Brett Walsh is bij Knack Roeselare bezig aan een knap eerste seizoen. De Canadese setter integreerde zich in zijn tweede jaar in Europa bijzonder snel in het geheel van coach Steven Vanmedegael en mocht met de Supercup en de Beker van België al twee prijzen aan zijn palmares toevoegen. Zijn ouders Rod en Karen Walsh hielden hun zoon meer dan een maand gezelschap in Roeselare.
De 25-jarige Brett Walsh is samen met zijn ouders Rod (57) en Karen (59) Walsh en zijn zus Taylor (21) opgegroeid in Calgary, een stad van meer dan 1,2 miljoen inwoners in de Canadese provincie Alberta. De spelverdeler was van 2012 tot 2017 aan de slag bij University of Alberta tot hij in 2017 naar Europa trok. Vorig seizoen speelde de Canadese international in de Italiaanse Liga A bij GI Group Monza, onder coach Miguel Angel Falasca, die hem veel positiefs vertelde over zijn ex-club Knack Roeselare.
Amazing Cupfinal
Het stond in de sterren geschreven dat Brett ooit profvolleyballer zou worden, want zijn ouders waren ooit twee seizoenen prof bij het Franse Tours. “Brett beoefende als kind heel wat sporten: voetbal, basketbal, hockey, golf,… Hij kon het allemaal”, zeggen Rod (57) en Karen (59) Walsh. “Het is uiteindelijk volleybal geworden. Hij is ook een setter, net als ik, maar Brett is beter”, knipoogt vader Rod. “We zeggen altijd dat hij mijn lengte heeft gekregen en de intelligentie van zijn moeder.” (lacht)
Normaal zouden Bretts ouders pas op 14 februari naar ons land afreizen om hun zoon enkele wedstrijden aan het werk te zien in zijn eerste seizoen bij Knack Volley. Maar in Roeselare wist men het Canadese koppel te overtuigen toch maar een weekje eerder naar België te komen…
Tegen Kazan in de Champions League: een droom die werkelijkheid werd
Op zondag 10 februari stond Knack Volley namelijk in het Antwerpse Sportpaleis in de finale van de Beker van België tegenover Lindemans Aalst. “Het was werkelijk fantastisch om erbij te zijn“, blikt moeder Karen Walsh terug op de bekerfinale. “Die sfeer, die kleuren tegenover elkaar, de Blue Wall… En allemaal nog veel mooier natuurlijk als je zoon dan in het winnende kamp staat.”
Voor Brett Walsh was het alvast het voorlopige hoogtepunt van zijn seizoen. “We wonnen de Supercup, maar de bekerfinale was anders”, lacht de spelverdeler. “Ook door het matchverloop. Aalst begon furieus en pakte verdiend de eerste set. We hadden geen vat op onze tegenstander, maar we waren niet verrast door hun snelle start en zijn rustig gebleven. Op de juiste momenten hebben we onze kansen gegrepen en we deden de match helemaal kantelen. Amazing!“
Een naam in Europa
Niet alleen de bekerfinale maakte indruk op Brett Walsh. De Champions League was een van de redenen waarom hij een klein jaar geleden voor Knack Volley Roeselare koos. “Het was mijn eerste kennismaking met de Champions League en het was altijd al mijn droom om ooit tegen Kazan te spelen. Die werd nog werkelijkheid ook! De wedstrijden tegen de beste Europese ploeg van de laatste jaren waren een enorme uitdaging. Een ervaring die je meeneemt in je verdere carrière.”
Wie in Canada van volleybal houdt, kent heus wel Knack Volley Roeselare
“Onze Europese campagne bracht dit seizoen misschien niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Hier en daar was het net niet, maar we mogen trots zijn. Zeker in de wedstrijden tegen Kazan lieten we knappe dingen zien. Verrast over het niveau hier was ik overigens niet. Op basis van de resultaten in de Champions League doorheen de geschiedenis is Knack Roeselare een naam hoor in Europa. En wie in Canada van volleybal houdt, kent heus wel de beste Belgische club.” (lacht)
Knack Sponsornight
Rod en Karen Walsh waren enkele dagen na de bekerfinale ook aanwezig op de jaarlijkse Knack Volley Sponsornight in Domein De Vossenberg in Hooglede. “Ik ben op veel gala’s en shows geweest, maar zoals de Sponsornight van Knack heb ik het nog nooit gezien”, zegt Rod. “Leuke show, maar ook lekker eten en drinken voor enkele honderden aanwezigen: gewoon top!”
Het was op die Sponsornight dat Brett Walsh, samen met Sam Holt, de Amerikaanse receptie-hoekspeler van Knack, schitterde op het podium als ‘singer-songwriter’. Samen hadden de twee buitenlanders een lied geschreven over hun team – One Two, Team Blue – dat ze brachten met hun gitaar. “Ik had altijd al aanleg voor muziek. Ik speelde vroeger piano en enkele andere instrumenten. Ik hou ervan om even op de gitaar te tokkelen. En op mijn appartement heb ik een piano staan, waar ik op speel tijdens vrije momenten.”
Brett betrekt een appartement van de club in de Stationsdreef in Roeselare, in een gebouw waar ook zijn teammaats Rune Fasteland, Sam Holt en Lou Kindt wonen. Ook zijn ouders verbleven er tijdens hun periode hier. Hun verblijf zit er nu bijna op. Zaterdag woonden ze nog de eerste wedstrijd van de play-offs in Aalst bij, maandag gaat het weer richting Calgary.
Je moet niet altijd naar Rome of Parijs om leuke dingen te zien. België is een mooi land
“Weet je wat mooi is: als profvolleyballer moet je je aan schema’s houden: men zegt wanneer je moet trainen, fitnessen, rusten, eten en slapen. Veel tijd voor andere zaken is er vaak niet. Maar voor ons was het deze keer anders: tussen het volleybal door hadden we veel tijd om steden te bezoeken“, mijmert vader Rod. “Toen Brett vorig jaar bij Monza speelde, zijn we ook naar Europa gekomen en toen bezochten we vooral Italië. Ook nu kozen we voor eerder korte trips in de buurt. En geloof me: je moet niet altijd naar Rome of Parijs om mooie dingen te zien. België is een mooi land!“
Geweldig zand
“Ik was vooral aangenaam verrast van jullie kustlijn“, pikt ma Karen in. “We bezochten er Oostende, Nieuwpoort en Knokke. Geweldig zand hebben jullie! Ook Brugge was mooi en we hadden een fantastische tijd toen Ruben Van Hirtum ons samen met Brett Gent leerde kennen. Passendale en Ieper met de Last Post aan de Menenpoort was emotioneel. En in Frankrijk bezochten we Arras en Vimy, twee belangrijke plaatsen voor Canada tijdens de eerste wereldoorlog.”
Misschien ontmoeten we vader en moeder Walsh ook volgend seizoen nog een keer. “Ik heb nog een contract van één seizoen in Roeselare, maar als Monza me terugroept, moet ik weer naar Italië“, weet Brett Walsh. “Voorlopig zijn er geen tekenen in die richting. Ik heb het hier ook naar mijn zin. Met dank aan Paul Vandenberghe en zijn familie die ons, buitenlanders, fantastisch hebben opgevangen. We gaan er haast elke week eten. En ook van Jan van San Marco en zijn team krijgen we veel steun.”
Sport
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier