Na een carrière van vijftien jaar als gedreven sportfunctionaris en coördinator van de dienst Vrije Tijd koos Evie Beyers voor een nieuwe job bij Voetbal Vlaanderen. Als Futbalista-clubondersteuner helpt ze clubs om meisjes hun rechtmatige plek op het voetbalveld te geven.
Lees hier de verhalen van alle Kraks van 2022.
Haar passie voor sport heeft Evie Beyers niet van vreemden. Papa Jaak heeft gebasket en gevoetbald en ook mama Ingrid speelde basketbal. “Ik groeide bovendien op naast een voetbalveld en kroop over de muur om mee te voetballen met de jongens”, vertelt Evie. “Pas op mijn vijftiende schreef ik me voor het eerst in bij een club, want in die tijd waren er amper jeugdploegen met meisjes. Ik stelde me daar ook geen vragen bij. Gelukkig zijn de tijden nu veranderd.”
Tijdens haar studententijd kon Evie wel voetballen voor de universitaire ploeg. Daarna kwam ze via Jabbeke bij Club Brugge terecht. “Dat waren de laatste en mooiste vijf jaar van mijn actieve voetbalcarrière. Daarna werd ik drie jaar coach. Eerst van de U16 van Club YLA (zoals de damesploeg van Club Brugge nu heet, red.) en nadien van de beloften, om vervolgens coördinator van de jeugdploegen te worden. In het begin moest echt wel een tandje bijgestoken worden om het tempo dat Club Brugge van ons verlangde aan te kunnen. In combinatie met een voltijdse job was het soms echt wel druk. Maar je krijgt kansen en de lat ligt hoog, dus dat is uitdagend. En als je ziet dat meisjesvoetbal verandert, is dat natuurlijk super. Nu zitten de meisjes op internaat, worden ze met een busje afgehaald, leggen ze medische en fysieke testen af… Dat bestond allemaal niet in onze tijd. Dus dat motiveert me wel om er nog meer mijn schouders onder te zetten.”
Voetbal Vlaanderen
In Langemark-Poelkapelle kennen de meesten Evie als sportfunctionaris. “Ik heb hier veel kansen gekregen. Ik kon doorgroeien naar coördinator van de dienst Vrije Tijd, wat een heel nieuwe uitdaging was. Ik heb dat vijf jaar gedaan, maar ondertussen merkte ik dat er meer kansen lagen op het gebied van voetbal en het werd moeilijk om te combineren. Dus heb ik beslist om de stap te zetten naar Voetbal Vlaanderen.”
Jeugdtrainer
Ook bij VK Langemark-Poelkapelle probeert Evie nog haar steentje toe bij te dragen. Vorig jaar was ze er nog trainer bij de allerkleinsten. “De jeugdcoördinator had mij gevraagd of ik kon helpen, want sinds corona is het moeilijker geworden om trainers te vinden, vooral voor de jongere leeftijden. En dat is nu net de leeftijd die ik heel interessant vind om te begeleiden. Helaas kan ik door mijn werk die trainingen niet meer geven. Ik heb vorig jaar een viertal keer moeten afhaken en dat doe ik dus niet graag. Ik help wel nog ondersteunend.”
Voor de toekomst hoopt Evie dat de barrières voor meisjes om te voetballen volledig weggewerkt zijn. “Ik hoop dat je binnenkort evenveel meisjes als jongetjes ziet lopen op de voetbalvelden, want de ontwikkeling van een meisje en een jongen is eigenlijk hetzelfde. Dat is mijn droom en ik denk dat dit er zit aan te komen, al zal het misschien nog niet voor de eerste vijf jaar zijn.”
Bots je soms nog op vooroordelen over voetbal voor meisjes?
“Ja, maar ik zie liever de kansen die we krijgen en de mogelijkheden dan te blijven hangen in in de gedachte dat het niet eerlijk is. Er verandert heel veel en ik ga liever daarmee verder dan dat ik moet focussen op alles wat nog niet oké is.”
Welke dromen en ambities heb je nog?
“Meer meisjes aan het voetballen krijgen is de grootste ambitie. Binnen Club Brugge hebben Leo Van der Elst en ik ooit tegen elkaar gezegd dat we ooit op een vliegtuig zouden zitten voor een Champions Leaguematch van onze dames. Dat zal nog niet voor de eerste jaren zijn, maar je mag ook op langere termijn ambities hebben.”
Hoe heb je de Krak-verkiezing beleefd?
“Eerst was ik verwonderd dat ik genomineerd was, maar het doet echt wel deugd aan het hart. Ik schrok ervan hoeveel mensen er een berichtje stuurden om te zeggen dat ze voor mij gestemd hadden. Ik kom van Oostende en soms heb ik het idee dat ik hier nog niet volledig ingeburgerd ben, maar ondertussen is duidelijk dat de mensen van Langemark mij ook weten te appreciëren. Dat doet deugd.”
Privé: Evie werd geboren op 29 oktober 1978 in Oostende. Ze is de dochter van Jaak Beyers en Ingrid Desaeyer en de zus van Ellen. Sinds 2007 woont ze in de Boezingestraat in Langemark.
Loopbaan: Evie is van opleiding licentiate lichamelijke opvoeding en stond ook drie jaar in het onderwijs. In 2007 ging ze aan de slag als sportfunctionaris in de gemeente Langemark-Poelkapelle. Op 1 september 2022 maakte ze de overstap naar Voetbal Vlaanderen, waar ze clubs helpt met hun werking rond meisjes die willen voetballen.
Vrije tijd: Wandelen met de hond, eens lekker gaan eten en verder zelf sporten: lopen, tennis, zwemmen…
Proficiat aan alle Kraks 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier