Ongetwijfeld bent u zelf ooit al eens, onbezonnen of heel doordacht, met een verzameling begonnen? Misschien was die geen lang leven beschoren, maar er zijn Ieperlingen die hierin wel volharden en een mooie collectie hebben opgebouwd. Tot eind 2020 stellen we in de reeks ‘de Ieperling en zijn/haar verzameling’ graag elke week een collectioneur aan u voor.
Nu het uitzonderlijke seizoen voor wielrennen op de weg afgelopen is, zal er ook voor Ieperling Lorenzo Packet (58) meer tijd zijn om zich te wijden aan zijn collectie wielertruitjes. “Al vanaf mijn 7 jaar voelde ik me aangesproken door de koers. Ik verzamelde eerst handtekeningen van wielrenners en had er op een bepaald ogenblik 30.000! Die heb ik in 2009 verkocht aan een Italiaanse verzamelaar voor een mooi bedrag. De meest waardevolle handtekening die erin zat, was die van Gino Bartali, meervoudig Tour- en Giro-winnaar.”
Het laatste decennium is Lorenzo dan maar begonnen met een nieuwe verzameling: die van wielertruitjes. “Ik beperk me tot de truitjes die de renners tijdens de podiumceremonie aantrekken. Het zijn dus allemaal ‘baais’ van winnaars, tweede en derde plaatsen. Ik heb mijn connecties om daaraan te geraken en de meeste krijg ik zelfs nog toegestuurd. Dan is het kwestie van de handtekening van de betrokken renner erop te krijgen. Onze vakanties zijn daarop afgestemd. Samen met mijn vrouw logeer ik tijdens wielerwedstrijden in de hotels van wielerploegen. Dat vereist natuurlijk een heel nauwgezette planning, soms tot drie maanden vooraf. Alles begint bij goede informatie van mijn contacten: ploegleiders, PR-mensen, mecaniciens… Als we geluk hebben, dan logeren er meerdere ploegen in hetzelfde hotel. Gelukkig ken ik nog veel mensen uit de entourage van toen ik handtekeningen sprokkelde. Zo geraak ik nu relatief makkelijk bij de meeste renners, al is geduld wel een mooie deugd. Voor Peter Sagan hebben we eens vier uur zitten wachten en uiteindelijk kwam die niet. We hebben hem dan ‘s anderendaags aan het ontbijt kunnen strikken. Van elk truitje, mét handtekening, heb ik een foto met de renner in kwestie als bewijs dat ik het niet gekocht heb. Het heeft me enkel af en toe een paar flessen wijn, een biermand of een doosje Belgische chocolade gekost.”
Dopingzondaar
Ondertussen zijn Sagan en Gaviria al meermaals bij Lorenzo thuis op bezoek geweest. “Ik beschouw Alan Piper (ploegleider van Gaviria, red.) zelfs als een persoonlijk vriend. Zijn overgrootvader is gesneuveld in de Slag van Mesen en we wilden deze herfst de ‘battlefields’ samen bezoeken, maar daar is nu niets van in huis gekomen. Onze Gaviria-supportersclub is uniek in België en misschien zelfs in de wereld, want je moet geen lidgeld betalen. We hebben ondertussen al 11.357 leden, waarvan zeker 10.000 uit Colombia, 317 Belgen – allemaal Ieperlingen – 232 Italianen, 123 Nederlanders en 60 Spanjaarden. Met onze lidkaart heb je voorrang bij de voornoemde activiteiten die ook gratis zijn. De centen voor onze werking halen we uit de bar, maar dat is nu volledig weggevallen. Gelukkig kunnen we ook rekenen op trouwe sponsors. Het is dankzij hen dat we ook goede contacten gelegd hebben om Lance Armstrong, van wie ik een gele trui heb uit één van zijn Tour de France-eindzeges, naar hier te halen. Dit Amerikaanse wielerfenomeen naar hier halen, kost 50.000 euro, maar dat geld is er. We moeten alleen nog een datum vinden. Dat zal niet eenvoudig zijn in de huidige situatie. We hebben het ook aangeboden aan het Ieperse stadsbestuur, maar de burgemeester en bevoegde schepen waren niet geïnteresseerd. Vandaar dat we uitwijken naar Nieuwkerke. Het klopt dat hij een dopingzondaar is, maar in die tijd nam iedereen doping. Hij heeft echt wel iets te vertellen!”
“Lance Armstrong naar hier halen, kost 50.000 euro, maar dat geld is er”
Wanneer we vragen naar de mooiste trui, moet Lorenzo niet lang nadenken. “Dat zijn de drie wereldkampioentruien van Sagan (2015, 2016 en 2017, red.) en ook de gele trui van Pantani, die ik kreeg via zijn moeder.”
Wielergoden
Lorenzo heeft ondertussen een unieke wielertruien-verzameling van 1.000 stuks, waar weinig ontbreekt. “Ik ben nu aan het proberen om nog een wielertruitje van de Italianen Marino Basso, Franco Bitossi en Michele Dancelli in mijn bezit te krijgen. Dat doe ik via Eddy Merckx, van wie het tijdgenoten waren. Ik hoop hen nog te kunnen ontmoeten in Italië, want het zijn ondertussen 75-plussers.”
Wat er zal gebeuren met zijn collectie is niet Lorenzo’s grootste zorg. “Wie weet komen ze wel in het Wielermuseum terecht, tenzij mijn kleinzoon even wielerminded blijkt te zijn en hij de collectie verder wil koesteren en aanvullen. De truitjes die nog niet gesigneerd zijn, zitten in een plastiek zakje en van zodra we ons weer onder de renners mogen mengen, gaan mijn vrouw en ik op pad.”
De Verzamelaar
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier