Roland en Suzy uit Middelkerke trekken van Porto naar Compostella en via Muxia naar het einde van de wereld: “We koesteren dezelfde droom”

Uit dankbaarheid voor het leven stappen Suzy Tratsaert (72) en Roland Declerck (75) samen van Porto naar Santiago de Compostella en daarna wandelen ze via Muxia naar Finisterra, ‘het einde van de wereld’. Een tocht tussen de 350 en 400 km. Ze vertrekken op 2 juni.

Al eeuwenlang trekken pelgrims naar Compostella, naar het graf van Jakobus de Meerdere, een van de twaalf apostelen. De middeleeuwers trokken op pad om boete te doen, om voor hun zonden vergeven te worden of om een gunst van God af te smeken. Roland en Suzy doen het uit dankbaarheid voor het leven.

“De Franse route heb ik een paar keer gedaan”, opent Suzy. “En ik heb al de Portugese route gedaan”, vult Roland aan. Beiden zijn buren in residentie De Stille Meers, waar ze elk in een assistentieflat wonen. In de nabijheid bevindt zich het lokaal dienstencentrum met restaurant en cafetaria. “We zijn buren en zijn goede vrienden geworden”, begint Suzy haar verhaal. “Na mijn loopbaan als orthopedagoge in het onderwijs deed ik 10 jaar vrijwilligerswerk in Nepal. Door de coronacrisis ben ik niet meer kunnen terugkeren naar Nepal. Ik hoorde van Roland dat zijn plan om de Camino Portugués te wandelen omwille van dezelfde reden in het water was gevallen. Ik vertelde hem dat dit ook ooit mijn droom was geweest. Gezien we allebei dezelfde droom koesterden, besloten om samen op stap te gaan”, klinkt het.

Trainen in Tenerife

Het idee hebben ze eerst een beetje laten sudderen. “Wie ben jij, wie ben ik, gaat dat wel lukken? We hebben elkaar dus eerst beter leren kennen”, legt Suzy uit. “We zijn naar Tenerife gaan trainen. Suzy was daar, ze had in de wintermaanden iets gehuurd en ik ben haar achterna gegaan”, vertelt Roland. “We hebben daar meer dan 300 km getraind en de hele kustlijn afgewandeld. We deden dit in januari en februari. Nu vertrekken we op 2 juni voor het echte werk. We wandelen van Porto naar Santiago de Compostella en steken dan door naar Muxia. Dat is een tocht van 350 à 400 km”, aldus Roland.

“Waar we ’s avonds zullen slapen, weten we nog niet”

De pelgrims wandelen zoals eeuwen geleden langs oude Romeinse wegen en over middeleeuwse bruggetjes. Ze hebben hun rugzak mee en logeren niet in luxehotels maar in kloosters of in herbergen, ook wel refugio’s of albergues genoemd. “Hiervoor heb je een pelgrimspas nodig. Je slaapt er meestal in slaapzalen”, legt Suzy uit. “De prijs van pelgrimsherbergen varieert van 3 tot 15 euro per bed per nacht.”

Het duo heeft geen tent mee. “Dat weegt te zwaar. Mijn rugzak mag maar 8 kilo wegen”, zegt Suzy. “In Portugal zijn de mensen veel vriendelijker dan in Spanje en bieden ze soms ook onderdak aan”, weet Roland te vertellen.

Avontuur opzoeken

“Als je de ‘camino’ voor het eerst doet, start je niet als pelgrim, maar als wandelaar. Gaandeweg word je een pelgrim. Je komt los van de alledaagse beslommeringen, komt jezelf tegen en hervindt jezelf vaak ook. Niet voor niets zeggen pelgrims vaak dat ze als een ander mens terugkomen met ervaringen die de toekomst nieuwe richting geven”, gaat Roland verder.

“We kijken positief naar het leven en genieten. We gaan ieder dag wandelen, iedere ochtend naar de opgaande en iedere avond naar de ondergaande zon kijken. Elke dag proberen we onze kilometers te doen. Daarnaast zijn we ook nog vrijwilligers. Suzy geeft hier ‘bewegen voor senioren’ en werkt ook een halve dag per week in het dagcentrum de Sluze. Ik werk ook in het dagverblijf, de woensdag- en de vrijdagnamiddag. We gaan eerst een paar dagen Porto bezoeken en dan vanaf 5 juni beginnen we te stappen, zo’n 15 km dag na dag en we zien wel waar we uitkomen. We weten niet waar we ’s avonds landen. Het is eigenlijk het avontuur dat we opzoeken. We zijn ooit eens vertrokken van Saint-Jean Pied de Port. Suzy heeft dat gedaan in 2005, ik heb in 2014 de Franse ‘camino’ gedaan, in 2015 de Portugese route en ben dan ook nog eens vertrokken vanuit Burgos. We hebben ervaring en we weten waaraan we beginnen. Het is daardoor dat het ons ook aantrekt, we weten allebei wat er ons te wachten staat”, klinkt het.

“Van Porto tot aan Spanje is het 136 km. Van de Spaanse grens naar Santiago is het 120 km en dan wandelen ze nog eens een 125 km tot aan de Finisterra.”