Familie, vrienden en collega’s nemen afscheid van Postmeester Geert Houvenaeghel

© (Foto MVQ)
Myriam Van den Putte
Myriam Van den Putte Journaliste Het Wekelijks Nieuws

Onverwacht en veel te vroeg moesten de familie, de vrienden en de collega’s afscheid nemen van Geert Houvenaeghel, de postmeester van Groot-Koksijde, die amper 58 is geworden. Geert woonde met zijn echtgenote in De Panne, maar ook heel Koksijde kende hem als de altijd joviale, vriendelijke postmeester voor wie nooit een inspanning te veel was.

Geert Houvenaeghel werd geboren in Diksmuide en ging naar de gemeenteschool in Leke. Jarenlang fietste hij samen met zijn broer over en weer tussen de school en het huis van mémé Rommelaere. Zijn middelbare school begon hij op de afdeling ‘Moderne’ van het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Oostende, maar drie jaar later koos hij een nieuwe richting, in de verpleegstersschool ‘De Blauwe Ruiten’, vandaag het Vesaliusinstituut in Oostende. Een jaar later ruilde hij die schoolbanken in om de opleiding regentaat-aardrijkskunde te volgen in Brugge. Maar externe factoren maakten dat ook die opleiding geen succes werd. De toekomst van Geert zou wel worden bepaald door zijn ontmoeting met de postmeester van Oostende, die hij leerde kennen tijdens een van zijn vele studentenjobs. Toen Geert de kans kreeg om mee te doen aan een staatsexamen, werd het pad geplaveid voor zijn 35-jarige carrière, die een succesverhaal werd. Geert begon bij ‘De Post’ in Brussel, werkte een hele tijd bij Taxipost en in Gent, om uiteindelijk 15 jaar geleden postmeester van Groot-Koksijde te worden. Door zijn job bij Taxipost kende Geert overal de weg, en iedereen kende Geert!

Hoewel Geert zijn echtgenote Ruth van Erkel 25 jaar geleden leerde kennen, huwden ze pas in 2014. Hij kreeg er meteen drie pluskinderen bij, Kathleen, Kevin en Katia, die hem in hun hart sloten. Stiefdochter Katia herinnert zich: “Ik was 5 jaar toen ik mama vroeg wie die rare mijnheer was… Geert noemde mij ‘de kleenste’ of ’t zot spook’… Snel bleek dat we niet veel woorden nodig hadden om elkaar te begrijpen, meestal was er die alleszeggende glimlach… Als kind ging ik vaak mee naar het postkantoor en maakte hij me duidelijk dat ik niet met de poststempels mocht spelen… We herinneren ons de uitstappen naar pretparken, de reizen naar Oostenrijk, de namiddagen op de kinderboerderij… Wat kwam het afscheid snel en onverwacht! Ik zei nog: ‘als je erdoor komt, dan drinken we elke zondag samen een Chimay’…, maar het heeft niet mogen zijn!”

Naast zijn werk bij de post dat hij altijd met veel enthousiasme heeft gedaan, had Geert ook een passie voor reizen. Hij organiseerde busreizen, onder meer naar de kerstmarkten in Duitsland, maar ook naar Londen en begeleidde de groep dan als gids. Op zijn eigen manier promootte Geert het toerisme… Overal waar hij naartoe ging, nam hij infobrochures en boekjes mee. En wie Geert tegenkwam, kwam ook Joy tegen, zijn trouwe viervoeter. Het was een onafscheidelijk duo, en Joy vergezelde Geert altijd als hij zijn geliefde Chimay ging drinken…

Ook de Bpost-collega’s valt het afscheid zwaar, maar ze zullen zich Geert blijven herinneren als een hartverwarmende persoonlijkheid, een voorbeeld, met die zorgzaamheid die hem sierde. Collega Caroline leerde Geert 23 jaar geleden kennen en ze werkten samen om elk jaar de beleggingsdoelstellingen voor hun postkantoor te behalen: “Geert bleef me verbazen hoe hij dat telkens klaarspeelde, en de vier belangrijke waarden van Bpost waren hem op het lijf geschreven. Een eerste waarde is ambitieus zijn, en Geert slaagde erin om altijd uit te blinken in zijn verkoopprestaties. Ook ‘vertrouwen’ droeg hij hoog in het vaandel. Voor velen was Geert hun vertrouwenspersoon, de biechtvader, de pater familias… Geert was ook een uitzonderlijk voorbeeld voor onze derde waarde, ‘samenwerken’. Hij was voorzitter van ons lokaal feestcomité, hij organiseerde teamevenementen, uitstappen, was zowat overal aanwezig, en had ook een enorme expertise als begeleider. Daarom werd hij door een collega ‘mijn postpapa’ genoemd… Tot slot is er onze waarde ‘klantgerichtheid’. Geert deed echt alles voor zijn klanten… Ontelbare uren sleet hij na de kantooruren in zijn bureau, ook op zaterdag of tijdens zijn vakantie… Als het nodig was, liet hij alles vallen om zijn klanten te helpen, want hij zag hen graag! En omgekeerd was dat ook zo: zijn klanten zagen Geert graag!”

Geert blies zijn kaarsje zachtjes uit op 11 december en familie en vrienden namen afscheid van hem op 18 december