“Mijn hart bloedt bij het zien van de verschrikkelijke beelden van de oorlog die niet nodig was.” De uit Oekraïne afkomstige Kateryna Kroshka (34) kwam op haar twaalfde in België terecht met haar ouders en veroordeelt de oorlog in haar geboorteland. De Oostendse heeft er nog steeds familie en jeugdvrienden. “We hebben contact, maar die is miniem. De Russen proberen de Oekraïners alle contact af te nemen door de verbinding te blokken.”
Machteloos moet de wereld toekijken hoe Poetin een poging onderneemt om Oekraïne te veroveren. De beelden van de oorlog in Oekraïne zijn hartverscheurend. Oekraïne staat op zijn kop door de inval van de Russische troepen. Maar ook het leven van de Oostendse Kateryna staat sinds de inval op zijn kop. Ze was amper twaalf jaar toen haar ouders het geluk zochten in België. Ze kwamen terecht in Bredene en Kateryna groeide op zonder zorgen. “Mijn ouders kwamen naar België in een periode waarin heel veel mensen Oekraïne ontvluchtten, op zoek naar een betere toekomst voor hun kinderen”, vertelt Kateryna. “Waarom het België geworden is, weet ik niet. Maar ik ben hier al mijn hele leven gelukkig. Ik volgde hier school, leerde in amper zes maanden de taal en werk nu al een tijdje als marketingverantwoordelijke in Kursaal Oostende.”
De Oostendse herinnert zich nog heel veel van haar jeugdjaren. Ze groeide op in het dorpje Melitopol, tussen Donetsk en Krim. “Ik heb er nog steeds heel veel vrienden, met wie ik veel contact heb”, zegt ze. “Ik heb als kind alleen maar goede herinneringen aan mijn geboortedorp. Van 9 uur ’s morgens tot 21 uur ’s avonds speelden we er buiten. Toen we in België kwamen, merkte ik meteen dat dat hier niet zo was. Iedereen zat hier vooral veel thuis en speelde games.”
De Oostendse heeft in haar geboorteland nog enkele neven en haar tante wonen. “Oekraïne blijft mijn geboorteland, ook al is Oostende nu mijn thuis. Ik voel me ook meer Oostendenaar, maar ergens heb ik ook het gevoel dat ik hier niet helemaal thuis ben.”
Bang voor mensen daar
Wat haar landgenoten in Oekraïne momenteel doormaken, maakt Kateryna erg triestig. “Mijn hart bloedt en ik voel me vooral heel machteloos”, zegt ze als reactie op de oorlog. “Ik wil helpen, maar ik weet niet hoe. Op Viber, vergelijkbaar met Whatsapp, hebben we een groepje met mensen met wie ik op school heb gezeten. Sommigen wonen daar nog steeds. Het is hartverscheurend. Vrijdag stuurden ze de hele dag berichten met het nieuws dat ze al de hele dag de omgeving bombarderen. Er is heel veel verzet van het Oekraïense leger. Mensen zijn echt bang.”
Kateryna spoorde haar familie aan om naar België te komen. “Ik zou ze hier wel opvangen tot ze weer naar huis kunnen”, duidt ze. “Maar Oekraïne wil vooral dat de mannen daar blijven om indien nodig ingezet te kunnen worden tegen de Russen. Mijn neven voelen het ook als hun plicht om daar te blijven om hun land te verdedigen. Niemand staat achter de oorlog, noch de Oekraïners, noch de Russen. Alleen Poetin zelf staat achter zijn daden. Deze oorlog was niet nodig. Ik ben vooral heel bang voor de mensen daar. Die kinderen die dit allemaal meemaken zullen daar trauma’s aan overhouden voor de rest van hun leven.”
West-Vlaanderen solidair met Oekraïne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
