Bredenaar Matthieu Bonne (29) toonde in Kamp Waes al aan heel Vlaanderen dat opgeven niet in zijn woordenboek staat en dat heeft hij nu weer bewezen. In Arizona verbrak hij met 3.619,72 kilometer op de teller het wereldrecord afstand fietsen op 7 dagen tijd. “Mentaal was dit het zwaarste dat ik al gedaan heb.”
Matthieu Bonne is na zijn aankomst euforisch. “Fysiek was het superzwaar en mentaal was het zeker het zwaarste avontuur dat ik al gedaan heb. 20 uur op de fiets zitten is heel lang. Er waren ook veel onverwachte situaties”, zegt Matthieu. De Bredenaar trok bewust naar Arizona in de Verenigde Staten om zijn wereldrecordpoging te ondernemen.
Die plek werd gekozen voor de lange wegen, weinig verkeer en de zachte weersomstandigheden. Op dat laatste vlak bleek het team toch wat pech te hebben. “We hebben regenval gehad die we hier niet verwacht hadden. Er was ook veel wind die niet te voorspellen was en voortdurend van richting veranderde. De ene dag kwam de wind van het noorden, het volgende moment was die weer gedraaid. Dat is heel zwaar als je een bepaald aantal kilometers per dag moet halen”, blikt Matthieu terug.
Slaaptekort
Wat was nu eigenlijk het zwaarste? “Het slaaptekort woog toch het zwaarste door. Ik had per dag 4 uur om alles te doen dat niét fietsen is: slapen, douchen, eten, stretchen. Dan moet je voor jezelf uitmaken wat het belangrijkste is. Ik heb nooit meer dan 3 uur geslapen per nacht.”
Toch slaagde Matthieu er in om 7 dagen lang wakker te blijven op de fiets. “De eerste dagen lukte dat wel omdat ik goed uitgerust aan de uitdaging ben begonnen, maar naarmate de dagen vorderen begint het slaaptekort op te stapelen. Dan beginnen er rare dingen te gebeuren en zie je dingen die er niet zijn. Ik begon te hallucineren. Naar het einde toe werd het echt zot en zag ik zelfs overdag dingen die er niet waren. Ik kan er wel tegen, maar het blijft iets raar. Ik ben heel blij dat ik zo meteen kan gaan slapen.”
“Ik kon nooit evenveel calorieën binnen krijgen als ik verbrandde”
Twintig uur fietsen op een dag is extreem lang en bijzonder eentonig. Matthieu heeft dan ook zo zijn eigen trucjes om het vol te houden. “Ik deel mijn dag goed in. Ik denk nooit aan het einde van dag en hoe lang ik nog moet fietsen, want dan zie je het niet meer zitten. Ik zet een klein doel voor mezelf of kijk uit naar een pauze van 10 minuutjes. Op die manier kan je er beter mee omgaan.”
Voortdurend kauwen
De Bredenaar moest ook om de 20 minuten iets eten om voldoende calorieën binnen te krijgen. “Ik kon nooit evenveel calorieën binnen krijgen als ik verbrandde. Ik at om de 20 minuten iets of dronk sportdrank, maar dat is nooit genoeg. Om de 5 uur at ik een echte maaltijd, maar op den duur kan je maag ook niet veel meer verdragen van al die gelletjes, repen en sportdranken. Ik weet niet wat een maag daarvan moet denken, eigenlijk. Nu heb ik wel even genoeg van gesuikerde etenswaren. Mijn mond ligt ook open door constant te eten. Ik was eigenlijk 20 uur lang voortdurend aan het kauwen”, lacht Matthieu.
“Ik ben door een paar muren moeten gaan”
Er waren vijf mensen mee om Matthieu te begeleiden. “Zonder mijn team was het zeker niet gelukt. Die mensen zijn goud waard. Ik ben dan wel aan het fietsen, maar er komt zoveel meer bij kijken. Zij reden de hele tijd achter mij.”
Verloren uren
Matthieu moest soms urenlang op zijn eentje beuken tegen een tegenwind en daar kwam dan ook nog eens een pak regen en zelfs een storm bij. Op een bepaalde plaats bleek de weg zelfs voor een stuk weggespoeld. Tijdens één van de eerste dagen van zijn uitdaging moest hij daardoor noodgedwongen enkele uren stilstaan om de storm uit te zitten. Verloren uren die hij niet kon inhalen. “Ik ben die dag meer dan 100 kilometer verloren. Voor mijn record was dat echt niet optimaal. Ik moest mijn doel van 4.000 kilometer uit mijn hoofd zetten, want ik was gewoon te veel terrein verloren.”
Toch was dat niet het meest frustrerende van zijn onderneming. “Als je zo uitgeput bent, begin je ook donkerder te denken en dan kan het kleinste al genoeg zijn om je te frustreren. De wind die plots van richting wijzigt, bijvoorbeeld. Je rijdt dan bijvoorbeeld tegen de wind in, in de veronderstelling dat je dan zo meteen de wind zal mee hebben. Als dat dan niet gebeurt, kon ik me daar zodanig aan ergeren dat ik zelfs begon te wenen. Dat toont aan hoe diep je zit op dat moment.”
Euforie en adrenaline
Na zeven dagen en zoveel uren wakker blijven is Matthieu nog behoorlijk wakker voor het interview vlak na zijn aankomst. “Op den duur ben je het wel gewoon om zo af te zien en daarmee om te gaan. Het is misschien ook wel de euforie en de adrenaline die me nu nog even wakker houdt, maar ik ben echt kapot. Ik ben door een paar muren moeten gaan. Het was een zotte challenge. Nog moeilijker dan de 8 Islands, want toen moest ik 12 uur per dag sporten en was er ook afwisseling.”
Wereldrecord Matthieu Bonne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
