Het had zo mooi kunnen zijn, maar de Belgian Cats grepen net naast een medaille en zo lijkt een generatie West-Vlaamse Cats over een aantal jaar zonder olympische medaille te moeten gaan afzwaaien. Maar is de opvolging verzekerd? “Iemand als Emma zullen we niet snel meer zien, al zit er in de breedte wel talent aan te komen”, aldus ex-Belgian Cat Hanne Mestdagh.
Het heeft niet mogen zijn voor de Belgian Cats. Een vierde plek werd uiteindelijk het eindstation van een toernooi dat het hele land begeesterde en dat uiteindelijk op een pijnlijke ontgoocheling uitdraaide. Nergens was die ontgoocheling zo groot als in onze provincie. We hebben het de afgelopen weken vaak gezegd en geschreven, maar we herhalen het graag nog eens: maar liefst zeven van de twaalf Cats komen uit onze provincie. Vier van hen – Meesseman, Vanloo, Linskens en Ramette – maakten op de afgelopen Spelen zelfs deel uit van de basisvijf. Dan is het niet meer dan logisch dat er in Ieper, de thuisstad van Emma Meesseman en Elise Ramette, Deerlijk, waar Julie Vanloo woont, Brugge, waar Kyara Linskens van afkomstig is, Bredene, de hometown van de zusjes Massey en in het Waregem van Nastja Claessens, tranen van ontgoocheling vloeiden.
Logisch, dit was namelijk dé kans op olympisch eremetaal. In Los Angeles in 2028 zullen Vanloo en Meesseman immers 35 jaar zijn, Linskens 31. Een leeftijd waarbij ze dan normaal gezien over hun sportieve hoogtepunt heen zullen zijn. Met hen een nieuw olympisch succes realiseren, lijkt dan ook moeilijk te gaan worden. Komt er tegen dan een aflossing van de wacht? “Veel zal afhangen van de persoonlijke motivatie en keuzes van Emma en co”, weet ex-Belgian Cat Hanne Mestdagh. “Daar kan je nu onmogelijk al iets over zeggen, want vier jaar is nog een heel lange periode en ik kan me voorstellen dat de ontgoocheling bij hen op dit moment veel te groot is om daar nu al op vooruit te blikken.”
Waregem als nieuwe Ieper
Anders is dat evenwel voor Elise Ramette en de tweeling Becky en Billie Massey. Zij zullen dan respectievelijk 29 en 28 jaar zijn en kunnen tegen dan nog heel wat stappen vooruit gezet hebben. Ook het 19-jarige toptalent Nastja Claessens, dat de afgelopen weken al wat ervaring kon opdoen in Parijs, zal tegen dan wel een gevestigde waarde geworden zijn bij de Cats. Maar of dat dan voldoende zal zijn om de enorme schoenen van Emma Meeseman te vullen, is nog maar de vraag.
“Emma is de beste basketbalspeelster van de wereld, dus de kans dat we nog eens zo iemand gaan ontdekken, lijkt me klein”, denkt Hanne Mestdagh. “Iemand als Emma is echt uitzonderlijk. Ze is ondertussen al jaren de leading lady van het Belgische basketbal. Het is afwachten wat de toekomst brengt, maar iemand als haar zullen we niet snel meer zien voorbijkomen. Anderzijds zit er collectief gezien en in de breedte wel zeker talent aan te komen. Ik merk dat er bij veel clubs in België heel goed met de jeugd gewerkt wordt. Zeker in West-Vlaanderen zijn er goede jeugdwerkingen aanwezig. Alleen kan het zijn dat we daar pas op de langere termijn de vruchten van zullen plukken. Om nu al te voorspellen dat sommige van die meisjes in 2028 klaar zullen zijn om bij de Cats te spelen, is onmogelijk. Er kan zo ontzettend veel gebeuren in zo’n periode.”
“Bij Waregem, waar iemand als Nastja Claessens uit voortkomt, wordt de laatste jaren enorm goed gewerkt”Hanne Mestdagh, ex-Belgian Cat
Vooral Ion Basket Waregem steekt er volgens Mestdagh op dat vlak momenteel bovenuit wat de jeugdwerking betreft. “Vroeger was Ieper, niet alleen in West-Vlaanderen, maar in heel België, de koploper op het vlak van jeugdwerking”, vertelt Mestdagh. “Nadien is dat echter wat stilgevallen. Daar moeten we eerlijk in zijn. Elise Ramette is – als ik niemand vergeet – zowat de laatste exponent van die uitstekende jeugdwerking. Nadien zijn veel mensen vertrokken en is het toch wat minder geworden. Ik vind vooral dat men in Waregem, waar dan iemand als Nastja Claessens uit voortkomt, de laatste jaren enorm goed werk levert. In de nationale jeugdselecties zijn zij ook vaak goed vertegenwoordigd.”
Of Waregem zich de komende jaren dan zoals Ieper enkele jaren geleden zal opwerpen als de hofleverancier van de Cats is volgens Mestdagh evenwel onmogelijk te zeggen. “Vooral omdat talentontwikkeling een kwestie is van heel wat factoren. Hopelijk kunnen die talentvolle meisjes op een dag doorstromen naar de Cats, maar daar zullen alle omstandigheden gunstig voor moeten zijn. Het is immers een samenloop van talent, hard werken, juist werken, kansen krijgen, bij de juiste club spelen en noem maar op. Al die facetten moeten samenkomen om tot een situatie te komen zoals wij dat in Ieper enkele jaren geleden meemaakten. Daar hadden we van jongs af aan topcoaches, was er een bestuur dat achter ons stond en veel mogelijk maakte én dan was er natuurlijk die generatie van Julie, Emma en mezelf. Maar zoiets is onmogelijk te voorspellen en is ook wel voor een stukje toeval. Of een zeer goede jeugdwerking hetzelfde resultaat zal opleveren, blijft dan ook een vraagteken, want talentontwikkeling is geen exacte wetenschap. Daarbij is dat ook iets waarvan je pas op lange termijn de vruchten kan plukken. Ik coach nu bijvoorbeeld bij de U10, dus of daar ooit iets uitkomt, weten we pas binnen een 8 à 12 jaar.”
De link tussen de Cats en de Cats
Toch kan zo’n talentontwikkeling wel een enorme boost geven aan een club. Blue Cats Ieper is dankzij Emma Meesseman bijvoorbeeld een van de bekendste, zo niet de bekendste vrouwenploeg in het basketbal. In die mate zelfs dat je je zou afvragen of de naam van de Belgian Cats geïnspireerd is op die van de Ieperse basketbalploeg. Die naamsgelijkheid blijkt evenwel eerder toevallig. Bij Blue Cats, ondertussen Basket SKT Ieper, komt die naam logischerwijs van het feit dat Ieper de kattenstad is. Bij de Belgian Cats is het dan weer een afgeleide van de nationale mannenploeg, de Red Lions. In aanloop van het EK van 2005 wilde de nationale vrouwenploeg zich een professioneler imago aanmeten en aangezien de mannen voor een leeuw kozen – aangezien ze in de jaren 90 gesponsord werden door Peugeot en Delhaize, niet toevallig twee merken met een leeuw in hun logo -, kozen de dames voor katten omwille van hun lenigheid en snelheid. Het feit dat de Blue Cats jaren later een belangrijke leverancier van Belgisch toptalent voor de Belgian Cats zou blijken is dan ook eerder een gelukkig toeval, ook al was de verwevenheid tussen de Blue Cats en de nationale ploeg in die tijd groot. “Philip Mestdagh was daarbij natuurlijk de niet weg te denken factor. Hij is het die het damesverhaal bij Blue Cats in handen heeft genomen”, vertelt Bart Bauters van SKT Ieper. Mestdag deed – nadat hij zag dat hij in Ieper over héél wat talent beschikte – hetzelfde bij de nationale ploeg. “Het was dan ook logisch dat Blue Cats en de Belgian Cats heel nauw gelinkt waren”, aldus Bauters.
De laatste jaren is die link evenwel sterk verminderd. Zo is Blue Cats Ieper ondertussen bijvoorbeeld samengesmolten met Melco Ieper tot SKT Ieper en is Mestdagh ondertussen al een tijdje weg bij zowel de nationale ploeg, als bij Ieper. “Een viertal jaar geleden zijn de mannen- en de vrouwenploeg samengesmolten op een moment dat er wat sprake was van een dip bij onze vrouwenploeg”, gaat Bauters verder. “Ook het vertrek van Philip speelde daarin zijn rol. Het is immers niet evident om dan hetzelfde niveau van omkadering binnen te halen. Daarbij ben je ook afhankelijk van de intrinsieke kwaliteiten van spelers en speelsters. Hoe dan ook proberen we sinds de fusie opnieuw vanuit de jeugd dingen op te bouwen en onze talenten een zo hoog mogelijk niveau aan te bieden. En natuurlijk blijft een uithangbord en boegbeeld als Meesseman ondertussen positief afstralen op onze club en op het vrouwenbasket in het algemeen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
