Hij is geen Kortemarkenaar, die Henk Willaert niet kent. Moest dit spreekwoord écht bestaan hebben, het was een waarheid als een koe. Meester Henk (52) geeft al drie decennia les in ’t Ellebloempje en daar voelt hij zich thuis. Helaas moet hij er de laatste twee jaar corona bijnemen als extra leerling, maar da’s dan wel geen al te brave.
“Hopelijk wordt het volgend jaar beter, maar dat zeiden we vorig jaar ook”, zucht Henk. Hij woont in de Koutermolenstraat, is getrouwd met Els Christiaens en hij is de goedlachse vader van Hannes, Janne en Jente.
“Tot anderhalve maand geleden hielden we het beestje redelijk buiten uit onze school, maar toen kregen we de volle laag: een pak zieken en de ene na de andere klas in quarantaine. Afstandsonderwijs, probeer dat maar eens met leerlingen van het eerste en tweede leerjaar … Ze moeten daarvoor wel al goed kunnen lezen, schrijven en met de pc werken.”
“Mijn collega en ik brachten naar iedere leerling de werkboeken rond en zo konden de jongsten van de lagere school hun opdrachten maken. We gebruikten filmpjes, woordelijk uitgelegde instructies en gebruikten onze handen én voeten om hen zo goed mogelijk te helpen. Ik besef maar al te goed dat ouders soms vloeken, maar wij doen ook maar wat we kunnen.”
“We hadden wel het idee om de ouders te ontlasten door de kinderen zoveel mogelijk zelfstandig te laten werken. Zo moet papa of mama niet de hele tijd erbij zitten, want met tele- of ander werk is dat niet mogelijk. Niet iedereen heeft ook zomaar een computer extra om thuisles te volgen.”
Geen zorgjuf meer
“Het doet er allemaal geen goed aan, die afkoelingen en afstandslessen”, zucht Meester Henk. “Er gaat niks boven gewone lessen. Je kan niet alles zomaar in de rapte inhalen. De rappe leerlingen, die steken een tandje bij, maar voor de zorgleerlingen is dat weer een extra hindernis. Bij ons wordt de zorgjuf al weken ingeschakeld om de vele zieke collega’s te vervangen. Geen zorg op de moeilijke momenten …”
“Ik stoor mij soms aan de negatieve reacties die we krijgen als lesgever. Ik erger me nog meer aan de manier waarop de politiek sommige zaken onduidelijk of verkeerd communiceert. Leerlingen moeten zoveel missen: gemengde activiteiten, bosklassen of het grootouderfeest. Ook onze winterhappening waar steevast 600 man op afkomt, moet weer wijken. Gelukkig konden we de Sint dit jaar digitaal tot bij de leerlingen krijgen.”
Ik besef maar al te goed dat ouders soms vloeken, maar wij doen ook maar wat we kunnen
“Ook het verenigingsleven krijgt rake klappen. Momenteel kunnen we met de Handzaamse Concertband, waarvan ik de voorzitter ben, niet meer repeteren. Ons concert eind november kon nog op de valreep coronaveilig plaatsvinden, maar we voelden ons er ook niet steeds gemakkelijk bij. Onzekerheid troef bij alle verenigingen.”
“Gelukkig heb ik nog mijn uitlaatklep: tennis en paddle. Zo’n drie keer per week kan ik daar mijn sportieve ei kwijt, op een veilige manier in de buitenlucht. En wat betreft de vooruitzichten: ik hoop om in gezonde omstandigheden Kerst en Nieuwjaar te vieren, en petit comité, met het gezin en de ouders. Daarnaast zou het fijn zijn als we onze reis naar Jordanië zouden kunnen doen in de paasvakantie, want daar kijken we nu al drie jaar naar uit.”
Zestienplussers
“Maar bovenal hoop ik uit de grond van mijn hart dat iedereen weer snel de gewone dagdagelijkse dingen zal kunnen doen met vrienden en familie. Dan kijk ik vooral richting jeugd: corona gooide behoorlijk roet in het eten van alle zestienplussers: op die leeftijd moet je kunnen uitgaan, de wereld ontdekken, van je kotleven genieten en dat alles zonder zorgen. Ik hoop zo voor al die jonge gasten dat dat snel terug mag keren”, besluit Henk.
Kerstbabbels
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
