Wie kent ze niet, de grote en met neonlichten gedrapeerde plekken waar flipperkasten, airhockeytafels en videogamekasten staan te hunkeren naar jouw wisselgeld? Antwerpen krijgt straks de grootste spelletjeshal van Europa, maar voorlopig huisvest onze provincie nog de topper. Reflex in Oostende beslaat net iets meer dan duizend vierkante meter speelplezier en kreeg sinds 1985 al miljoenen bezoekers over de vloer. “Volgende maand lanceren we onze eerste virtual reality-game”, zegt zaakvoerder Laurens Luyens.
House of the Dead – Scarlet Dawn, Time Crisis, Aliens Armageddon, Sega Rally Championship, OutRun… Het zijn maar enkele van de vele tot de verbeelding sprekende titels van de veertig arcadespelletjes die Reflex in Oostende aanbiedt.
Het lunapark, dat vanuit de voet van het Europacentrum over de Langestraat in Oostende uitkijkt, is al sinds 1985 een gevestigde waarde en werd gesticht door Georges De Langhe, de grootvader van huidig zaakvoerder Laurens Luyens (36). Hij vormt de derde generatie en waakt als een goeie huisvader over het familie-erfgoed. Naast de Reflex in Oostende runt hij ook nog het lunapark Funland op de Zeedijk in De Panne.
Schot in de roos
“Mijn opa bracht aanvankelijk caféspelen aan de man en bouwde zelfs zijn eigen biljarttafels”, vertelt Laurens. “Toen hij midden jaren tachtig de Reflex startte, was dat meteen een schot in de roos.” De man baatte op een gegeven moment zelfs vijf lunaparken aan onze kust uit en 37 jaar later staat het Oostendse paradijsje vol speelplezier nog steeds te boek als een van de oudste arcadehallen van het land.
Met onze spelletjes verbinden wij generaties. Het publiek varieert van 7 tot 77 jaar
Wie de deuren van Reflex openzwaait, krijgt meteen een eightiesgevoel over zich heen. “Bewust”, stelt Laurens. “We willen die sfeer van de beginjaren ook behouden. Zo is het plafond nog altijd hetzelfde als in 1985 en domineren warme kleuren, met rood als trekker, ons interieur. Wie bij ons aanklopt, moet meteen doorhebben dat hij hier pure fun zal beleven en alle zorgen even kan vergeten.”
120 toestellen
Het arsenaal van Reflex oogt impressionant. Acht flipperkasten, vier jetonbakken met telkens evenveel speelvelden, een goeie veertig videogames, ongeveer evenveel grijpkranen en een dertigtal zogenaamde redemption games, waarbij prijzen te winnen vallen… “In totaal staan er om en bij de 120 verschillende speeltoestellen”, zegt Laurens. “Op een totale oppervlakte van iets meer dan duizend vierkante meter.”
Daarmee is Reflex de grootste van het land. “Daar zijn we best trots op. Ons lunapark is al bijna veertig jaar een thuishaven voor wie van een leuk spelletje houdt. Ikzelf ben opgegroeid tussen de toestellen en herinner me de gouden jaren tachtig en negentig nog levendig. Toen waren arcadehallen iets compleet nieuw, een concept dat uit het verre Amerika was komen overwaaien. De zaak zat toen vrijwel altijd stampvol, maar ook nu mogen we allesbehalve klagen. Dat merkten we ook toen we, na een maand verplichte coronasluiting, opnieuw mochten openen. De mensen hadden ons echt gemist. Wij hebben ook een pak vaste klanten die hier vrijwel dagelijks snel binnenwippen om een spelletje te spelen. En in tijden zonder pandemie kan het hier tijdens sommige weekends en in de zomermaanden echt koppen lopen zijn. Exacte bezoekerscijfers hebben we niet omdat we – als de weersomstandigheden het toelaten – onze volledige glazen gevels open zetten, maar een goeie maand juli of augustus staat toch garant voor enkele tienduizenden bezoekers.”
Onze Man test de Reflex: een trip down memory lane
Laat ons los in een lunapark en het innerlijke kind komt meteen in mij naar boven. In de Reflex word ik meteen door keuzestress overmand. Overal waar ik kijk, lachen glimmende toestellen, de ene nóg schreeuweriger dan de andere, me toe. Toch val ik voor die ene grote, oude liefde: Out-Run. Het videospelletje uit 1986 kreeg blijkbaar een serieuze update, maar de look and feel is nog altijd die van toen ik me als dertienjarige aan een rondje met de Lamborghini Countach doorheen Californië waagde. Eenmaal ik me in de racestoel neervlei, transformeer ik opnieuw in die fantastische piloot uit mijn jongere jaren. De muziek, het stuur in je handen, de wereld rondom je die in een vingerknip even hélemaal verdwijnt… De magie van een plek als de Reflex is me meteen weer duidelijk.
Een tiental spelletjes later – ik was even motorracer, schoot elvendertig zombies tegen het tapis plein en versloeg mijn fotograaf in een spelletje airhockey alsof ik nooit iets anders heb gedaan – staat het als een paal boven water: ik kom terug om die VR-bril op mijn neus te zetten. Daar heb ik wel enkele zuurverdiende eurootjes voor over.
De succesformule is volgens Laurens eenvoudig te verklaren. “Wij hebben gevoelsproducten in huis. Even een (video)spelletje spelen, doet je in een andere wereld belanden. We hebben ook de nodige ervaring om te weten wat klanten willen en we houden de prijs bewust laag: één euro per videogame, een halve euro voor een redemption game. Zo is de Reflex voor iedereen betaalbaar. Hier ben je geen been kwijt. Dat cliché wil ik ook de wereld uit helpen. Lunaparken hebben de slechte bijnaam het geld uit de mensen hun zakken te kloppen, maar daar klopt niets van.”
Het publiek dat Laurens over de vloer ziet komen, gaat ook erg breed. Van 7 tot 77”, lacht de man. “Iets oudere mensen wanen zich opnieuw in hun jeugd, bij kinderen speelt het wow-effect mee. Aan onze spelletjes verbinden wij generaties.”
Virtual reality
Waar Laurens leeft van de eurootjes die klanten in zijn machines stoppen – al zijn die nu wel vervangen door laadkaarten waarmee je tegen de spelautomaten kan swipen – kosten de investeringen in zijn Reflex handenvol geld. “Voor een gemiddeld toestel moet je al snel 10.000 euro op tafel leggen, maar dat doen we met plezier. Ik wil elk jaar opnieuw verrassen en innoveren. Zo zorgen we volgende maand voor een absolute nieuwigheid met onze allereerste virtual reality-game: King Kong Skull Island. Goed voor een kleine 48.000 euro, maar zo blijven we up-to-date. Ik ben er zeker van dat die straks geen seconde stil zal staan.”
“Eén kas doe ik nooit van de hand: Sega Rally Championship, een spel uit 1994 en mijn absolute favoriet. Ik heb zelfs een extra exemplaar gekocht voor de onderdelen, want die zijn nergens nog te verkrijgen. Zo hoop ik het spel nog lang in leven te houden.”
De toekomst ziet Laurens met veel moed tegemoet. “Ik stoom deze plek klaar voor de vierde generatie. Ik heb twee jonge kinderen, het zou fantastisch zijn mochten zij me ooit kunnen opvolgen. Lunaparken zullen volgens mij nooit uit het straatbeeld verdwijnen, zeker hier aan zee. Zolang je jezelf blijft heruitvinden, komt het goed. Niet enkel in de speelhal, ook bij wat niet met het blote oog te zien is. Zo liggen er op ons dak 224 zonnepanelen om een deel van ons energieverbruik zelf op te wekken. Ook dát is aan de komende jaren werken.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
