De eerste maanden van 2020 worden nog zwaar voor Sidy, het achtjarige zoontje van de Oostendse topbasketcoach Pascal Angillis (47), die getroffen werd door een kwaadaardige tumor in zijn hoofd. Vader Pascal zette tijdelijk een stap opzij als coach van eersteklasser Spirou Charleroi om Sidy te kunnen bijstaan. “We gaan door op adrenaline”, zegt hij. “Verstand op nul, alles in functie van Sidy. We moeten erdoor.”
Sidy gaat momenteel door een zware chemokuur. Vanaf begin januari wordt hij elke dag bestraald in Duitsland. “Dat zal tot eind februari duren”, weet Pascal. “Daarna volgt nog een chemokuur van anderhalve maand tot twee maanden. Ja, een zware behandeling. Maar het pakt op dit moment wel aan. De uiterlijke symptomen zijn sterk verminderd, de tumor is verkleind. Anders zouden ze hem ook niet naar Duitsland hebben gestuurd. De genezingskansen zijn redelijk hoog voor dit soort tumor. Daar moeten we ons aan optrekken.”
Sidy Angillis kreeg op 4 oktober de diagnose: een kwaadaardige tumor in zijn hoofd, die tegen de eerste chemo al langs zijn oogje naar buiten kwam. “Eerst dachten we dat het een infectie op zijn oog was”, vertelt Pascal. “Maar daarna ging het snel. Tweeënhalve week na de eerste symptomen kreeg hij al zijn eerste chemo. Anderhalve week na de eerste tekenen dat het serieuzer was. Dan hebben we ons verstand op nul gezet. En dat is nog altijd zo. We zetten er alles op in. Op Sidy en op onze vier andere kinderen. Het is een rollercoaster.”
Even geen coach
Pascal twijfelde even, maar besloot toch vrij snel om zijn opdracht als coach even aan de kant te zetten. “Op de dag dat we de diagnose hadden gekregen, moest ik een match gaan coachen in Bergen. Op 8 oktober startte de chemo en op 9 oktober zag ik Sidy overgeven in het ziekenhuis. Dat beeld bleef me achtervolgen. Mijn vrouw kwam me er aflossen omdat ik naar de match moest in Charleroi, maar al snel begreep ik dat ik niet op de sport kon focussen. Het is emotioneel te zwaar om van de ene in de andere stressvolle situatie te komen.”
Zelfs op de dagen dat Sidy zich wat beter voelt, weet je dat er iets in zijn hoofd zit dat daar niet moet zitten
“Na die match heb ik, in samenspraak met de club, beslist om me als coach te laten vervangen. Ik had er voordien al over gesproken met de ploeg en de spelers en gezegd dat ik zou stoppen als ik voelde dat het niet ging. Ik heb er na de match tegen Antwerp Giants op 9 oktober nog met mijn vrouw over gepraat. Zij vond dat ik moest doorgaan als coach, maar ze zei dat meer voor mij dan voor iets anders”, voelde Pascal aan. “Ik kon mijn vrouw er niet alleen voor laten staan.”
Verantwoordelijkheid
Pascal Angillis werd geboren in Oostende en groeide er op, maar trok op zijn 18de naar de Verenigde Staten. Na zijn terugkeer vestigde hij zich in het Brusselse en vervolgens in Limburg, waar hij nu woont met zijn Senegalese vrouw en vijf kinderen. Sidy is de jongste. Sinds 2012 is hij assistent-coach bij Spirou Charleroi, begin dit jaar werd hij er hoofdcoach. Sinds zijn tijdelijke stap terug wordt hij vervangen door zijn assistent-coach Sam Rotsaert, ook een Oostendenaar.
“Ik doe nu wel videowerk om Sam te helpen”, vertelt Pascal. “De komende tegenstanders bestuderen, matchen voorbereiden… Dat is iets wat ik kan doen op mijn eigen tijd, als de situatie thuis het toelaat. Elke minuut van de dag staat in functie van Sidy. Maar als ik toch een gaatje heb, doe ik werk voor de club. Daar voel ik me toe verplicht, want ik heb toch nog altijd een verantwoordelijkheid tegenover de club. En ook tegenover Sam… Hij moest totaal onverwacht overnemen. Ik kan zo mijn steentje bijdragen en ook mijn gedachten verzetten.”
Mentaal zwaar
“We krijgen veel steun, uit alle hoeken. Ook van mijn spelers. Telefoontjes, boodschappen om me te steunen… Het is indrukwekkend hoeveel mensen met ons begaan zijn en dat doet veel deugd. Maar toch blijft het zwaar. Zelfs op de dagen dat Sidy zich wat beter voelt, weet je dat er iets in zijn hoofd zit dat daar niet moet zitten. Dat is afzien, ook voor jezelf. De prognose is dat het moet kunnen lukken, maar je hebt altijd die onzekerheid. Dat is mentaal heel lastig. Maar dat mag je niet laten blijken. Als je triestig of bezorgd rondloopt, voelen je kinderen dat. Ook de andere vier.”
“Ondanks de zware behandeling houdt Sidy er de moed in. Hij heeft geen enkel probleem. Een heel sterke jongen. Ik ben verwonderd en geïnspireerd door de manier waarop hij ermee omgaat. Als ik drie dagen moet overgeven, ben ik ook de volgende twee dagen niet om aan te spreken. Maar Sidy lacht zelfs tussen twee keer overgeven door. Je denkt dat je als ouder je kleine moet opmonteren, maar hij is het die ons sterk houdt. Ongelooflijk.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier