Na een carrière van veertig jaar trok inspecteur Patrick Wittevrongel (62), alias ‘De Witten’, op 1 mei definitief de deur van het politiecommissariaat in de Scarphoutdreef achter zich dicht. Hij was daar altijd de senior van de interventiedienst.
Patrick Wittevrongel, bijgenaamd ‘De Witten’, maakte in zijn lange carrière onder meer de eenmaking van de politie, de ramp met de Herald of Free Enterprise, de teloorgang van het nachtleven én de strandrellen van twee zomers geleden mee in Blankenberge.
“Het parasol-incident”, glimlacht Patrick. “De beelden van die vechtpartij zijn de hele wereld rondgegaan – zelfs een vriend van mij, die in Australië woont, had ze gezien. Samen met een collega was ik toen als eerste ter plaatse.”
Patrick startte zijn carrière in ’82 bij het Anti Banditisme Team van de rijkswacht in Gent. “Ze zochten een sterke jonge kerel”, knipoogt hij. “Schaduwopdrachten, geseinde personen opsporen: best wel spannend voor een jonge snaak. Ik herinner me nog dat we een van de slachtoffers van de CCC moesten bewaken in het ziekenhuis.”
Interventiedienst
In ’88 werd Patrick gemuteerd naar de brigade Knokke-Heist, in ‘91 volgde een mutatie naar Blankenberge. Vanaf 2000 maakte hij daar deel uit van de huidige politiezone. “Ik ben dus 18 jaar rijkswachter en 22 jaar inspecteur geweest. De jaren zijn voorbijgevlogen”, klinkt het.
Patrick stond altijd op de interventiedienst. “Diefstallen, verkeersongevallen, burenruzies: zeg maar de eerstelijnspolitie. Als interventie-inspecteur sta je dicht bij de mensen en zoek je actief mee naar oplossingen. Dat verklaart ook waarom ik al die jaren op dezelfde dienst ben gebleven: ik vond het dankbaar werk”, aldus Patrick.
Als rasechte Blankenbergenaar had ‘De Witten’ ook een streepje voor. “Da’s de zoon van de buurman van de bakker, wist ik dan bijvoorbeeld. Mijn collega’s maakten daar al eens een grapje over, maar die connecties komen voor een politie-inspecteur wel goed van pas natuurlijk.”
Werkzekerheid
Waarom hij zoveel jaar geleden voor een job bij de rijkswacht koos? “Enerzijds gaf dat een stukje werkzekerheid: de economie ging toen óók door een dal. Anderzijds trok de afwisseling van de job mij aan. Bij de politie zien geen twee dagen er hetzelfde uit, en dat is zeker zo bij de interventiedienst. Wat tenslotte ook nog meegespeeld heeft, is dat ik als jonge gast niet vies was van een beetje actie. Ik ben hier vroeger nog strandredder geweest en heb ook de waterpolo mee opgericht in Blankenberge. Ik was behoorlijk actief in mijn jonge jaren.”
Patrick wil er wel nadrukkelijk op wijzen dat hij níet bij de rijkswacht ging om ‘de cowboy uit te hangen’. “Dat is allesbehalve de juiste ingesteldheid”, zegt hij. “Een job bij de politie, dat is een leven lang alternerend leren. Ik heb hier in de loop der jaren zelf ook heel wat nieuwe collega’s opgeleid.”
Een van zijn voornaamste kwaliteiten als politie-inspecteur, was volgens Patricks collega’s z’n punctualiteit. In zijn veertigjarige carrière is hij altijd even correct geweest. “Waar staat dat op papier? Het is een uitspraak die de collega’s ongetwijfeld wel met mij zullen associëren”, glimlacht Patrick.
Bruisend nachtleven is niet meer
“Van de oude stempel? Niet per se. Het was gewoon mijn visitekaartje. En mijn jongere collega’s waren vaak ook heel strikt. Als je altijd iedereen correct behandelt, dwingt dat ook het meeste respect af. Al verwachten de mensen tegenwoordig wel dat de politie álles oplost. Er wordt nu ook voor het minste direct politiebijstand gevraagd – de mensen waren vroeger veel verdraagzamer tegenover elkaar. En die gsm’s waren natuurlijk ook een gamechanger: iedereen maakt nu foto’s van elkaar.”
In zijn thuisstad zag Patrick het eens zo bruisende nachtleven teloorgaan. “Ook op dat vlak konden de mensen vroeger veel meer van elkaar verdragen. Nu bellen ze soms al naar de politie omdat de televisie van de buren te luid staat. Openbare dronkenschap, vechtpartijen en vandalisme waren toen – zeker tijdens de zomermaanden – vaste kost in de uitgaansbuurt achter ’t casino. Wij moesten daar dan om de haverklap naartoe om de orde te herstellen, en zo vlogen de nachten om.”
Van een andere orde waren de strandrellen van ondertussen alweer twee zomers geleden. “Zoiets was zelfs voor Blankenberge ongezien”, glimlacht Patrick. “Als ik terugdenk aan de parasols en de lege drankflessen die toen door de lucht zeilden, mag het eigenlijk al een wonder heten dat er die dag niet meer gewonden vielen. Maar wat mij er vooral van bijbleef, is het spontane applaus dat ontstond toen we enkele van die heethoofden arresteerden. Een kippenvelmoment”, aldus Patrick.
Jong van geest
Een ander triest hoogtepunt in zijn carrière, was de ramp met de Herald of Free Enterprise op 6 maart ‘87. “Achtentwintig jaar was ik toen. Ik zat thuis naar het nieuws te kijken toen ik opgeroepen werd.”
In die 22 jaar bij de lokale politie is Patrick steeds den oedsten van de interventiedienst geweest. “Ik had dus het geluk om steeds met jongelui op dienst te mogen gaan, wat mij jong van geest hield en misschien ook van lichaam. Voor zover ik mij kan herinneren, ben ik ook de eerste collega die vanuit de interventiedienst met pensioen ga. Mijn laatste shiften waren rustige nachtdiensten tijdens het verlengde paasweekend. Niet iedereen heeft het geluk om zolang interventie- en nachtdiensten te kunnen uitvoeren. In alle bescheidenheid ben ik daar ook wel fier op”, gaat Patrick verder.
Tijd om te genieten nu. “Mijn vrouw heeft als verpleegkundige ook altijd de nacht gedaan, het zal deugd doen om eens eindelijk wat meer tijd te kunnen maken voor elkaar. We hebben een vakantiehuisje in Spanje waar we binnenkort weer naartoe gaan.”
(WK)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
