In twintig jaar tijd is het aantal West-Vlamingen van buitenlandse origine verdrievoudigd. Dat zien we ook op onze voetbalvelden: onze provincie telt 1.001 spelers met een andere nationaliteit dan Belg. Met negen buitenlandse voetballers uit zes verschillende landen én een Afrikaanse trainer is de U17 van KSK Steenbrugge uit Brugge ongetwijfeld een van de meest ‘internationale’ jeugdploegen in onze provincie. Wij gingen langs op een van de laatste trainingen van het seizoen…
Volgens de meest recente cijfers telt West-Vlaanderen 1.209.011 inwoners. Om en bij de 100.000 West-Vlamingen heeft een buitenlandse achtergrond en nog eens 75.000 inwoners hebben een andere nationaliteit dan de Belgische. Samen maken deze twee groepen 14 procent uit van onze bevolking.
Een laag cijfer in vergelijking met de andere Vlaamse provincies, maar West-Vlaanderen maakt een inhaalbeweging. In 2002 lag het aandeel van inwoners met buitenlandse roots op 5 procent, drie keer lager dan nu. Een kwart van de inwijkelingen komt uit onze buurlanden, nog eens een kwart komt uit de rest van de Europese Unie.
Vooral Spanjaarden
In West-Vlaanderen voetballen dit seizoen 1.001 jeugdspelers die niet de Belgische nationaliteit hebben: 975 jongens en 26 meisjes, goed voor 3,44 procent van alle voetballers jonger dan 18 jaar. Met 105 spelers levert Spanje de grootste groep, gevolgd door Roemenië (93) en Nederland (74). Polen (62) en Afghanistan (60) vervolledigen de top vijf. “We spreken altijd over nationaliteit en niet over afkomst”, zegt Nand De Klerck van Voetbal Vlaanderen.
“Nationaliteit kunnen we meten, afkomst is moeilijker te bepalen. Jongens en meisjes met bijvoorbeeld Nederlandse of Poolse roots maar met de Belgische nationaliteit, staan uiteraard als Belg geregistreerd.”
Zes landen
Met negen buitenlandse voetballers uit zes verschillende landen en een Afrikaanse medetrainer is de U17 van voetbalclub KSK Steenbrugge een van de meeste diverse jeugdploegen in West-Vlaanderen. Jeugdcoördinator Patrick De Jonckheere haalde zelfs vier talentvolle spelers uit de asielcentra van Sijsele en Wingene.
“We hebben onze zeer diverse ploeg met spelers van vijftien en zestien jaar oud amper zeven maanden geleden gevormd”, zegt Patrick. “Dat kaderde in het project Iedereen op het veld van de Voetbalbond. Die actie is inmiddels uitgebreid tot Come Together met als doel elke vorm van discriminatie uit de voetbalwereld te halen.”
Vluchtelingen
“Mijn zoon Wouter werkt voor het Rode Kruis in het vluchtelingencentrum van Sijsele. Met zijn hulp heb ik een jonge Palestijn uit Sijsele (Damme) en drie Afghanen uit Wingene kunnen inlijven in ons team. Ze stonden te springen om te mogen voetballen.
Ook al moeten de tieners uit het vluchtelingenkamp in Wingene de belbus nemen om drie keer per week op de trainingen en matchen in Assebroek (Brugge) te geraken. Voor die jonge asielzoekers, drie van hen zijn niet-begeleide minderjarige vluchtelingen, is het een unieke kans om zich te integreren in onze samenleving. Dat werkt perfect, ze spreken al een aardig woordje Nederlands”, aldus Patrick De Jonckheere.
De voertaal is Nederlands. “Anders wordt de integratie te moeilijk”, zegt trainer Peter Allaert. “We kiezen er bewust voor om geen Engels te praten. En wees gerust, ze begrijpen allemaal ten volle mijn tactische aanwijzingen. Er zit veel talent bij, maar ze moeten nog leren samenspelen. Er zijn er bij die na twee dribbels nog een derde verdediger willen verschalken, in plaats van een vrijstaande medespeler te bedienen.”
Uur op de bus
De Afrikaanse medetrainer Bonny Okeba, de Palestijnse vluchteling Farouk, de drie Afghaanse asielzoekers Adil, Alireza en Fada, de Nepalees Bishes Kandel, de erkende vluchtelingen Abdul Rhman uit Syrië en Khalil uit Afghanistan, de Fransman Mimoun Ouerghui en Abbas uit Pakistan: zo divers is de U17 van KSK Steenbrugge.
Volgens trainer Peter zijn de buitenlandse spelers goed geïntegreerd in de ploeg: “Er is geen frictie, de andere spelers pakken hen aan zoals een van hen. Ik druk er in de kleedkamer hard op: iedereen is gelijkwaardig, niemand wordt anders behandeld. Ik probeer een groepsgevoel te creëren en trek een duidelijke lijn. Ze respecteren dat ook.”
Jeugdcoördinator Patrick onderbreekt de trainer: “Adil komt niet, hij heeft net een bericht verstuurd dat zijn fiets stuk is… Weet je wat ik zo bewonder aan die jonge gasten? Hun enthousiasme om te komen trainen, ook al moeten ze hiervoor een uur op de bus zitten. Toen ik dat zei aan Fada, antwoordde hij laconiek: dat deert mij niet, de tocht vanuit Afghanistan naar België duurde veel langer!”
Racisme
Werden de U17 al geconfronteerd met racisme? Patrick: “Nee, de spelers hebben er nog niet over geklaagd. Maar er zijn natuurlijk af en toe supporters van tegenstrevers die langs de lijn zot doen.” Verdediger Kiandro De Scheemaecker beaamt: “Ik stond onlangs geblesseerd langs de kant te kijken naar de match. Toen hoorde ik supporters roepen: ga terug naar je land. Het racisme is nog niet volledig verdwenen.”
De Afghaanse spits Fada Mohammadi antwoordt: “Op het terrein let ik daar niet op. Ik concentreer mij op de wedstrijd. Ik heb nog een lange weg te gaan voor ik zo goed ben als Ronaldo of Messi.” (lacht) Aanvallende middenvelder Kandel Bishes uit Nepal voegt toe: “Mijn idool is dan weer Zlatan Ibrahimovic.”
“Geef mij maar Jorne Spileers. Zoals die nu speelt bij Club!”, zegt Kiandro De Scheemaecker. “Ons team vormt een hechte groep. Wij zijn allemaal veel beleefder en respectvoller geworden dankzij de inbreng van onze buitenlandse medespelers. We letten echt op ons taalgebruik en proberen niet meer te vloeken op het veld.”
Integratie
Kortrijkzaan Mohammed Rabhi, regiomanager voor Oost- en West-Vlaanderen van het Vlaams Agentschap voor Integratie en Inburgering, benadrukt het belang van sport bij de integratie van nieuwkomers. “Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden, toen ik als Marokkaan in 2001 in België belandde om ingenieursstudies aan te vatten”, zegt hij.
“Ik sloot mij aan bij het zeer diverse Waregemse voetbalploegje Al Azhar (FC Aklin). In het team zaten veel Marokkanen, maar het contact met andere ploegen vergrootte ons netwerk en liet ons echt deelnemen aan de samenleving. Ons team was actief in het bedrijfsvoetbal.”
“Door te voetballen in meerdere gemeenten leerden we een deel van Vlaanderen kennen en kwamen we in contact met lokale gewoonten én dialecten. Dat was een goede en erg praktische aanvulling bij de verplichte, schoolse taallessen en de participatiecursus van het inburgeringstraject. Je versterkt je taalkennis en het verrijkt je ook als mens.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
