Na de cruciale uitzege zondagnamiddag in Sint-Gillis klopte Club Brugge Union woensdagavond ook thuis. Met nog twee titelplay-offwedstrijden te gaan, staat het nu drie punten voor in plaats van drie punten achter. Zes momenten uit de twee keer negentig minuten die de strijd tussen de twee titelkandidaten een andere wending gaf. “Wat ik altijd had gedacht: Club wordt kampioen dankzij zijn ervaring.”
Arnar Vidarsson beloofde in zijn onderbroek naar Extra Time te zullen komen als Union kampioen zou worden. Hij verwachtte dus niet dat het zou gebeuren, ook niet toen de Brusselaars na twee van de zes speeldagen nog altijd drie punten voor stonden. Zijn argument bleef hetzelfde: de bredere kern en de ervaring met de extreme druk van titelplay-offs zullen uiteindelijk het verschil maken in het voordeel van Club. De ex-speler en ex-coach van Cercle en huidige technisch directeur-bondscoach van IJsland lijkt gelijk te zullen krijgen. Op het einde van de reguliere competitie waren de twaalf punten achterstand op Union herleid tot vijf punten, na de ‘puntendeling’ waren het er nog drie en nu, na de dubbele onderlinge confrontatie, staat Club er drie voor. Zes momenten uit de laatste 180 minuten die de ultieme ommekeer inluidden.
1. De misser van Vanzeir
Union kreeg zondag na 55 minuten een strafschop bij 0-0, een betwistbare, maar dat werd geen item, want Vanzeir trapte hem naast en liet zo na om Club virtueel op zes punten te zetten.
Vidarsson: “Dat is het gevolg van de extreme druk en het gebrek aan ervaring met het trappen van strafschoppen op zulke belangrijke momenten. Het ‘rotatiesysteem’ van Mazzu dat bepaalt wie de strafschop mag trappen, lijkt mij ingewikkeld voor iets dat eigenlijk simpel is: diegene die dat het best kan en zich het best voelt, geeft hem. Strafschoppen zijn wetenschap geworden. Zo wist Engeland uit onderzoek dat het in de EK-finale bij strafschoppen minder kans zou maken, omdat de Italiaanse selectie veel meer strafschopervaring telde. Net als in Denemarken worden er nu in Engeland in de jeugdcompetities bij een gelijke stand strafschoppen getrapt om daar zo ervaring in op te bouwen. Voor Vanzeir was dit een leermoment.”
2. De frisheid van Skov Olsen
Schreuder bracht twintig minuten voor tijd Skov Olsen in en die leverde vier minuten later de perfecte voorzet voor de 0-1 én bereidde in de extra tijd ook de 0-2 voor.
Vidarsson: “In zo’n slopende minicompetitie als de titelplay-offs is het belangrijk dat je ook in het laatste halfuur nog frisheid en kwaliteit kunt brengen. Ik denk dat de keuzes van Schreuder zondag ook beïnvloed waren door de terugwedstrijd van drie dagen later. De breedte van de kern laat hem toe dat te doen. Skov Olsen viel fris in en brak de wedstrijd open. Union daarentegen trapte in het laatste halfuur maar één keer meer naar doel en was ook niet meer tot een slotoffensief in staat. Bij gebrek aan een targetspits in de selectie zette Mazzu toen zelfs verdediger Kandouss in de spits.”
3. De feeling van Vanaken
Het waren ook in de derde play-off-wedstrijd niet de spitsen die het deden voor Club: De Ketelaere, Lang, Dost en Adamyan maakten nog niet één goal. Zondag was het centrale middenvelder Vanaken die raak trof.
Vidarsson: “In een moeilijke, gesloten wedstrijd, waarin hij niet veel aan de bal kwam, en nadat hij na de vervanging van Odoi van de tien naar de acht was teruggezet. Toch maakte hij nog het verschil, omdat hij rustig en helder bleef, op het juiste moment op de juiste plaats was om die voorzet binnen te knikken. Dat is ervaring: ook in zulke situaties het hoofd koel houden.”
4. De keuzes van Schreuder
Schreuder onderschatte het verraderlijke Union niet: beducht voor hun aartsgevaarlijke omschakelingen koos hij zondag voor een behoudende aanpak.
Vidarsson: “Het gaat nu om de knikkers en niet om de schoonheidsprijs. Club mocht in Union niet verliezen, want anders kwam het op zes punten te staan en mocht het de titel wellicht vergeten. Schreuder redeneerde: één punt is ook goed, dan maken we het thuis af. Die meer verdedigende tactische aanpak heeft gewerkt. De inbreng van Balanta naast Odoi resulteerde in meer defensieve druk op de tegenstander en meer gewonnen duels. Union kreeg weinig tijd. Zie de kans van Teuma in het begin: met meer tijd duwt hij die bal met zijn andere voet in de hoek, nu trapte hij op Mignolet. Het nadeel van de keuze voor twee brekers op het middenveld was dat er daar iets minder voetballend vermogen was en Club de ruimte in de rug van Nielsen niet vond. Ook omdat Union er heel goed druk zette. Uiteindelijk maakte Club het verschil met zijn wissels. Ik vind dat Schreuder zichzelf daar best een schouderklopje voor mag geven.”
5. De reddingen van Mignolet
In de terugwedstrijd woensdag kregen we een vergelijkbaar spelbeeld met in de eerste en de laatste minuut van de eerste helft de beste kansen voor Union. Zowel op de trap van Lazare als op die van Undav behoedt Mignolet Club voor een achterstand. In het begin van tweede helft haalt hij ook nog spectaculair een bal van Lazare uit zijn doel.
Vidarsson: “Elke keer doet Mignolet het goed in een wedstrijd met weer veel duels en weinig uitgespeelde aanvallen. Dat Club op zijn doelman kan rekenen, bleek ook zondag al.”
6. Het rood van Machida
Net voor het uur moest Union in Jan Breydel met tien man verder, nadat Machida voor een tackle op Adamyan zijn tweede gele kaart pakte. Vanaf dan domineerde Club en kwam het na kans na kans zes minuten later op voorsprong via een trap van Buchanan. Club liet daarna na de voorsprong te vergroten. In de slotfase kopte Undav rakelings naast, werd de gelijkmaker van Nielsen afgekeurd wegens buitenspel en pakte Buchanan een tweede gele kaart.
Vidarsson: “Al die kleine details die we hier opsomden, maakten dat Club die twee wedstrijden won, al kreeg het eigenlijk zeker vier punten te veel. Het was te zien dat Union voor het eerst in deze situatie stond en het kreeg nul punten, maar het won wel de harten van alle voetballiefhebbers.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
