Joël Tally, de gepensioneerde directeur van het Sint-Rembertziekenhuis (nu AZ Delta), voelt zich vereerd tot Krak van Torhout te zijn verkozen. Sinds hij in 2015 met pensioen is gegaan, is zijn agenda er nauwelijks minder druk op geworden.
Lees hier de verhalen van alle Kraks van 2022.
“Er wordt weleens gezegd dat het moeilijk is om met gepensioneerden te kunnen afspreken en ik beaam dat volmondig”, lacht aimabele Joël. “Ik moet geregeld in mijn activiteiten snoeien om alles rond te krijgen. Tijd voor verveling is er niet. Dat fameuze zwarte gat? Nog geen last van gehad.”
Joël is oorspronkelijk uit Poperinge afkomstig, heeft daarna in Tielt gewoond, maar verhuisde in 1981 met zijn gezin naar de Zwevezelestraat op de wijk De Goede Herder. “Priester Daniël Huys was hier toen kapelaan en we hadden nog niet eens alle verhuisdozen uitgepakt, of hij stond al aan onze deur”, vertelt Joël. “Hij vroeg of we wilden meewerken aan de parochiale activiteiten en zo rolden we meteen in onder andere de verloofdenwerking en het wijkcomité. Dat lag me wel, want ik maak snel contact met andere mensen. Ook in mijn periode als ziekenhuisdirecteur heb ik hard mijn best gedaan om met iedereen vlot om te gaan. Of het nu een dokter, een verpleegkundige, een administratief medewerker of iemand van het keuken- of poetspersoneel was, dat maakte voor mij niet uit. Iedereen evenwaardig. Ik heb graag mensen om me heen die recht voor de raap zijn en waarvan ik weet wat ik eraan heb. Hoewel ik eerder van het rustige type ben, kan ik me serieus opjagen over onrecht en ongelijkheid. Tijdens mijn directeurschap zijn we erin geslaagd om het ziekenhuis van onder tot boven te renoveren en te moderniseren. Alle verpleegkundige diensten werden vernieuwd. Ik kijk daar met tevredenheid op terug.”
“Toen ik met pensioen ben gegaan, op 1 mei al acht jaar geleden, heb ik erover gewaakt om niet stil te vallen. Ik ben iemand die bezig moet zijn. Ik ben trots op wat we met ons team van het wijkcomité, dat officieel vzw Sparrenhove heet, allemaal realiseren. En dat er recent ettelijke jonge mensen de rangen zijn komen vervoegen, wat een wissel op de toekomst is. Zaal Sparrenhove is het kloppende hart van de wijk en wordt gedragen door een hele schare vrijwilligers, die onder andere zich elke zondagvoormiddag over de bar ontfermen. Ik ben blij dat de zaal een echt ontmoetingscentrum is. Er wordt een kaartje gelegd en verschillende organisaties hebben er hun lokaal: drie wielertoeristenclubs en vinkenvereniging De Vrije Vinkeniers.”
Naar Klein Zwitserland
Joël is niet enkel in Torhout actief, waar hij onder meer tot het bestuur van het revalidatiecentrum CAR Noordhoek behoort, maar ook buiten de eigen stad. Zo is hij bestuurder van de Scholengroep Sint-Lodewijk in Brugge en voorzitter van het Brugse internaat Educa. Je vraagt je af wanneer hij het allemaal doet.
“En toch behoud ik nog voldoende ruimte om samen met mijn vrouw Nicole van het leven te genieten”, zegt hij. “We reizen vaak en gaan graag samen met onze elektrische fiets op pad. Wandelen staat ook op het programma, het liefst in de Ardennen en vooral in het Groothertogdom Luxemburg met een voorkeur voor het Müllerthal, ook wel Klein Zwitserland genoemd. Wat gastronomie met lekker eten en een wijntje mogen evenmin ontbreken.”
Bio
Privé
71 jaar, Zwevezelestraat, getrouwd met Nicole Vandenbussche (69), drie getrouwde kinderen Joke (44), Mieke (42) en Wouter (40), zes kleinkinderen.
Loopbaan
TEW gestudeerd, eerst vijf jaar in studiebureau gewerkt, dan tiental jaar lesgegeven aan het IVV (Ter Groene Poorte) en Syntra West, vanaf 1992 administratief directeur van het Sint-Rembertziekenhuis en van 2000 tot 2015 algemeen directeur.
Vrije tijd
Sinds 1981 lid van het wijkcomité De Goede Herder (nu als voorzitter), penningmeester van de Marnixring Pater Callewaert, secretaris van Probus Wyndaele, actief in de stedelijke cultuurraad, de Kerkfabriek en de Raad Lokale Economie, bestuurslid van de lokale harmoniekoepel vzw De Jongelingskring.
Drie vragen
Hoe belangrijk is je naaste familie voor jou?
“Bijzonder belangrijk. Mijn vrouw Nicole en ik kijken er altijd naar uit als de kinderen en kleinkinderen langskomen. Nog het liefst hebben we onze drie kinderen tegelijkertijd met hun gezinnen op bezoek. Zo blijven de onderlinge banden hecht. Elk jaar gaan we samen met hen voor een week op reis. Dat is een traditie die we voor geen geld van de wereld zouden willen missen. Dan reizen we met de hele bende meestal naar warme oorden. Iedereen kijkt ernaar uit.”
Je trekt ook geregeld samen met je vrouw op reis?
“We ontdekken graag andere culturen. Zo hebben we al Zuid-Afrika, Cuba, Vietnam, de Verenigde Staten, Thailand en Mexico aangedaan. De grootste indruk heeft Egypte op ons gemaakt. Niet te geloven waartoe de mens zoveel eeuwen geleden al in staat was. Grote, verre reizen doen we in groep, reizen binnen Europa stippel ik het liefst zelf uit. Dan kies ik voor kleine, typische hotelletjes.”
Blijft er in alle drukte nog tijd voor een vleugje cultuur?
“Heel zeker. We wonen graag voorstellingen bij in het Torhoutse cultuurcentrum de Brouckere en het Brugse Concertgebouw. Ik hou van film, concerten en theater. En ik lees ook heel graag boeken.”
Proficiat aan alle Kraks 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier