Ivan Lemahieu (67) is al 40 jaar hopboer in Vleteren. Zelfs na al die jaren doet hij het nog steeds met hart en nieren. Vanaf september begint de hoppepluk, maar vanaf de lente is Ivan al druk in de weer met het plukken van de hopscheuten.
Bij bezoekboerderij Lemahieu in de Kallestraat in Vleteren is een arbeidsintensieve periode aangebroken. Het witte goud van de Westhoek kan opnieuw geplukt en geproefd worden. Dat betekent alle hens aan dek voor de hoppeboeren. “Arbeidsintensief is het zeker, want hopscheuten plukken gebeurt uitsluitend manueel. Het duurt meer dan twee uur om een kilo hopscheuten te plukken, maar daar denken mensen natuurlijk niet aan als ze op restaurant van heerlijke hopscheuten proeven”, zegt hopboer Ivan Lemahieu.
“We moesten op zoek naar een extra bron van inkomsten en dat vonden we bij het plukken van hopscheuten”
Ondertussen is Ivan al 40 jaar hopboer. “We zijn de tweede generatie hopboeren. Hoe ik erin ben gerold? Door te trouwen”, lacht Ivan. “Mijn schoonvader Nestor Lobeau is in 1950 begonnen als hoppeboer. Zelf ben ik afkomstig uit Vlamertinge waar ik opgroeide in een landbouwersgezin. Familie en vrienden waren thuis in de hoppewereld, dus ik kende er wel iets van. Enkele jaren na de overname was er crisis door de overproductie op de akkers. De prijs van de hopbellen waren voor ons niet rendabel en ons inkomen was ontoereikend. We moesten op zoek naar een extra bron van inkomsten en dat vonden we bij het plukken van hopscheuten. Ons inkomen konden we veiligstellen en kregen we op die manier in evenwicht. Het was en is wel een heel intensieve job.”
(Lees verder onder de foto.)
Ingetafeld goud
Op zijn boerderij heeft Ivan drie hectare hoppevelden. “Binnenkort zullen de hopscheuten daar kunnen geplukt worden. In een schuurtje hebben we ook ingetafelde hopscheuten. De afgedankte hopblokken tafelen we in en via vloerverwarming blijft de temperatuur constant op 15 graden. In een drietalen weken kan je op die manier hopscheuten hebben die klaar zijn om te plukken De hoprassen die populair zijn, tafelen we in”, legt Ivan uit.
“Hopscheuten zijn een meerwaarde voor onze regio en we mochten trots zijn op dit streekproduct”
“Normaal kan je per vierkante meter tot 800 gram hopscheuten plukken, maar dat kan evengoed 300 gram zijn. Dat weet je nooit op voorhand. De pluk gebeurt hier volgens vraag. Het heeft geen nut om een hele dag hopscheuten te plukken als je ze niet verkocht hebt, want hopscheuten kan je geen dagen bewaren. Daarom is leveren aan supermarkten ook geen optie; die versheid kan je niet garanderen.”
Prijskaartje
“Scheuten plukken is ook intensief. Je moet er dus ook niet aan beginnen als ze geen bestemming hebben. Mijn echtgenote Rosa Lobeau en onze dochter Liesbet helpen tijdens het plukken. Aangezien we een relatief klein bedrijf zijn, kunnen we het allemaal wel haalbaar houden. Per dag plukken we zo’n drie à vier kilo. Zowel particulieren als restaurants kunnen bij ons terecht om hopscheuten te bestellen. Waar je onze hopscheuten op het bord krijgt? In Koksijde kan je er van ons smullen.”
(Lees verder onder de foto.)
Het witte goud van de Westhoek heeft een stevig prijskaartje. “Voor een kilo betaal je toch vlug 120 à 130 euro. Waarom zo’n bedragen? Het is een uniek, tijdelijk en heerlijk product. Het heeft een nootachtige smaak. Hopscheuten zijn een meerwaarde voor onze regio en we mochten trots zijn op dit streekproduct. Zelf eet ik de hopscheuten liefst rauw met wat vinaigrette.”
Sint-Sixtusabdij
Als 67-jarige denkt Ivan nog niet aan stoppen. “De coronapandemie was een moeilijke periode en heeft iedereen de keel toegeknepen. De hopscheuten moeten herontdekt worden. Het prijskaartje van het product telt ook mee. Elke euro telt. Het leven wordt en is nu eenmaal duurder. Ik hoop alvast op een goed seizoen. Als alles rendabel blijft, zal onze dochter Liesbet de zaak overnemen”, vertelt Ivan. Aan de overkant van Ivan zijn hopperanken is er de feestzaal van dochter Liesbet. Voor privéfeesten of personeelsfeesten kan je Liesbeth inschakelen als traiteur of als kok aan huis. Uiteraard gaat Liesbet in de keuken ook aan de slag met de hopscheuten van vader Ivan.
“Mij zal je nog wel even op de hoppevelden aan het werk te zien. Mij laten werken op een hoppeveld en met hoppe is geen straf. Een deel van onze hoppe gaat naar onze buren, de paters van de Sint-Sixtusabdij. Ze produceren nog steeds één van de beste bieren van de wereld. Dat heeft me veel voldoening en een stimulans om door te gaan. Zolang ik kan werken en ik het graag doe, ga ik verder.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
