gedroomd parcours, bereikte ik op Witte Donderdag mijn absoluut dieptepunt. Dat ik het nog kon, ervoer ik in de loodzware Driebergenprijs van en naar Stasegem, waarin ik tot mijn grote verbazing vierde werd. Het was slechts een opflakkering, waarop ik verkeerd reageerde door nog harder te trainen. Voor de buitenwereld leek het zijn vruchten af te werpen, want tijdens het verlengde weekend van Sinksen won ik op zaterdag in Tielt en op maandag in Lovendegem.”

“Na het criterium in Oudenburg heb ik twee weken gerust. Naar mijn lichaam luisteren was een uitstekend idee”

“Maar ik wist beter, namelijk dat het nog steeds niet goed zat. Ook in competitie bezondigde ik mij aan overdaad. Met een beladen rugzak trok ik naar de Tour de Lloret, waar ik mij barslecht voelde. Aansluitend pikte ik ook nog Gullegem Koerse mee. Daarna was het helemaal op. Toch koerste ik onverdroten verder, want in eigen Ruddervoorde wilde ik er absoluut bij zijn. Ik kon er geen deuk in een plakje boter duwen. Na het criterium in Oudenburg legde ik er twee weken de riem af. Mijn lichaam drong het mij op en ik luisterde, het was mijn beste idee uit 2018. Juli luidde de ommekeer in met de warmte als natuurlijke bondgenoot. Mijn derde overwinning in Rumbeke had bijna een maand op zich laten wachten. Het was de declic: in minder dan drie maanden volgden er nog elf andere. In september won ik zelfs vier keer binnen de elf dagen. Ik wist niet wat er mij overkwam, er zat zelfs een interclub (Ophasselt, red.) tussen.”

Weg bij ploeg

“Dat werd evenwel geen rimpelloze onderneming. Mijn clubmaat Thijs Vandaele reed op kop met twee anderen, tegen wie hij in de spurt kansloos zou zijn geweest. Het kwam hem dus niet slecht uit dat ik op de valreep met negen anderen aansloot. Thijs demarreerde nog eens, maar werd door mij, Ruben Van der Haeghen en David Desmecht gecounterd en gepasseerd. Mijn winnaarsinstinct brandde mij vooruit. Ik won in een spurt met drie, maar het werd mij niet in dank afgenomen, het zette zelfs kwaad bloed. Er werd van mij ten opzichte van Thijs een wederdienst verwacht in Passendale. Daags voordien ging ik, zonder de clubleiding te verwittigen, in Eernegem koersen en winnen. Dat was fout van mij en voor Gino Pieters de druppel die de emmer deed overlopen. Ik werd niet geselecteerd voor de Zandberg Classic en ik wist meteen dat mijn dagen bij Tops Antiek-Glascentra geteld waren. In oktober kon ik mijn zegecijfer nog naar 14 opvoeren. In Lotenhulle behaalde ik mijn moeilijkste zege, ik reed er vrijwel de hele namiddag in het rood met een hartslag tot 186, maar in de slotfase kwam ik op mijn effen en won met een kleine voorsprong.”

“Doodjammer wat er gebeurde”, zucht ploegleider Gino Pieters. “Ik stelde alles in het werk om een coherent team samen te stellen en slaagde daar ook cum laude in. “Ciske Aneca had ons vlaggenschip kunnen zijn;,maar hij schoot kennelijk liever in eigen voet. Toch houd ik eraan hem het beste te wensen, al zal hij zich in zijn nieuwe omgeving flexibeler moeten opstellen. Zijn uitwijzing meen ik perfect te hebben opgevangen met een tiental nieuwe waarden.”

Voltijdse job vinden

Het was al langer een publiek geheim dat Ciske Aneca in 2019 naar Wielerteam Decock-Van Eyck-Devos-Capoen zou overstappen. Hij belandt er in een ander ijzersterk collectief, dat in 2018 de kaap van 100 overwinningen overschreed, waarvan bijna een kwart voor de nationale zegekoning Jens Vandenbogaerde. Ook Joeri Calleeuw, die al evenmin vies is van zelf winnen, maakt daar zijn opwachting. Zal Ciske Aneca in die copieuze omgeving kunnen aarden? “Ik ben geen moeilijke jongen”, weerlegt Ciske. “Ik kan mij schikken naar de ploegtucht en mij wegcijferen voor een kansrijkere maat. Al moet ik ootmoedig toegeven: ik win het liefst zelf, maar van dat soort zullen er wel meer zijn.”

De 24-jarige Ruddervoordenaar begint in 2019 aan zijn derde campagne als elite zonder contract. Dromen van de eliterenners met contract is niet langer aan Ciske besteed, tenzij er zich an offer comes he can’t refuse aandient. Dat zal echter wel niet in deze tijden van crisis. “Ik probeer tijdens de komende periode een voltijdse job te vinden. Het zou mij een meer gestructureerd leven opleveren en me met een onbezorgde kop laten koersen.”