Geen dwarrelende poppyblaadjes onder de Menenpoort op 11 november door restauratiewerken, maar de Ieperse ‘poppydames’ Natasja Feliers en Vanessa Vandaele zorgden voor een hoger alternatief en strooiden honderdduizenden blaadjes vanop het Ieperse belfort. “Een beklijvend moment.”
Natasja Feliers en Vanessa Vandaele groeiden de voorbije decennia uit tot de ‘poppydames’ van Ieper. “Al zeker dertig jaar delen wij bloemblaadjes van poppy’s uit aan de Ieperse Leet, bij de start van de Poppy Parade richting Menenpoort op 11 november”, vertelt Natasja.
“Tijdens de aankomst aan de poort zamelen we deze blaadjes opnieuw in bij de deelnemers van de parade. Even later worden ze voor de herdenkingsplechtigheid van Wapenstilstand van het dak van de Menenpoort naar beneden gestrooid. In de beginjaren mochten we nog mee naar boven om deze blaadjes door de grote gaten in het dak van de poort te gooien. Omwille van de veiligheid gebeurt dit intussen door mensen met klimuitrustingen.”
Restauratie Menenpoort
De neerdwarrelende blaadjes werden het beeld van 11 november, maar onder de Menenpoort is dit momenteel niet mogelijk door de restauratiewerken. Daarom zorgden de poppydames voor een alternatief.
“Zoals in de voorbije jaren hebben we de blaadjes weer uitgedeeld op de Leet, terug verzameld aan de poort, en dan trokken we naar de Ieperse belforttoren om ze samen met honderdduizenden andere blaadjes uit te strooien. Dit keer ontbrak onze derde poppydame. Zij bevindt zich momenteel nog in Engeland door familiale omstandigheden.”
231 treden
De dames stonden niet in één, twee, drie op het belfort. Vanaf de Menenpoort stapten ze met hun poppymanden langs de Menenstraat, Grote Markt en het In Flanders Fields Museum, waarna 231 treden moesten beklommen worden tot op de top van de belforttoren. “Het zicht hier is adembenemend”, hijgde Natasja na. Bij het uitstrooien kregen de vrouwen hulp van hun mannen en nog iemand van de Commonwealth War Graves Commission.
Het gezelschap wachtte op het geschikte moment: het spelen van de hymne O Valiant Hearts onder de Menenpoort. “Het is de traditie dat de blaadjes tijdens deze hymne naar beneden dwarrelen onder de poort. Telkens een beklijvend moment, daarom wilden we het blijven doen. Op het belfort zitten we hoger: het was de bedoeling dat het opvalt en dat het gezien werd, en we hoopten dat minstens enkele blaadjes via de wind hun weg vonden tot aan de Menenpoort. Daar wordt de traditie natuurlijk veel intiemer beleefd en de verwachting is dat het volgend jaar weer op die plek mogelijk wordt.”
Voor de ‘gewone mensen’
De tijdelijke locatie op het belfort had ook troeven. “Zo konden de vele toeschouwers, die de ceremonie aan de Menenpoort steeds moeten volgen via een groot scherm op de Grote Markt, ook eens een ‘poppyworp’ meemaken. Daar stond deze keer meer volk in vergelijking met de vorige jaren.” Het past in de geest van wijlen Graham Parker. Hij was een van de grondleggers van de Poppy Parade en overleed twee jaar terug.
“Ook de poppyworp was een idee van deze Britse luitenant”, aldus Natasja. “Parker vond het jammer dat de gewone mensen niet onder de Menenpoort konden, omdat die plaatsjes gereserveerd waren voor genodigden. Hij wilde ook de gewone mens onder de poort krijgen op het elfde uur van de elfde dag van de elfde maand. Vandaar het initiatief van de parade en het meenemen van de blaadjes van alle mensen tot op de Menenpoort. Een mooie symboliek.”
(TP)
Eerste Wereldoorlog
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
