Sinds de start van haar beroepsloopbaan als kleuteronderwijzeres stond Kristien Berquin altijd in de klas bij peuters en kleuters. Ze wilde niets liever doen. En eigenlijk had ze verpleegster moeten worden, maar haar ouders kozen toch voor haar droom. En die droom eindigt in vbs De Krekel in Roesbrugge in volle coronatijd.
Vorige week woensdag ging de schooldeur van vbs De Krekel voor de laatste keer dicht achter Kristien Berquin (59) die nu eerst twee jaar ter beschikking blijft gesteld en daarna met pensioen gaat. Tijdens de voorbije jaren dacht ze al eens aan haar pensioentijd, maar ze wilde die vooral uitstellen, want kleuteronderwijzeres zijn, was immers haar leven.
“Ja, dat is altijd zo geweest. Ik wilde zeker nog een paar jaar blijven, want ik ben absoluut nog niet uitgeblust. Maar de voorwaarden voor pensionering zullen mogelijk veranderen, en misschien wil ik dan stoppen wanneer het niet meer mag. Met Nieuwjaar heb ik dan beslist om het toch te doen. Ik heb immers drie kleinkindjes die ik meer wil zien en waarmee ik bezig wil zijn. Ook wil ik meer tijd met mijn vader spenderen.”
Heerlijke tijd
“Ik heb altijd heel graag gewerkt met kleuters. Reeds tijdens het middelbaar onderwijs was ik al jobstudent bij de zieke kindjes in het toenmalig ziekenhuis in Poperinge. En dat wilde ik later ook doen met andere kindjes. Toen ik afstudeerde in juni 1982, mocht ik direct beginnen in de vbs in Watou en in september 1983 ben ik dan gestart in vbs De Krekel in Roesbrugge, waar ik zuster overste opvolgde bij de kleuters.”
“Het is altijd een heerlijke tijd geweest. En weet dat ik tijdens de opleiding in het Sint-Andreasinstituut in Brugge altijd ervaringsgericht onderwijs aanleerde. In al die jaren kreeg het geven van les soms wel eens andere accenten, maar de laatste jaren gaan we weer in de richting van het geven van les gericht op ervaring. Onze opleiding was toen eigenlijk al modern, en ervaringsgericht onderwijs is altijd de toekomst geweest. Elk schooljaar volgde ik twee of drie cursussen in navorming en dit naast de pedagogische dagen.”
Toch geen verpleegster
Kristien is bijzonder tevreden na haar beroepsloopbaan als kleuterleidster, maar eigenlijk was ze voorbestemd om verpleegster te worden. Dit was immers de roeping binnen de familie. “Mijn hele leven droomde ik al ervan om kleuterleidster te worden maar op de middelbare school vertelde men dat dit me nooit zou lukken met mijn ‘plat vlams’. Ik werd zelfs ingeschreven in de verpleegstersschool in Brugge, maar tijdens de terugreis weende ik zo hard, dat papa mij begreep, de auto draaide en terugkeerde naar Brugge om me in Sint-Andreas in te schrijven. Ik ben er mijn ouders eeuwig dankbaar voor gebleven dat ik mijn hart toch heb mogen volgen.”
Tijdens haar onderwijsloopbaan heeft Kristien zo’n 800 kindjes in haar klas gehad, maar corona zorgde voor een moeilijk laatste jaar. “Toch meen ik dat onze peuters en kleuters goed mee zijn met het opgelegde programma”, zegt Kristien die de kindjes wel zal missen en toch wel eens regelmatig in haar album met foto’s van alle klassen zal kijken.
(Paul Carbon)
Einde van het schooljaar
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
