Maud Brangers uit Oostende is 21 in 21: “Gebeten door de TAZ-microbe”

(foto GLO)
Gillian Lowyck

Maud Brangers vierde haar 21ste verjaardag op 21 april. Haar ouders zijn Debby Smits en Philip Brangers. Ze heeft een jonger zusje Grace (13). Ze studeert communicatiemanagement aan de Artevelde Hogeschool in Gent en gaat nu naar het derde jaar.

Hoe ziet je doordeweekse dag eruit?

“Tijdens het jaar zit ik op kot, dus dan volg ik vooral les overdag en ’s avonds spreek ik dan eens af met vrienden. Tijdens de zomer ben ik in Oostende. Overdag doe ik een bureaujob bij Daikin en ’s avonds en in de weekends ben ik aan de slag bij Mommy’s Bastards. En ook gewoon gaan sporten, naar het strand gaan…”

Wie was je knuffelcontact?

“Mijn beste vriendin Nina. We zijn elkaar altijd blijven zien en gelukkig maar, want ik had heel veel aan haar. En omgekeerd ook.”

Wat deed je om de lockdowns door te komen?

“Ik was vooral blij dat ik overdag les kon volgen en zo toch nog een vast schema had. Daarnaast ben ik meer beginnen koken en zo heb ik ontdekt dat ik dat toch graag doe. Voor de rest keek ik veel Netflix, maakte ik playlists op Spotify en pikte af en toe ook eens een online concert mee, zoals bijvoorbeeld van Gorillaz of Nick Cave. Het was niet hetzelfde als een echt concert natuurlijk, maar ik was blij dat er toch iéts was. Ik ben wel een grote muziekfan en in een gewoon jaar doe ik veel concerten. Mijn favoriete band? The Arctic Monkeys. Ik heb ze jammer genoeg nog nooit live gezien. Als zij ergens spelen, zal ik dus meteen tickets kopen.”

Kan je zonder je gsm?

“Daar heb ik geen problemen mee. Mijn gsm zelf is wel handig om bijvoorbeeld te Facetimen met vrienden in het buitenland, maar ik kan makkelijk zonder sociale media. Tijdens de examens heb ik alle sociale media eens drie weken van mijn gsm gehaald. Dat was eigenlijk wel leuk, en het was niet moeilijk.”

Waar kan je niet tegen? En kom je dan in opstand?

“Tegen racisme en seksisme. Ik heb twee jaar les gevolgd op een internationale school in Parijs en daar zijn mijn ogen echt opengegaan. Iedereen mag leven zoals ze willen, en iedereen moet op dezelfde manier behandeld worden. Als ik iets zie wat voor mij niet door de beugel kan, wijs ik die persoon ook wel terecht.”

Zit je in verenigingen?

“Ik ga al van kinds af aan naar Theater Aan Zee. Mijn ouders hebben me altijd meegenomen en ik ben ook gebeten door de microbe. Dit jaar ben ik actief bij TAZ Youth. We organiseren voorstellingen speciaal gericht op jongeren.”

Waar zie je jezelf over tien jaar?

“Ik hoop dat ik een mooie job heb, dat ik elke dag met plezier ga werken. En voor de rest hoop ik dat ik tegen dan ook al wat meer van de wereld heb gezien.”