Nog geen duizend inwoners, maar toch een dorp uit de duizend. Dat is Abele vor het jonge gezin van Joris Haghedooren (42) en Stefanie Rubrecht (30). Samen met hun dochtertjes Fien (4) en Sara (2) wonen zij in de Trappistenweg. Nooit willen ze daar nog weg, want iedereen kent er iedereen.
Niet alleen in steden vindt men soms mensen die hun buren niet kennen, zelfs in kleine gemeenten is dat soms het geval. Zelfs een goedendag of een hoofdknikje kan er niet meer vanaf. In grensgehucht Abele, waar vroeger een douanepost huisde in het centrum van het dorp voor dat verhuisde naar Callicannes, is het alvast helemaal anders. Wegens corona kon er met Sinksen geen kermis gevierd worden. Geen nood echter, er werd dan maar gekermist tijdens het tweede weekend van september. Het feit dat iedereen er goed en vriendelijk is voor elkaar en vooral dat men er elkaar nog altijd kent, lieten Joris Haghedooren en Stefanie Rubrecht beslissen om zeker in Abele te blijven wonen.
Joris groeide op in het familiebedrijf van voeders en granen, maar als zelfstandig mecanicien voor onderhoud in fabrieken, besliste hij om palend aan het ouderlijk bedrijf een eigen woning te kopen, om zeker in het grensgehucht te kunnen blijven wonen. “Ik heb nooit overwogen om hier ooit te vertrekken. Waar kan ik beter zijn? Ik groeide hier op en ken hier iedereen. Tot mijn 28ste zat ik in Chiro Abele en ik kon moeilijk afscheid nemen van die toffe bende”, vertelt hij. “Dat hield me trouwens jong. Zo kende ik ook al jaren Stefanie, die van Watou afkomstig is, maar toch bij Chiro Abele aangesloten was en er ook mooie jaren heeft beleefd. We kenden elkaar dus al heel wat jaren toen we verliefd werden en samen door het leven wilden gaan.”
Kinderopvang
Ondertussen wonen ze bijna zes jaar samen en hebben ze met Fien (4) en Sara (2) twee dochtertjes. Stefanie verhuisde heel graag naar Abele, waar ze ook zowat iedereen toen al kende. Stefanie is opvoedster in De Lovie, voor haar was dat een echte roeping. Joris en Stefanie zijn ook blij dat hun ouders en broers en zussen toch niet zo ver van hen wonen, zodat er toch wel eens kan bijgesprongen worden voor de kinderopvang.
Wie in Abele komt wonen, wordt direct meegezogen in het bloeiende verenigingsleven van het dorp. Joris en Stefanie zijn beiden lid van het oudercomité en daarnaast helpt Stefanie met speelpleinwerking Eleba. Chiro Abele telt heel wat leden uit andere dorpen. En bij het feestcomité zijn er recent ook heel wat jongere mensen bijgekomen. Ook bewonersplatform Abele weet de mensen te boeien. En straks komen er dan nog twee pleinen bij: eentje rond de kerk en eentje juist tegenover de kerk. “Hier staan amper huizen leeg en zelfs langs de Franse kant wonen er Vlamingen. Niemand wil hier weg, velen komen hier graag wonen voor de gezelligheid. Het bedrijf RFN langs de Franse kant in ons grensgehucht kocht recent een woning naast de school om kinderopvang te organiseren voor de kindjes van hun werknemers. Heel Abele profiteert daar eigenlijk van”, weet Jeroen.
“Met onze twee kindjes wonen we nu wat klein, dus we kijken uit naar iets groter. Maar uiteraard blijven we in Abele wonen”, verzekert Jeroen. “Zelf ben ik ook nog actief in de oude gebouwen van mijn vader als graanhandelaar waar ik granen stockeer voor een voederbedrijf. Ook daar zal ik wat kosten maken om alles te verbeteren en te renoveren. Ik doe het graag, dat is het bijzonderste.” (PC)
Dorp uit de duizend
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
