Werelduurrecordhouder doet zondag een aanval op het baanrecord van Waregemnaar Dirk Baert (70)

Op zondag 17 november, op de finaledag van de Zesdaagse van Gent, zal werelduurrecordhouder Victor Campenaerts een aanval wagen op het baanrecord van vijf kilometer. Dat staat momenteel nog op de naam van Waregemnaar Dirk Baert (70), met een tijd van zes minuten en 13 seconden. “Victor zal sowieso mijn record verbreken”, aldus de ex-wereldkampioen achtervolging.

“Christof Sercu heeft het initiatief genomen om Victor Campenaerts te huldigen voor zijn werelduurrecord. Daarnaast is het zijn afscheid van Lotto-Soudal (Victor Campenaerts rijdt in 2020 bij Team NTT, red.) en is de aanval op mijn record een soort van eerbetoon. Het record was eerst van Ferdinand Bracke (80), met een tijd van zes minuten en 15 seconden. In november 1981, ondertussen 38 jaar geleden, ben ik daaronder gedoken met twee seconden. In Antwerpen heb ik trouwens nog het record van tien kilometer op mijn naam staan, maar die piste is omgedoopt tot het Sportpaleis. Niemand heeft mijn records momenteel gebroken, maar het is nu ook geen prestatie die de wereld rondgaat. De meeste mensen herinneren zich mijn record waarschijnlijk niet meer. Vroeger was dat wel nog interessant, omdat Ferdinand Bracke een naam was in de wielerwereld als ex-werelduurrecordhouder en ex-winnaar van de Ronde van Spanje”, begint Dirk.

“Na Putte-Kapellen ben ik twee à drie weken op vakantie geweest naar Spanje. Eenmaal thuis vernam ik dat de directeur van de zesdaagse toen André D’Hondt mijn naam op de deelnemerslijst had gezet zonder mijn toestemming. Ik had niets getekend. Ik zei hem dat ik niet wilde deelnemen. Maar ik heb dat zelf opgelost door die vijf kilometer wél te rijden. De tribune zat vol. Ik vroeg daarvoor een deftige prijs. Het was te nemen of te laten. Reclame maken met mijn naam terwijl ik niet wilde deelnemen, doe je niet. Ik heb dan die vijf kilometer gereden en onverwacht dat record verbroken.”

Kotsen in verzorgingsruimte

“Kort ervoor had ik langs de vaart veel intervaltraining achter de brommer afgewerkt. De conditie stond net op peil om die vijf kilometer af te snellen. Ik had me zodanig geforceerd dat ik achteraf moest kotsen in de verzorgingsruimte bij Dirk Nachtergaele. Van vieren was er geen sprake. Mijn vader en mijn vrouw hebben me dan naar huis gebracht. Ik had bereikt wat ik wilde bereiken en daarmee was de kous af. Ik wil benadrukken dat het vijf kilometer alleen rijden was en niet in achtervolging op iemand. Een overwinning op mezelf.”

Tijdens die vijf kilometer moet je je volledig op jezelf focussen

“Tijdens die vijf kilometer moet je je volledig op jezelf focussen. Als ik twee tienden per ronde trager had gereden dan Ferdinand Bracke, was er van een record geen sprake. De essentie is: ik doe beter dan iemand anders. Tijdrijders hebben een egocentrische instelling. Als het lukt, lukt het. Als het niet lukt, heb je het ook alleen gedaan. En dat geeft voldoening, want je hebt geen excuses. Ik verwacht dat Victor Campenaerts een tijd van vijf minuten en 45 seconden zal rijden. Ik had wel liever dat het nu vrijdagavond was, zo kon ik zondag nog naar de voetbal gaan”, lacht Dirk.

“Het materiaal is er heel wat op vooruitgaan. Bovendien moest ik 38 jaar geleden met een gewone fiets vertrekken. Nu kan je met het wielrennen veel meer verdienen. Als je nu éénmaal de Ronde van Vlaanderen zou winnen, ben je binnen. In mijn tijd was dat onmogelijk. Ik vind het goed dat het zo geëvolueerd is. Die jongens moeten er veel voor opbrengen. In vergelijking met andere sporten is dat trouwens toch nog altijd weinig.”

“Ik ben 14 jaar beroepsrenner geweest, van mei 1970 tot 11 november 1984. Ik kon mijn carrière in schoonheid afsluiten met een Belgische titel in het omnium. Na zeven keer tweede achter Patrick Sercu deed dat wel deugd. Het WK achtervolging in Varese in 1971 was mijn hoogtepunt. Op de weg heb ik in totaal 84 koersen gewonnen, al had toch liever de kaap van de 100 gerond. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik gekozen heb voor het wielrennen. Je moet in het leven doen wat je graag doet”, blikt de Waregemnaar tevreden terug.

Maar Dirks gezondheid ging niet altijd over rozen. “Vorig jaar in april lag ik in het UZ van Gent. Ziek en verlamd met als gevolg een zestal weken coma. Een zeer kritieke toestand, want ik weet er niets meer van. Alles heb ik opnieuw moeten leren: praten, wandelen, slikken,… In totaal heeft het een zevental maanden geduurd voor ik weer thuis was. Het gevolg is dat ik nu met een karretje moet rondwandelen. Gelukkig dat ik nog gekoerst heb, anders had ik het waarschijnlijk niet overleefd. Wielrenners zijn sterke mensen en kunnen tegen een stootje“, dixit de ereburger van Deerlijk. (JV)