Patriek Degroote is al bijna 48 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis. “Dat ik de Krak 2022 van Lendelede ben kan ik bijna niet geloven. Het heeft me allemaal heel erg ontroerd”, zegt Patriek.
Patriek Degroote volgde op zijn 18de een cursus bij het Rode Kruis. “Gewoon uit interesse en omdat ik een sociaal geëngageerd iemand ben”, zegt hij.
“Na zes jaar inzet als ‘gewone’ vrijwilliger werd ik materiaalverantwoordelijke bij het gewest Vlaskant dat 28 lokale afdelingen telde. Dat betekende de inventaris van het materiaal bijhouden en zorgen dat het nodige materiaal ter plaatse was als er iets georganiseerd werd. In1990 ben ik gestopt in het gewest en ben ik teruggekeerd naar de lokale RK-afdeling waar ik ook instond voor het ziekenvervoer en de dienst 100, dit tot in 2014.”
Patriek Degroote
Privé
Patriek Degroote (65) uit de Kuurnsestraat 15 in Lendelede is de echtgenoot van Marie-Rose Maes (63). Björn (36) is de enige zoon in het gezin en heeft met zijn echtgenote Sharon Missiaen twee kinderen: Luca en Isaura.
Loopbaan
Na de lagere school in Lendelede trok Patriek nog naar het VTI in Izegem waar hij de richting houtbewerking volgde. Hij werkte achtereenvolgens bij meubelfabrieken Aurora in Izegem, Mehara in Bellegem en Decruy in Rumbeke. Op zijn 58ste ging hij met pensioen.
Vrije tijd
Naast het Rode Kruis is Patriek ook nog vrijwilliger bij de Minder Mobielen Centrale en lid van de Lendeleedse veiligheidsraad.
Tweede beroep
Tot op vandaag is Patrick nog altijd verantwoordelijke van de lokale afdeling. “Als er een evenement is waar het RK dienst kan doen, bellen ze nog altijd eerst naar mij. En ik doe het nog altijd met plezier. Vrijwilliger zijn bij het Rode Kruis is als een tweede beroep voor mij. Intussen leid ik nu al twee decennia de afdeling, doe heel veel administratie, preventieve diensten, maak contracten op met organisatoren van evenementen zoals wielerwedstrijden, autorally’s, feesten, …”
“Ik heb bijvoorbeeld de beste herinneringen aan onze diensten op de vele tornooien van judoclub Cobra waar we altijd super goed werden en worden ontvangen en waar ze ook echt dankbaar zijn als we gewonde judoka’s verzorgen.”
“Maar mijn moeilijkste en zwaarste interventie was die bij de reddingsoperatie na het kapseizen van de Herald of Free Enterprise op vrijdag 6 maart 1987. We werden met het gewest Vlaskant opgeroepen om mee te helpen bij de berging van de slachtoffers.”
Steun
Patriek was door zijn vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis in al die jaren slechts weinig thuis. “Ja, dat is waar en dat kon ik alleen maar doen omdat mijn vrouw Marie-Rose voor de volle honderd procent stond achter wat ik deed. Ik ben haar daar ook heel dankbaar voor.”
“In die 45 jaar miste ik zo goed als geen enkel evenement. Behalve toen ik nog niet zolang geleden na drie hartstilstanden een hartoperatie onderging in Gent. Maar ik ben weer de ‘oude’ en mag van de dokters weer alles doen. In overleg met mijn vrouw stop ik met mijn vrijwilligersactiviteiten bij het Rode Kruis op 31 maart van dit jaar.”
“Omdat mijn ‘badge 100’ stopt en omdat Marie-Rose en ik iets meer samen willen genieten van het leven. We trekken de komende lente enkele dagen naar zee en later op het jaar reizen we naar Spanje. Of ik niets meer zal doen voor de afdeling? Wel nog een beetje helpen met de administratie…”
Campagne
Patriek voerde zelf wat campagne voor zijn Krak-verkiezing. “Ik mailde naar al mijn contacten, familie en kennissen met de vraag of ze voor mij wilden stemmen. En Dylan Polfliet, mijn opvolger in de lokale afdeling, mailde hetzelfde naar al zijn contacten en die van onze lokale afdeling. En dat heeft blijkbaar goed geholpen.”
“Van psychologische hulp was er toen nog geen sprake”
Ging het Rode Kruis voor op al de rest?“Toch wel een beetje! Ik herinner me nog dat er de zondag een feest was voor het zilveren huwelijksjubileum van mijn ouders. Toen de vrijwilliger die op een voetbalwedstrijd dienst zou doen het liet afweten, heb ik het feest van mijn ouders verlaten om naar die wedstrijd te gaan. Als verantwoordelijke voelde ik het als mijn plicht om dat te doen. Nadien ben ik terug naar het feest gegaan.”
Jullie staan met de lokale afdeling ook vaak op autorally’s?“Dat klopt. In de rally van Wervik maakte ik een keer een tragisch ongeval mee waarbij een piloot tegen een boom crashte. Zijn copilote overleefde het niet. Met de hulpdiensten moesten we het slachtoffer uit de auto bevrijden… Hard!”
Hoe verliep de hulp bij de ramp met de Herald?“Daags na de ramp werden we opgeroepen om te helpen in Zeebrugge met de berging van de slachtoffers. Slechts 5 van onze groep durfden dat aan. Ik herinner me dat er een man was die de ramp overleefd had maar zijn moeder, vrouw, dochter en haar zoontje jammer genoeg niet. Hij moest ze komen identificeren. Pijnlijk! Psychologische hulp voor ons was er niet.”
Proficiat aan alle Kraks 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier