Van bewaker aan het Koninklijk Paleis tot wijkagent in Woumen: Johan Allaert gaat met pensioen

Wijkagent Johan Allaert is sinds begin dit jaar met pensioen: “Ik had het soms lastig met de razendsnelle digitale veranderingen binnen het politielandschap.” (foto SD)
Wijkagent Johan Allaert is sinds begin dit jaar met pensioen: “Ik had het soms lastig met de razendsnelle digitale veranderingen binnen het politielandschap.” (foto SD)
Redactie KW

Johan Allaert, sinds 10 jaar wijkagent in Woumen, is begin dit jaar met pensioen gegaan. De Lichterveldenaar heeft er een opvallende carrière opzitten. Zo zocht hij onder andere mee naar de Bende van Nijvel, beleefde hij het Heizeldrama vanop de eerste rij én was hij ook vijf jaar lang bewaker van het Koninklijk Paleis.

Johan Allaert zag 58 jaar geleden het levenslicht in Roeselare. Hij was daarmee de derde telg in het gezin en zijn ouders waren blij dat er na twee dochters eindelijk een zoon geboren werd. De wijkagent is getrouwd en is de gelukkige vader van twee zonen. Johan groeide op in Lichtervelde, waar hij school liep tot en met het vijfde leerjaar. Voor het laatste jaar van het lager trok hij naar het Klein Seminarie in Roeselare. Hij bleef er tot zijn 18de en volgde er de richting economische wetenschappen.Dan trok hij naar de normaalschool in Torhout om de studies voor onderwijzer aan te vatten. Hij voelde al snel dat lesgeven niet echt zijn ding was en hield het na een jaar voor bekeken. In afwachting deed hij mee aan diverse openbare examens.

In 1982 startte hij bij de Rijkswacht in Gent zijn opleiding. Na één jaar vervoegde hij het mobiel legioen van de Rijkswacht in Brussel. In de drie jaar dat hij er werkte, bestond zijn dagtaak er vooral uit het bewaken van ambassades, tussenkomen bij rellen en helpen bij het opzoeken van bewijsmateriaal naar de bende van Nijvel. Het meest bijgebleven moment was toen hij na een dag dienst teruggeroepen werd naar Brussel om te helpen tijdens en na het Heizeldrama. “Beelden die je niet vergeet, maar de adrenaline is op dat moment zo groot dat je toch voortreffelijk werk kunt doen”, vertelt Johan.

Koninklijk Paleis

In 1985 kreeg hij de kans om een nieuw hoofdstuk in zijn carrière te schrijven. Hij werd aangesteld bij de wachters van het Koninklijk Paleis in Laken. Gedurende vijf jaar mocht hij het paleis van Koning Boudewijn en de rest van de koninklijke familie bewaken en al het bezoek in goede banen leiden.

“Eigenlijk is wijkagent zijn een beetje ‘vadertje zijn’ in het dorp waar je werkt”

In 1991 kon hij een vacante plaats innemen in de Rijkswachtbrigade van Diksmuide. Na de eenmaking van de politie bleef hij nog negen jaar dezelfde job uitoefenen in het nieuwe systeem, tot hij eind 2009 als wijkagent aan de slag kon in Woumen, toen Marc Vanheule met pensioen ging. “Ik koos daar in de eerste plaats voor omwille van het regelmatiger leven. Een rustiger job waar je vooral bij heel mensen komt, waar je met een luisterend oor en een goede raad heel veel kleine en zelfs grote problemen kunt helpen oplossen bij burentwisten, echtelijke problemen… Eigenlijk is wijkagent zijn een beetje ‘vadertje zijn’ in het dorp van je werk en niet in het dorp waar je woont. Eén groot probleem van onze job is jammer genoeg dat de mensen soms te veel verwachten van de wijkagent. Een dispuut over eigendommen, sommige burenruzies… kan de agent ondanks alle inzet niet oplossen door juridische belemmeringen.”

Johan zag de laatste jaren steeds vaker sluikstorten. “Vandalisme stak sinds kort ook de kop op, maar gelukkig nog niet zoals we dat in de grote centra vaststellen. Wat me het meeste raakte? Plotse sterfgevallen bij bewoners van de Blankaartgemeente lieten ook mij niet onberoerd en dit deed me af en toe ook even stilstaan bij het frêle van het leven.”

De bouw van het nieuwe wzc De Zilvervogel en oc Walnes en momenteel de vrije basisschool waren dingen waar hij van genoot omdat hij daar de nieuwe toekomst van het dorp in zag. “Er gaan ook veel nieuwe woningen komen in het dorp en mijn opvolger zal daar zeker en vast heel veel tijd dienen in te steken”, weet Johan.

Mee zijn met de tijd

“Mijn pensioen naderde en ik had het soms lastig met de razendsnelle digitale veranderingen binnen het politielandschap. Een echte politieman dient dicht bij de mens te staan en dat zien we de laatste jaren jammer genoeg verloren gaan. “Ik stuurde wel aan om bij de politie elektrische fietsen en auto’s aan te schaffen om zo mee te zijn met de tijd maar nu ga ik genieten van wat rust. Een rustig leven thuis: karweitjes opknappen die reeds lang dienden af te zijn, de tuin er netjes bij leggen, eten klaarmaken voor de vrouw die nog enkele jaren halftijds dient te werken, genieten van een mooie wandeling, fietsknooppunten gebruiken voor heerlijke tochten en misschien nog wel eens in Woumen binnenwippen bij bekenden om bij een koffie over het reilen en zeilen van het dorp te praten … maar het mag gerust ook bij een lekker biertje zijn”, lacht Johan. (SD)