Iets meer dan een jaar geleden redden de twee Gullegemse broers Wannes (23) en Jotte (18) Decavel zeventiger Freddy Lepere toen die werd aangevallen door een losgeslagen pitbull. Voor hun heldhaftige tussenkomst krijgen de broers deze week een medaille voor moed en zelfopoffering. Straks volgt nog een tweede huldiging, op het nationale defilé bij koning Filip.
Het Tjokkenplein in Gullegem is een klein speelpleintje, vlakbij enkele rustige woonwijken. Op 2 april vorig jaar wandelen de broers Wannes en Jotte Decavel, toen 22 en 16, met hun gsm in de hand, jagend op een zeldzame Pokémon in het smartphonespel Pokémon Go. Iets wat ze toen, midden in de eerste coronalockdown, wel vaker deden. Maar wat een heel gewone namiddag moest worden, eindigde in een vrij indrukwekkend avontuur.
Over afsluiting
De toen 74-jarige Freddy Lepere, die op een boogscheut van het Tjokkenplein woont, was diezelfde middag op wandel met zijn jonge jack russell. Plots stoof een grote, losgeslagen pitbull op Freddy en zijn hondje af. Die had het duidelijk op het jonge beestje van de zeventiger gemunt en liet luid grommend zijn tanden zien. Freddy zelf nam zijn hondje op in een poging het dier in veiligheid te brengen, maar dat was allerminst naar de zin van de pitbull. Die richtte zijn aandacht nu vol op de man.
“We zagen van ver dat er iets gaande was en twijfelden geen seconde”, herinnert Wannes zich alles haarfijn. “De man was luid aan het roepen, maar toch sprong die hond op hem waardoor hij het evenwicht verloor en viel.”
Ik twijfelde geen seconde om me tussen de man en de agressieve pitbull te wringen – Wannes Decavel
Wannes – op zijn slippers! – en Jotte doen wat ze kunnen om de agressieve pitbull weg te jagen. “Roepen, schreeuwen, springen, je zo groot mogelijk maken… Veel tijd om na te denken heb je op dat moment niet”, aldus Wannes nog. “Na enkele seconden lukte het om me tussen de man en die pitbull te plaatsen. Met een bebloede bek bleef die wel eventjes luid grommen en blaffen, maar gaf het uiteindelijk toch op.”
Net zo makkelijk als de pitbull over de afsluiting van amper een halve meter hoog was gekomen, springt hij terug in zijn tuintje.
Buren staan te kijken
Jotte ontfermt zich intussen over Freddy, wiens linkerarm en gezicht zwaar zijn toegetakeld en verwittigde de vrouw. “Terwijl wij de hulpdiensten bellen, kwamen ook heel wat andere buurtbewoners kijken naar wat er gaande was”, zegt Jotte. “Alleen leek niemand echt te komen helpen. Ze bleven allemaal liever op een veilige afstand… Pas toen de ziekenwagen er was, kwamen ze dichter.” (glimlacht)
“De kleine jack russell zijn we ook meteen gaan zoeken. Het beestje zat helemaal te bibberen in een hoekje van het speelpleintje”, vertelt Wannes. “Maar net op het moment dat ik het vind, springt die agressieve pitbull opnieuw over de omheining. Ik deed eigenlijk gewoon hetzelfde, begon te roepen en maakte me groot en de hond droop af. Op dat moment dacht ik niet aan wat die pitbull mij zou kunnen doen. Mocht ik mijn schoenen hebben aangehad, had ik hem waarschijnlijk zelfs een sjot verkocht, maar met mijn sloefen was dat niet echt een optie.” (lacht)
Tot tranen toe
De gewonde zeventiger wordt diezelfde dag nog urenlang geopereerd. “Ik ben hem even later nog thuis gaan opzoeken om het over die middag te hebben”, zegt Wannes. “Zijn vrouw was bij ons geweest en vertelde dat Freddy het heel moeilijk had met wat er was gebeurd. Hij was er enorm mee bezig, kon er niet van slapen zelfs. Dat gesprek was vrij emotioneel. Hij was tot tranen toe bewogen.” De pitbull moest, na een nieuwe aanval wat later, worden ingeslapen.
Wannes en Jotte kregen enorm veel reactie op hun tussenkomst, maar zelf relativeren ze hun heldhaftige daad. “We hebben zelfs een kaartje gekregen van iemand uit de buurt. Om ons te bedanken. (lacht)Maar goed, ik deed gewoon wat ik kon om te helpen. Mocht ik in diezelfde situatie zitten, zou ik ook blij zijn dat iemand me komt helpen”, haalt de twintiger ietwat laconiek de schouders op. “Zou ik het opnieuw doen? Zonder twijfel. Het is daar een speelpleintje hé. Wat als daar kinderen waren als die hond opnieuw ontsnapte? Ik mag er niet aan denken.”
Donderdag kregen de twee broers uit handen van gouverneur Carl Decaluwé een provinciale erkenning, medaille en diploma voor moed, zelfopoffering en menslievendheid. “Het is wel geestig en ergens ook een eer”, zeggen ze allebei. “Blijkbaar gebeurt dat niet al te vaak. We mogen op de nationale feestdag ook naar Brussel, voor het defilé van de koning. Ik weet eigenlijk niet of we koning Filip zullen ontmoeten, maar het zou welnicezijn. Ik zeg het: we hebben het niet gedaan voor de spotlights, maar het is alleszins een goed verhaal voor later.”
Zeker 24 helden op 20 jaar tijd
De laatste twintig jaar kregen zeker 24 West-Vlamingen een medaille of diploma voor moed en zelfopoffering van de gouverneur. In mei 2019 viel die eer brandweerman Martin Gyselinck uit Nieuwpoort te beurt. Hij was bij het dramatische torenkraanongeval in 2017 als een van de eerste ter plaatse en haalde Kortrijkzaan Abel Vallaeys vanonder het puin van het ingestorte appartementsgebouw.
In april 2016 kregen vier West-Vlamingen een ereteken of diploma: de drie Wielsbeekse gemeentearbeiders Tom Leroux, Luc Claeys en Peter Dheedene die drie jaar eerder een meisje van 17 en een jongen van 5 jaar uit een brandende woning hadden gered en Veurnenaar André Plancke. Hij wist visser Frans Coutteau uit het kanaal Veurne-Duinkerke te halen toen die onwel was geworden en in het water belandde.
In 2013 redden ook José Degrande en Tom Vanoverberghe een drenkeling, dit keer langs het jaagpad in Lauwe. Twee jaar eerder sprongen Thomas Segers en Johan Lemahieu, twee agenten van de politiezone Grensleie, een Moeskroense vrouw die door het ijs op een vijver in Wevelgem was gezakt, achterna. Ook tussen 2001 en 2011 werden meermaals helden gehuldigd, veelal voor het redden van drenkelingen of voor een tussenkomst bij een brand of zwaar ongeval.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
