Op donderdag 17 mei nam Knack Volley Roeselare op Schiervelde uitgebreid afscheid van Emile Rousseaux, de architect van Knack Volley Roeselare in het post-Baeyenstijdperk. Via een heuse show, ‘de sucZESsen van Emile’, werd teruggeblikt op de voorbije zes seizoenen, die een aaneenschakeling waren van sportieve hoogtepunten. Wij vroegen Emile Rousseaux per seizoen naar zijn topmoment.
Zes momenten na zes seizoenen en vele hoogtepunten: we lieten Emile Rousseaux even nadenken over onze vraag. “Niet gemakkelijk, want ik koester prachtige momenten als trainer, maar ook als mens. En soms zijn die moeilijk van elkaar los te koppelen.”
Toch kwam de 57-jarige coach, die volgend seizoen aan de slag gaat bij de Franse nationale damesploeg, met volgende mooie selectie.
2012-2013: de eerste beker
Met de aanstelling van Emile Rousseaux voor het seizoen 2012-2013 wilde het bestuur van Knack Roeselare in de eerste plaats bouwen aan een nieuwe ploeg. De opdracht die Emile meekreeg na twee seizoenen zonder titelfinale: hij kreeg twee seizoenen de tijd om een titelfinale en een ticket voor de Champions League te halen. Maar de nieuwe coach, die eerder vooral met jeugd had gewerkt, haalde meteen de dubbel titel-beker én het Europese Champions Leagueticket.
“Die eerste bekerwinst in de Lotto Arena in Antwerpen was voor mij als coach en als mens hét seizoensmoment. Na jaren dominantie van Maaseik doorbraken wij de hegemonie met een 1-3-bekerwinst. Maaseik had toen een fantastisch team met toen al Jelte Maan, Simon Van de Voorde, Caldwell en Wounembaina. Wij verloren de eerste set kansloos met 25-16.”
“De fans dachten dat ik knettergek werd toen ik na setverlies in de bekerfinale dezelfde zeven spelers opstelde”
“Toch begon ik de tweede set met dezelfde zeven spelers. De supporters dachten dat ik knettergek werd. Maar dat waren volgens mij de zeven spelers die zich de weken voordien op training als de beteren hadden gemanifesteerd. Wij wonnen de tweede set met 19-25 én de beker met 1-3 en illustreerden dat dit Knack in staat was om Maaseik naar de kroon te steken. Ook als mens was dit voor mij een topmoment, want zoon Tomas, toen 18 jaar, stond mee in de basis.”
“Het is altijd moeilijk in die relatie aan topsport te doen, want je wordt snel met de vinger gewezen je zoon vooruit te schuiven. Tomas werd dat jaar wel Rookie van het Jaar.”
2013-2014: memorabele finales
Het tweede seizoen werd uiteindelijk een confrontatie met Antwerpen, waar Kris Tanghe coach was. Zowel voor de beker- als de titelfinale stonden beide ploegen tegenover elkaar. “Wij verloren de bekerfinale met 26-28 in de belle en konden vijf wedstrijdballen niet verzilveren.”
“In de titelfinale troffen wij elkaar weer. Wij verloren thuis eerst met 0-3, in Antwerpen werd het 3-2 en na die 0-2 stonden wij met de rug tegen de muur. De derde wedstrijd wonnen wij op Schiervelde met 3-0. Maar de basis voor de titel legden wij in de vierde wedstrijd in Antwerpen. Na openingsverlies in set één wonnen wij drie sets op rij met een tweepuntenverschil (23-25, 25-27 en 23-25, red.). De beslissende vijfde wedstrijd op Schiervelde openden we vol vertrouwen en we beslechtten de titel dominerend in drie sets.”
“Op menselijk vlak maakte ik een moeilijk jaar door”
Voor Emile Rousseaux zelf was het een slopend tweede seizoen. “Op menselijk vlak maakte ik een moeilijk jaar door. Ik maakte te weinig tijd vrij voor mijn familie. Emotioneel was het niet simpel. Uiteindelijk sleurde mijn gezin me door die moeilijke periode.”
2014-2015: kampioen in Lennik
In het seizoen 2014-2015 werd Knack Roeselare in de halve finale van de Beker van België uitgeschakeld door Lennik. Na het 3-1-verlies in het Molenbos kwam Roeselare in de terugwedstrijd thuis 1-2 achter en meteen mocht het een nieuwe bekerfinale vergeten.
In de titelfinale was datzelfde Asse-Lennik de tegenstander. Knack won met 3-0 de eerste confrontatie, Lennik stelde thuis met 3-2 gelijk en Knack won de derde wedstrijd op Schiervelde met 3-1. In Lennik pakte Rousseaux’ team de titel in een vijfsetter. “Wij en Lennik waren echt aan elkaar gewaagd dat seizoen. De tweede wedstrijd was Orczyk, toen nog bij Lennik, niet af te stoppen. De sleutel van mogelijk succes lag in de receptie. Met dé hamvraag wie wij naast Stijn Dejonckheere in receptie zouden zetten…”
“Er waren verschillende opties. Met assistent-coach Steven Vanmedegael bekeek ik in de aanloop naar de wedstrijd de diverse combinaties in efficiëntie. Rendeerde Stijn meer met Ruben Van Hirtum of met mijn zoon Tomas naast zich. We kregen er een punthoofd van en beslisten pas even voor de wedstrijd om toch Tomas naast Stijn te zetten. Wij wonnen de vierde set met 23-25 en toen serveerde Eemi Tervaportti ons naar een 0-9-voorsprong om met 4-15 te winnen en de titel te pakken. Het succes van die afweging in receptie was voor mij hét moment van dat seizoen.”
2015-2016: bekerwinst in Lennik
In december 2015 was de blessurelast zwaar bij Knack Roeselare in zoverre dat er in januari 2016 met Paul Sanderson een medical joker aangetrokken werd. Halfweg december werkte Roeselare bij Lennik de heenwedstrijd af van de halve finale van de beker. “Speciale omstandigheden noodzaken speciale omstandigheden“, blikt Rousseaux terug.
“Ik posteerde Joppe Paulides als receptie-hoek en Arno Van de Velde bezette het centrum en Lennik verkeek er zich op”
“Ik posteerde Joppe Paulides als receptie-hoek en Arno Van de Velde bezette het centrum. De supporters dachten dat ik seniel geworden was. Maar ook Lennik verkeek zich erop. Vooraf had ik de spelers duidelijk gemaakt dat ik echt geloofde in deze opstelling en dat pikten zij ook op. Wij wonnen de eerste set en konden set vier met 25-27 na zes setballen binnenhalen. Met de 1-3 legden wij de basis voor de kwalificatie voor de finale. Dat was voor mij onvergetelijk in het seizoen 2015-2016.”
“Samen dan met de halve finale in de CEV Cup. Wij werden derde in de poule van de Champions League en gingen door in de CEV Cup waarin we de halve finale afdwongen. De thuiswedstrijd tegen Berlijn haalden wij een heel hoog niveau en verloren slechts met 10-15 in de tiebreak. Die wedstrijd zal mij eeuwig bijblijven.”
2016-2017: Belgorod thuis
Het seizoen 2016-2017 opende Knack Roeselare de poule in de Champions League tegen Belgorod. “Stijn D’Hulst was spelverdeler, want Trinidad was geblesseerd”, weet Emile Rousseaux nog goed. “We kwamen 0-2 achter na 25-27 en 20-25. In set drie kwamen we evenwel in de wedstrijd en met twee keer 25-19 dwongen wij de belle af. Daarin deden wij een greep naar een fenomenale stunt, want in de belle stond het 13-10. Maar dan scoorde Belgorod vijf punten op rij en 13-15. Toch was ik toen echt trots op mijn spelers.”
Ook al met Stijn D’Hulst aan de spelverdeling won Knack dat seizoen de Beker van België met 3-0 tegen Maaseik. “En ook dat was verrassend en onverwacht, want in de aanloop naar de finale verloren wij in de competitie drie wedstrijden op rij: tegen Menen, Lennik én Maaseik.”
“Wij hebben die finale daarop keigoed en superprofessioneel voorbereid en wonnen met 3-0. Die zege gaf ook vertrouwen voor de latere titelfinale, die de vijfde titel op rij zou opleveren.”
2017-2018: vierde Beker van België
Emile Rousseaux sloot dit seizoen zijn Roeselaarse passage af met zijn vierde bekerwinst. Roeselare won met 1-3 in het Antwerpse Sportpaleis tegen uitgesproken favoriet Maaseik, dat het afgelopen seizoen toch wel tot een uitstekend collectief uitgroeide. “Wij hadden voor die finale de cijfers tegen ons, want we hadden nog niet gewonnen tegen Maaseik dit seizoen. Mijn spelers toonden evenwel een sterke mentale weerbaarheid. Wij groeiden in die finale en pakten onverwacht, maar verdiend de beker. Eigenlijk bleek achteraf pas welke uitzonderlijke prestatie wij geleverd hadden in die finale. In de titelfinale verloren we immers in drie wedstrijden van datzelfde Maaseik.”
“Maar ook Europees beleefde ik het afgelopen seizoen een topmoment. In de thuiswedstrijd tegen Perugia dwongen wij de tiebreak af om daarin met slechts 12-15 te verliezen. Dat wij met Knack tegen Italiaanse en zelfs Europese toppers boven onszelf konden uitgroeien was prachtig. Als coach vaststellen dat je een groep kunt motiveren naar grootse prestaties doet altijd deugd. Uiteindelijk beleefde ik zes schitterende jaren bij mijn eerste topclub, Knack Roeselare.”
(RBD)
Het palmares: tal van prijzen
Het palmares dat Emile Rousseaux bij Knack Roeselare opbouwde is indrukwekkend met vanaf 2013 vijf titels op rij. De eerste tegen Maaseik (3 wedstrijden), dan tegen Antwerpen (5), Asse Lennik (4) en nog twee keer tegen Maaseik (3 en 4 wedstrijden).
Rousseaux won met Knack ook de Beker van België in 2013 (1-3 tegen Maaseik), 2016 (3-0 tegen Antwerpen), 2017 (3-0 tegen Maaseik) en 2018 (3-1 tegen Maaseik) én twee Supercups (2013 en 2014).
In 2013, 2014, 2016 en 2017 werd Emile Rousseaux verkozen tot Coach van het Jaar.
In de Champions League werd Knack in 2013 tweede in de poule na Kazan en mocht naar de CEV Cup. In 2014 haalde Knack de Final 12. In 2015 als derde naar de CEV Cup en daarin uitgeschakeld door Trentino. In 2016 derde en in CEV Cup pas in de halve finale uitgeschakeld door Berlijn (2-3, 3-0 uit). In 2017 plaatste het zich voor de Final 12 en werd uitgeschakeld door Kazan. Dit seizoen derde na Trentino en Civitanova. (RBD)
Een avond ‘De sucZESsen van Emile’
Knack Volley Roeselare nam donderdagavond uitgebreid afscheid van ‘grootmeester’ Emile Rousseaux. Met een heuse show, ‘de sucZESsen van Emile’, werd teruggeblikt op de voorbije zes seizoenen die een aaneenschakeling waren van sportieve hoogtepunten.
Met een kleine 200 waren ze, iedereen die donderdagavond afscheid kwam nemen van Emile Rousseaux op Schiervelde: familie, dichtste vrienden, spelersgroep, technische staf, bestuur, medewerkers, supporters, sponsors, ouders van de spelers, delegatie van de Belgische Volleybalbond, burgemeester Kris Declercq, Europarlementslid én ex-Knack Jeugdspeler Tom Vandenkendelaere… En allemaal werden ze héél persoonlijk verwelkomd door Emile en vastgelegd op de foto, te midden van alle bekers en schalen van de laatste zes jaar, door clubfotograaf Jo Naert.
Gastheer op ‘De sucZESsen van Emile’ was Guido Declercq, de eigen CL-director. Op de tonen van Mr Blue Sky (Electric Light Orchestra) en een projectie van minstens 100 Emile-foto’s werd eregast Emile Rousseaux op het podium gevraagd. Het was de start van een onvergetelijke avond waarin achtereenvolgens ‘de ZES dilemma’s van Emile’, ‘de ZES supportersvragen aan Emile’ door microman Bart Bataillie, ‘de ZES hoogtepunten van Emile’, ‘de ZES karaktertrekken van Emile’ door voorzitter Francis De Nolf, elkaar in sneltempo opvolgden. Waarna het tijd was voor de geschenken en een inspiratievol afsluitend woord van burgemeester Kris Declercq van Roeselare volgde. Ook Emile Roussaux nam nog even het woord waarin hij iedereen uitvoerig bedankte en vooral ook zijn ‘opvolger’ Steven Vanmedegael in de schijnwerpers plaatste. Waarna het aanschuiven aan het buffet kon starten… (eejo)
Sport
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier