Kortrijkzaan Pepijn Buggenhout (26) leeft al sinds zijn zevende met diabetes type 1, een auto-immuunziekte waarbij het afweersysteem het lichaam aanvalt. Een levenslang gevecht, waar er tot op heden veel misvattingen over bestaan. Op zaterdag 18 juni beklimt hij daarom dankzij Climbing For Life de mythische Col du Galibier, om alle misverstanden uit het wiel te fietsen.
Pepijn Buggenhout uit Kortrijk weet als geen ander hoe je moet leven met diabetes. Sinds zijn zevende moet hij dagelijks zorgvuldig de concentratie aan glucose in zijn bloed monitoren, zijn insulinepomp hanteren en zijn bloed prikken. Een leven van constante controle, want koppel je je pomp drie dagen los, dan is dat fataal. Toch gaat Pepijn verbazingwekkend kalm met zijn ziekte om.
“Dat komt deels omdat ik daar zo jong mee gediagnosticeerd ben geweest”, denkt hij. “Twee dagen voor mijn eerste communie kreeg ik een ontzettende dorst en moest ik om de haverklap gaan plassen. Ik voelde me ook suf en futloos. Ik ben meteen vijf dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis.”
Diagnose
Daar volgde de diagnose razendsnel: diabetes type 1. “Zowel de huisdokter als mijn ouders hebben me het voorzichtig weliswaar ingeprent dat dit voor de rest van mijn leven zou zijn. Ze benaderden het nuchter en cijfermatig. Die houding heb ik overgenomen.”
Sinds zijn zevende is er evenwel veel veranderd. Waar Pepijn eerst vijf maal per dag zijn bloed moest prikken, gebeurt dat nu automatisch. “Het levenscomfort van een diabetespatiënt is aanzienlijk verbeterd. De sensor aan mijn buik houdt zo constant de glucoseconcentratie in mijn bloed in de gaten en communiceert dat met de insulinepomp, die aan mijn heup hangt.”
“Er is nu zelfs al een patchpomp in omloop, die de pomp en de sensor in één apparaat combineert. Maar mijn Waregems consultatieteam vindt het voor mij voorlopig nog geen meerwaarde om die aan te schaffen.”
Geen taboe
Hoewel zijn ziekte voor Pepijn zeker geen taboe is, schreeuwt hij het ook niet van de daken. Als je niet geheimzinnig doet, valt het niet op, is zijn leuze. De verwarde blikken bij het bovenhalen van zijn bloedprikker of insulinepomp is hij intussen gewend. Wie vragen heeft, krijgt ze beantwoord. “Ik loop er zeker niet mee te koop”, zegt Pepijn. “Met als gevolg dat er tot voor kort meerdere mensen uit mijn omgeving niet op de hoogte waren van het feit dat ik een ziekte heb.”
Of ik stress heb nu D-day dichterbij komt? Een beetje: afstappen is wel echt geen optie
Dat leven in de luwte veranderde enigszins toen Pepijn in november 2021 in contact kwam met Climbing For Life, een organisatie die jaarlijks sportevenementen op poten zet met ambassadeurs van een langdurige ziekte. Climbing For Life en de Diabetes Liga organiseren dit jaar een rit naar de top van de mythische Col du Galibier, in Valloire (Frankrijk), van 16 tot 18 juni.
Zeven ambassadeurs werden in zes maanden tijd klaargestoomd. Toen Pepijn de vraag kreeg van zijn collega Jonathan, ook ambassadeur, zei hij meteen ja. “Ik ervaar dagelijks dat er nog veel misverstanden bestaan rond diabetes. Als ik suiker eet, krijg ik héél vaak opmerkingen, en de vraag of ik ooit dik was is ondertussen ook een grijsgedraaide plaat.”
“Veel mensen kennen het onderscheid tussen het type 1 en het type 2 diabetes niet. Het eerste wordt ook wel kinderdiabetes genoemd, omdat het chronisch is en zich tijdens de kindertijd manifesteert. Het tweede is de ouderdomsdiabetes, dat erfelijk is en vaker bij mensen met een hogere leeftijd of zwaarlijvigheid teruggevonden wordt. Zowel mensen met het type 1 als het type 2 mogen trouwens gewoon suiker eten, al moeten we daar natuurlijk niet mee overdrijven.”
Wél sportief
Wie Pepijn kent, weet dat hij een zeer actieve jongeman is. Een attitude die nochtans niet altijd even evident is of aan te raden valt voor een lijf dat teert op een levensnoodzakelijke insulinepomp en sensor. “En toch heb ik nog in de Chiro gezeten, heb ik lang gevoetbald en deed ik zelfs een aantal jaar rugby”, zegt Pepijn fijntjes.
“Net als bij een douche of het zwemmen koppelde ik dan alles een paar uurtjes los. Dat is geen enkel probleem, tenzij je de hele mikmak achteraf weer vergeet aan te sluiten natuurlijk.” (lacht)
Met Climbing For Life is Pepijn ondertussen al sinds november aan het trainen. “Dankzij het medisch team van de Diabetes Liga, ABD en Energylab worden we zeer professioneel begeleid. In november hebben ze er mijn hart getest en mijn vetpercentage gemeten. Nadien kreeg ik dan een trainingsschema en een voedingskuur. Ik heb ook aan een aantal Vlaamse voorjaarsklassiekers voor wielertoeristen meegedaan met het ambassadeursteam, wat heel amusant was.”
D-day
Na de inspanningstest in april werd de voorbereiding intensiever. “Ik probeer nu zoveel mogelijk hoogtemeters af te leggen, want op zaterdag 18 juni zal het vooral (zo’n 18 kilometer, red.) klimmen geblazen zijn.”
Pepijn is midden mei ook met een fondsenwerving gestart. “Een beetje laat, maar het loopt vrij goed. Ondertussen zitten we al aan 1.760 van de beoogde 2.500 euro! Of ik stress heb? Nu D-day dichterbij komt, wel een beetje, ja. Afstappen is wel echt geen optie.” (lacht)
Het startschot op de Col du Galibier wordt op zaterdag 18 juni om 9 uur gegeven, aan de voet van de Col du Galibier. Je kan Pepijn tot dan steunen via de website https://steun.diabetes.be/nl-NL/project/ambassadeur-pepijn-diabetes-liga-cycling-team?tab=overview.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier